به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، چین امروز جمعه ناو هواپیمابر نسل جدید و پیشرفته خود به نام «فوجیان» را که سومین ناو هواپیمابر نیروی دریایی این کشور به شمار می آید، به آب انداخت. ناو مذکور، صبح امروز کارگاه کشتی سازی «جیانگنان» در نزدیکی شانگهای را ترک و در اسکله مجاور آن پهلو گرفته است.
ناو هواپیمابر فوجیان به آخرین تسلیحات و همچنین فناوری های مرتبط با برخاستن هواپیما مجهز است و این گمان می رود که قابلیت های آن به ناوهای هواپیمابر غربی پهلو بزند و عملا رقیبی جدی برای آنها به شمار می آید و این در حالی است که پکن نیروی دریایی اش را که بزرگترین نیروی دریایی در جهان است، به یک نیروی دارای چندین ناو هواپیمابر تبدیل کند.
اولین ناو هواپیمابر چین یک کشتی شوروی تغییر کاربری یافته ساخت شوروی سابق بود و دومین آن در چین اما بر اساس طراحی و مدل شوروی ساخته شد. در هر دوی این ناوها از روش به اصطلاح «پرش اسکی» همراه با یک سطح شیبدار در انتهای باند پروازی بر روی عرشه، برای برخاستن هواپیماها استفاده می شود.
اما ناو هواپیمابر جدید از سیسم پرتاب منجنیق استفاده می کند، که به گفته کارشناسان و اهل فن به نظر می رسد یک سیستم الکترومغناطیسی است که در اصل توسط نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده است. خبرگزاری شینهوا چین در گزارشی خود درباره به آب انداختن ناو جدی پکن، تأیید کرد که فوجیان مجهز به سیستم یادشده است.
رونمایی از ناو هواپیمابر جدید چین و قابلیت های پیشرفته آن در حالی است که پکن در تلاش است تا در مقابل حضور نظامی آمریکا در منطقه و سیاست تفرقه انگیز «ایندوپاسیفیک» واشنگتن حرفی برای گفتن داشته باشد.
سال گذشته، وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در گزارشی اعلام کرده بود که نیروی دریایی چین با دارا بودن ۳۵۵ فروند کشتی و زیردریایی، بزرگترین قدرت دریایی در جهان است.
گزارش مذکور همچنین در ادامه آورده بود که نیروی دریایی چین همچنین توانایی خود را برای انجام حملات دقیق دوربرد علیه اهداف زمینی و تقویت جنگ ضد زیردریایی با هدف تقویت بیشتر توانمندی‌های جهانی این کشور، آماده می‌کند.
وزارت دفاع آمریکا پیش بینی کرده است که تعداد مذکور در آینده بیشتر شود و انتظار می‌رود که ناوگان چین تا سال ۲۰۳۰ به ۴۶۰ فروند کشتی افزایش یابد.
آمریکا با دنبال کردن سیاست ایندوپاسیفیک خود مبنی بر سیطره بر پهنه گسترده و سرشار از منابع منطقه هند تا غرب اقیانوس آرام، به دنبال به چالش کشیدن قدرت روزافزون چین است و در این راستا از هر گونه اقدام، از تحریک مناطق جدایی طلب چین گرفته تا امضای قراردادها و پیمان‌های تسلیحاتی مانند «آکوس» و «کوآد» با کشورهای این منطقه، فروگذاری نمی‌کند.