به گزارش خبرنگار مهر، وحیدرضا شادفر در نشستی خبری گفت: با وجود اینکه طرح انجام بادشکن در اطراف مزارع دیم و آبی می‌تواند ۷۰ درصد موجب افزایش تولید محصول و ۵۰ درصد در کاهش تبخیر مؤثر باشد، اما این طرح ملی در چهار دولت گذشته مسکوت مانده و تنها در سطح بسیار کوچک از سوی سازمان‌های متولی اجرایی می‌شود که به هیچ‌عنوان اهداف این طرح را تأمین نمی‌کند.
وی ادامه داد: آخرین دستور را وزیر فعلی جهادکشاورزی برای اجرا در استان‌های کشور صادر کردند که از سوی سازمان جنگل‌ها قرار است در طرح ۴۰ هزار هکتاری سیستان اجرا شود، اما هنوز به پیمانکار آن هیچ اعتباری نداده‌اند.
شادفر خاطرنشان کرد: اجرای این طرح از ۲۳۰ سال پیش در روسیه و ۵۷ سال پیش در چین و ۴۰۰ سال پیش در اتریش آغاز شده و تأثیر آن در مقابله با بیابان‌زایی و نیز افزایش تولیدات کشاورزی را دیده‌اند.
وی افزود: اجرای بادشکن موجب افزایش دوبرابری تولید محصولات صیفی شده است، همچنین در کشورهای اروپایی تولید زیتون حدود ۷ برابر کشور ما است و ۲۰ تن در هکتار برداشت می‌کنند و نیز میانگین تولید گندم آنها سه برابر کشور ما است و آنها توانسته‌اند با اقداماتی مانند اجرای بادشکن، تولیدات خود را افزایش دهند.
به گفته این محقق کشاورزی، طرح بادشکن در اطراف مزارع به ویژه مناطق بادخیز اجرا می‌شود که در آن ۲ تا ۵ ردیف درخت عمود بر مسیر باد کشت می‌شود و به این وسیله برخورد مستقیم باد به مزارع و خاک گرفته می‌شود. باد تبخیر خاک را افزایش داده، رطوبت از دسترس گیاه خارج می‌شود و باعث کاهش تولید محصول می‌گردد. در مراتع هم عدم اجرای بادشکن باعث افزایش فرسایش و وقوع سیلاب و سیل می‌شود.
شادفر در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه اجرای طرح بادشکن تنها محدود به مزارع کشاورزی نیست، تصریح کرد: وزارت نیرو می‌تواند در مسیر سدها، بادشکن استفاده کند و مانع از ورود گل و لای به سدها شود. همچنین وزارت راه در اطراف ریل‌های قطار و اتوبان‌ها و وزارت نفت در مکان‌های استخراج نفت برای مقابله با آلایندگی و همچنین وزارت صمت در معادن می‌تواند با درختان بادشکن ایجاد کنند.
وی درباره اینکه با توجه به خرد بودن زمین‌های کشاورزی آیا امکان کشت در همه مزارع وجود دارد و آیا تحقیقاتی در مورد هزینه و فایده اجرای این طرح انجام داده‌اید؟، گفت: در زمین‌های خیلی خرد می‌توان در مساحت‌های ۵ هکتار اقدام به کشت درختان بادشکن کرد، اما درباره اجرای این طرح ۲۸۰۰ تحقیق علمی در دنیا و ۳۰۰ تحقیق در داخل کشور انجام شده که نشان می‌دهد فواید اجرای این طرح به مضرات آن می‌چربد.
به گفته وی براساس دومین گزارش ملی محیط زیست ایران، سالانه ۱۴۲ هزار هکتار جنگل از بین می‌رود. همچنین براساس گزارش مرکز پژوهش‌ها ۲۸ هزار روستا در کشور که در تولید ناخالص داخلی کشور مهمترین نقش را دارند خالی از سکنه شده که عامل اصلی آن خشکسالی و فرسایش خاک بوده که در این میان بادشکن‌ها می‌تواند نقش عمده‌ای بازی کند.
شادفر خاطرنشان کرد: خالی شدن روستا موجب کاهش اشتغال می‌شود و اگر فرض کنیم در هر روستا ۱۰ شغل با خشکسالی از بین برود، ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار شغل به طور مستقیم و غیرمستقیم با خالی شدن روستاها از بین رفته است.
وی تصریح کرد: ۸۰ معضل زیست محیطی در کشور شناسایی شده که باعث محدود شدن عملکرد محصولات کشاورزی می‌شود. برای از بین بردن این محدودیت‌ها بودجه کلان و حداقل ۳۰ سال زمان نیاز است.
شادفر افزود: اجرای طرح بادشکن که با انجام کشت درختان ترجیحاً سنجد در اطراف مزارع اجرا می‌شود نیازی به اعتبار دولتی ندارد و همه مردم از آن استقبال می‌کنند.
وی پیشنهاد کرد: ۱۰ وزارتخانه برای اجرای این طرح مهم همکاری کنند و مسیر را برای اجرای کار تسهیل کنند و اجرای این طرح هیچ اعتباری نیاز نخواهد داشت.
این محقق کشاورزی در اصلاح گونه‌های خشکی‌پسند و اقتصادی اعلام کرد: با وجود اینکه طرح انجام بادشکن در اطراف مزارع دیم و آبی می‌تواند ۷۰ درصد موجب افزایش تولید محصول و ۵۰ درصد در کاهش تبخیر مؤثر باشد، اما این طرح ملی در چهار دولت گذشته مسکوت مانده و تنها در سطح بسیار کوچک از سوی سازمان‌های متولی اجرایی می‌شود که به هیچ‌عنوان اهداف این طرح را تأمین نمی‌کند.
وی ادامه داد: آخرین دستور را وزیر فعلی جهادکشاورزی برای اجرا در استان‌های کشور صادر کردند که از سوی سازمان جنگل‌ها قرار است در طرح ۴۰ هزار هکتاری سیستان اجرا شود، اما هنوز به پیمانکار آن هیچ اعتباری نداده‌اند.
شادفر خاطرنشان کرد: اجرای این طرح از ۲۳۰ سال پیش در روسیه و ۵۷ سال پیش در چین و ۴۰۰ سال پیش در اتریش آغاز شده و تأثیر آن در مقابله با بیابان‌زایی و نیز افزایش تولیدات کشاورزی را دیده‌اند.
وی افزود: اجرای بادشکن موجب افزایش دوبرابری تولید محصولات صیفی شده است، همچنین در کشورهای اروپایی تولید زیتون حدود ۷ برابر کشور ما است و ۲۰ تن در هکتار برداشت می‌کنند و نیز میانگین تولید گندم آنها سه برابر کشور ما است و آنها توانسته‌اند با اقداماتی مانند اجرای بادشکن، تولیدات خود را افزایش دهند.
به گفته این مقام مسئول طرح بادشکن در اطراف مزارع به ویژه مناطق بادخیز اجرا می‌شود که در آن ۲ تا ۵ ردیف درخت عمود بر مسیر باد کشت می‌شود و به این وسیله برخورد مستقیم باد به مزارع و خاک گرفته می‌شود. باد تبخیر خاک را افزایش داده، رطوبت از دسترس گیاه خارج می‌شود و باعث کاهش تولید محصول می‌گردد. در مراتع هم عدم اجرای بادشکن باعث افزایش فرسایش و وقوع سیلاب و سیل می‌شود.
شادفر در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه اجرای طرح بادشکن تنها محدود به مزارع کشاورزی نیست، تصریح کرد: وزارت نیرو می‌تواند در مسیر سدها، بادشکن استفاده کند و مانع از ورود گل و لای به سدها شود. همچنین وزارت راه در اطراف ریل‌های قطار و اتوبان‌ها و وزارت نفت در مکان‌های استخراج نفت برای مقابله با آلایندگی و همچنین وزارت صمت در معادن می‌تواند با درختان بادشکن ایجاد کنند.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه با توجه به خرد بودن زمین‌های کشاورزی آیا امکان کشت در همه مزارع وجود دارد و آیا تحقیقاتی در مورد هزینه و فایده اجرای این طرح انجام داده‌اید، گفت: در زمین‌های خیلی خرد می‌توان در مساحت‌های ۵ هکتار اقدام به کشت درختان بادشکن کرد، اما درباره اجرای این طرح ۲۸۰۰ تحقیق علمی در دنیا و ۳۰۰ تحقیق در داخل کشور انجام شده که نشان می‌دهد فواید اجرای این طرح به مضرات آن می‌چربد.
به گفته وی براساس دومین گزارش ملی محیط زیست ایران، سالانه ۱۴۲ هزار هکتار جنگل از بین می‌رود. همچنین براساس گزارش مرکز پژوهش‌ها ۲۸ هزار روستا در کشور که در تولید ناخالص داخلی کشور مهمترین نقش را دارند خالی از سکنه شده که عامل اصلی آن خشکسالی و فرسایش خاک بوده که در این میان بادشکن‌ها می‌تواند نقش عمده‌ای بازی کند.
شادفر خاطرنشان کرد: خالی شدن روستا موجب کاهش اشتغال می‌شود و اگر فرض کنیم در هر روستا ۱۰ شغل با خشکسالی از بین برود، ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار شغل به طور مستقیم و غیرمستقیم با خالی شدن روستاها از بین رفته است. ضمن اینکه ۸۰ معضل زیست محیطی در کشور شناسایی شده که باعث محدود شدن عملکرد محصولات کشاورزی می‌شود. برای از بین بردن این محدودیت‌ها بودجه کلان و حداقل ۳۰ سال زمان نیاز است.
شادفر افزود: اجرای طرح بادشکن که با انجام کشت درختان ترجیحاً سنجد در اطراف مزارع اجرا می‌شود نیازی به اعتبار دولتی ندارد و همه مردم از آن استقبال می‌کنند. همچنین ۱۰ وزارتخانه برای اجرای این طرح مهم همکاری کنند و مسیر را برای اجرای کار تسهیل کنند و اجرای این طرح هیچ اعتباری نیاز نخواهد داشت.