به گزارش خبرنگار مهر، مؤسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری (متن) فرهنگستان هنر کتاب «نقاشی چینی؛ دریافت روح طبیعت با قلم‌مو» نوشته لین تسه و ترجمه نسرین دستان را به بهای ۱۷۰ هزار تومان منتشر کرد.
نقاشی سنتی چین بخش مهمی از تمدن پنج هزار ساله آن است. این هنر با قلم‌مو، مرکب، کاغذ برنج یا ابریشم به عنوان ابزار اصلی و خطوط و نقطه به عنوان ساختار، دارای هویتی عمیق و سبک قومی منحصربه‌فردی است. در قرن بیستم نقاشی چینی در روندی از سنت به سوی مدرنیته گام برداشت که نشان‌دهنده پیچیدگی آن در جذب هنر غربی و برخوردها و آمیختگی هنرهای چینی و غربی بود. تسخیر یا دریافت روح طبیعت با قلم مو کتابی است که رویکرد منحصربه‌فرد جهان نقاشی چینی در طول تاریخ را بررسی می‌کند.
این کتاب با تمرکز بر روابط نزدیک میان هنر نقاشی و فرهنگ چینی، داستان‌های پشت شاهکارها، هنرمندان، و سبک‌های نقاشی را بیان می‌دارد. چینی‌ها ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید: «از قلب تا بازو، از بازو به دست، از دست تا قلم‌مو و از قلم‌مو تا به کاغذ.» این تجسم، مفهومی از بیان هنرمند چینی با رویکردی خودانگیخته و رسا از مفهوم نقاشی به سبک دست آزاد است.
در این سبک هنرمند عناصر بنیادی و نقوش سنتی سبک ادبی را به تصویر می‌کشد. او می‌خواهد از بازنمایی صرف یک سوژه فراتر رود تا با استفاده از حداقل «چی» یا نیروی حیات، آن را به تصویر درآورد. نقاشی سنتی چینی اساساً هنری انتزاعی بود. اگرچه هیچ نقاشی انتزاعی مطلق چینی در معنای اصلی آن وجود نداشت، اشیا در نقاشی کپی مستقیم جهان طبیعت با پیروی از اصل پرسپکتیو نبودند، بلکه هماهنگی ترکیبی بین دنیای طبیعت و احساسات انسانی، محصول هماهنگی «طبیعت و انسان» است.
تصویری که نقاشان چینی می‌خواهند در آثار خود نشان دهند، جلوه‌ای بصری از رنگ‌ها و الگوهایی نبود که همتایان غربی‌شان تمایل داشتند به آن دست یابند. توصیف اشیا در نقاشی‌های آنها به هیچ وجه دقیق نبود و تعداد کمی به عواملی مانند رنگ‌ها، اصل پرسپکتیو، آناتومی، سطح و اندازه نسبی توجه داشتند.
آنها دوست داشتند به جهانی ذهنی از درک غیرمستقیم اشیا دست یابند. دنیای طبیعت برای آنها دنیا صرفاً اشیا نبود که بتوانند از آن کپی واقعی بسازند بلکه مجموعه عناصری بود که بتوانند با آن دنیای خودشان را بسازند.
«حداقل ضربه‌های قلم‌مو برای خلق اثری حداکثری». در سبک دست آزاد هیچ طرحی از پیش تهیه نمی‌شود و از هیچ مدلی استفاده نمی‌شود. در عوض، هنرمند با حرکات سریع و شهودی قلم‌مو نقاشی می‌کند که «تصویر ذهنی» او از موضوع را به راحتی به بیننده اثر منتقل می‌کند.