مرتضی رحیمی کارگردان فیلم سینمایی «بَلیط» که در سی و چهارمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: بلیط در زبان بختیاری به معنای درخت بلوط است هرچند نام فیلم به ۲ شکل نوشته می‌شود اما در پوستر به لاتین هم نام فیلم را «بَلیط» نوشتیم، در «بلیط» هم کاراکتر اصلی ما بَلیطی نام دارد که ما بختیاری‌ها چنین اسمی را در میان بچه‌ها داریم. «بلیط» روایت‌گر داستان زندگی پسربچه‌ای است که پدرش را از دست داده، در واقع پدرش زمانی که او به دنیا آمده فوت شده، مادرش دو سال بعد ازدواج کرده است و این پسر نزد پدربزرگش زندگی می‌کند. حالا بَلیطی بزرگ شده و به دنبال مادرش می‌گردد.
وی گفت: این فیلم متناسب با نوجوانان است و مخاطبانش نوجوانان و بزرگسالان هستند، البته کودکان هم می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. با این حال کاراکتر اصلی ما پسری ۱۲ ساله است.
این کارگردان اظهار کرد: فیلم‌های نوجوان کم فروش هستند، ضمن اینکه فیلم‌هایی در حوزه نوجوانان کم ساخته می‌شوند به طوری که ما هنوز هم وقتی می‌خواهیم درباره فیلم نوجوانان حرف بزنیم نام «باشو غریبه‌ای کوچک»، «دونده»، «خانه دوست کجاست» و… به یادمان می‌آید که در دهه ۶۰ ساخته شده‌اند. از سوی دیگر فیلم‌های بومی مثل فیلم ما «بچه گرگ‌های دره سیب»، «اسکی باز» و… هم وقتی ساخته می‌شوند فروشی نمی‌کنند به همین ترتیب وقتی این آثار فروشی نمی‌کنند حمایت مالی صورت نمی‌گیرد و تهیه‌کننده و سرمایه‌گذاران به سمت ساخت چنین فیلم‌هایی نمی‌روند.
رحیمی عنوان کرد: فیلم‌هایی هم که در حوزه نوجوانان ساخته می‌شوند برگرفته از خاطرات کارگردانان در دهه ۶۰ و ۷۰ است. با توجه به اینکه کارگردانان ما پا به سن گذاشته‌اند و فیلم‌هایی می‌سازند که متناسب با بچه‌های امروز نیست بچه‌ها با این آثار ارتباط برقرار نمی‌کنند.
این کارگردان اظهار کرد: بچه‌های امروزی با بچه‌های دهه ۶۰ و ۷۰ فرق می‌کنند آنها امکاناتی دارند که می‌توانند همه چیز را به صورت آنلاین دنبال کنند بیشتر هم به سمت چیزهای فانتزی و نو می‌روند و سبک‌های قبلی را نمی‌پسندند اکثر کارگردانان می‌گویند قصه‌هایشان برگرفته از خاطراتشان است در حالی که خاطرات ما به دهه ۶۰ و ۷۰ باز می‌گردد بچه‌های امروز با آنها ارتباط برقرار نمی‌کنند ضمن اینکه خانواده‌ها هم اطلاع چندانی درباره این آثار به بچه‌ها نمی‌دهند از آنجایی که پدر و مادرها درگیر زندگی روزمره هستند، نمی‌توانند خاطراتشان درباره این فیلم‌ها را برای بچه‌ها تعریف کنند تا بچه‌ها پیگیر تماشای آن فیلم‌ها شوند. اگر پدر یا مادر بچه‌ها را ترغیب به تماشای آن فیلم‌ها کنند آنها نسبت به سینمای ایران راغب می‌شوند. از سوی دیگر اما کودکان ما به همراه بزرگسالان درگیر مشکلات زندگی هستند.
وی در بخش دیگر از صحبت‌هایش مطرح کرد: ما سوپراستار کودک نداریم مثلاً در سینمای اجتماعی به خاطر داشتن برخی سوپراستارها فیلم‌ها فروش می‌کنند اما این اتفاق در سینمای کودک رخ نمی‌دهد چون چهره‌های مطرح کودک یا در اینستاگرام فعال هستند یا از پتانسیل آنها استفاده نمی‌کنند. اگر ما سوپراستار کودک داشته باشیم می‌توانیم به فروش هم امیدوار باشیم مثلاً امیررضا فرامرزی هم در «بچه مهندس ۴» بازی کرد هم در «اسکی باز» حضور داشت و.... اگر چنین بازیگرانی چهره بشوند قطعاً بچه‌ها کارهای آنها را دنبال می‌کنند و فروش گیشه خوب می‌شود.
رحیمی در پایان با اشاره به اکران فیلم‌های کودکان و نوجوانان توضیح داد: آن زمان که سینماها در اوج بودند فیلم‌های کودک کم داشتیم ولی حالا با پیش آمدن کرونا شرایط دشوارتر شده است و به کلی سینمای کودک را از دست داده‌ایم.