مسعود پل مه در گفت وگو با خبرنگار مهر درباره آخرین وضعیت صنعت حمل و نقل دریایی در پی افزایش تعرفه‌های بندری اظهار کرد: با توجه به اینکه تجهیزاتی که در بنادر استفاده می‌شود تماماً تجهیزات استراتژیک و خارجی هستند، به گونه‌ای که بیش از ۹۰ درصد از خارج و به صورت ارزی تهیه می‌شود، لذا امکان تأمین ارز در قالب‌های متداول بانکی در دنیا را نداریم و باید مالک یا سرمایه گذار تجهیزات بندری، توانایی بازسازی یا تأمین این تجهیزات را داشته باشد.
وی افزود: مصرف کننده این تجهیزات از یک سو با محدودیت‌های نرخ گذاری مواجه است که نباید از رقمی بیشتر شود و از سوی دیگر با هزینه‌های ارزی نوسازی این تجهیزات و خدماتی که از سایر بخش‌ها دریافت می‌کند روبه روست که در نتیجه سرمایه گذار با یک قاعده نامتعارف اقتصادی مواجه می‌شود که عمده دلایل آن تحریم‌ها در کنار مدیریت ضعیف بخش‌های دولتی است.
دبیر انجمن شرکتهای کشتیرانی و خدمات وابسته ادامه داد: اگر به این سمت برویم که عرضه و تقاضا را به گونه‌ای گسترش دهیم که این روابط بر بستر رقابت شکل بگیرد، نه سرمایه گذار و نه مصرف کننده نهایی و دریافت کننده این خدمات ناراضی نیستند.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر هزینه تخلیه و بارگیری کشتی‌ها نشان می‌دهد که نرخ‌ها منصفانه است اما چون از توازن صحیح اقتصادی بهره مند نیستیم، نرخ تمام شده کالا افزایش می‌یابد به خصوص با توجه به اینکه پایه بسیاری از تعاملات دریایی ارز است و نرخ ارز نوسان دارد و تهیه آن به سختی انجام می‌شود، این هزینه‌های تمام شده افزایش می‌یابد.
فعال صنعت حمل و نقل دریایی درباره اقتصاد صنعت کشتیرانی اظهار کرد: درآمد شرکتهای کشتیرانی از سایر گونه‌های حمل و نقل بیشتر است اما به همان تناسب هم سهم واردات و صادرات مانند سایر کشورهای دریایی دنیا که ۹۰ درصد دریایی است، در ایران هم همینگونه است که سبب شده تا درآمد بخش حمل و نقل دریایی از سایر شقوق حمل و نقل بیشتر باشد.
وی تصریح کرد: ضمن اینکه سرمایه اولیه راه اندازی شرکتهای حمل و نقل دریایی، ریسک آنها، هزینه‌های جانبی شأن و دیگر مخاطرات آنها بیشتر است که باید همه این موارد را در کنار درآمد شرکتهای کشتیرانی با هم دید.
پل مه با بیان اینکه شرکتهای کشتیرانی بزرگ دنیا اگر بخواهند در ایران فعالیت کنند، ممکن است شرایطی که در دیگر کشورها دارند را ازدست بدهند، هیچ گاه ریسک حضور در ایران را نخواهند کرد گفت: اگر مثلاً ۱۰۰ میلیارد دلار در سال گردش مالی فعالیت این شرکتهای کشتیرانی بزرگ دنیاست و سهم بازار ایران آنها از درآمدهایشان فرضا ۵۰۰ میلیون دلار باشد، اما در آمریکا ۶۰ میلیارد دلار سهم گردش مالی سالانه آنهاست؛ لذا حاضر به انجام این ریسک نیستند که برای حفظ بازار ایران، بازارهای آمریکا و اروپا را از دست بدهند.
وی خاطرنشان کرد: در مقابل شرکتهای خارجی دیگری داریم که محل فعالیت آنها منطقه ایت و مراوده‌ای با آمریکا و اروپا ندارند؛ برای گردش مالی هم با ارزهایی غیر از دلار و یورو ممکن است کار کنند که اینگونه شرکت‌ها به دلیل جذابیت بازار ایران حاضر به پذیرش ریسک کار با بنادر ایران هستند.
دبیرکل انجمن شرکتهای کشتیرانی گفت: سال گذشته نزدیک به ۲.۵ میلیون تی ای یو ما با شرکتهای کشتیرانی منطقه تراکنش مالی و کالایی داشتیم یا در حوزه کالاهای فله که ۲۰۰ میلیون تن کالا را به خود اختصاص دادند و ۹۵ درصد کالاهایی که جنرال کارگو هستند توسط شرکتهای کشتیرانی غیر ایرانی حمل شدند که نشان می‌دهد فعالیت دریایی با ایران توجیه اقتصادی دارد.