به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پاپیولار ساینس، سیم‌کارت‌هایی که به تلفن شما امکان اتصال به ارائه دهنده شبکه مخابراتی را می‌دهند، حاوی قطعات نیکل، مس، نقره و طلا هستند. اکنون محققان امپریال کالج لندن و دانشگاه کالیاری در ایتالیا راهی کم‌ضرر برای بازیافت طلا از این زباله‌های الکترونیکی و استفاده مجدد از آن در واکنش‌های شیمیایی برای تولید دارو کشف کرده‌اند.
این فرآیند می‌تواند به نجات زباله‌های الکترونیکی از محل‌های دفن زباله و همچنین استفاده مجدد از فلزات گرانبها که در غیر این صورت باید استخراج شوند، کمک کند.
جیمز ویلتون الی، محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: «من فکر می‌کنم اگر بتوانیم راه‌های بهتری برای استفاده از ضایعاتی که تولید می‌کنیم و نیز بازیافت آن‌ها، دیگر مجبور نیستیم آنقدر بر استخراج معادن تکیه کنیم؛ همچنین به ما کمک می‌کند تا مشکل زباله را که در حال حاضر در حال انباشته شدن است، حل کنیم».
برای توسعه یک روش بازیافت، محققان ابتدا کیسه‌ای حاوی ۲۰۰ سیم کارت کارکرده را خریداری کردند، سپس سیم کارت‌ها را آسیاب کرده پلاستیک آن‌ها را جدا کردند و فلزات اساسی مانند نیکل و مس را بازیابی کردند. در مرحله بعدی برای استخراج طلا، از یک معرف سبز و ایمن به نام لیگاند گوگرد، مولکولی که به یک اتم فلز مرکزی متصل می‌شود، استفاده کردند. چیزی که برای آن‌ها باقی مانده بود، یک ترکیب طلا بود اما طلا به این شکل در الکترونیک قابل استفاده مجدد نیست. ترکیب طلایی سیم کارت را نمی‌توان بدون پردازش بیشتر به طلای خالص فلزی بازگرداند؛ این بدان معناست که کارت‌ها نمی‌توانند به وسایل الکترونیکی بیشتری بازیافت شوند.
ویلتون الی می‌گوید: «تبدیل آن محصول بازیابی طلا به بردهای مدار جدید یا سیم‌کارت‌های جدید از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست. اما در عوض، ما کاربرد متفاوتی برای آن یافته‌ایم. فلزات کمیاب مانند طلا نیز می‌توانند کاتالیزوری برای تسریع واکنش‌های شیمیایی باشند که به ایجاد ترکیبات مفید مانند ترکیبات دارویی کمک می‌کنند؛ به عنوان مثال، نانوذرات طلا به عنوان کاتالیزور برای صنعت از دهه ۱۹۸۰ مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، بنابراین تیم امپریال کالج لندن آزمایش کردند که آیا ترکیب طلای بازیابی شده از سیم کارت‌ها می‌تواند برای افزایش سرعت واکنش‌های شیمیایی که معمولاً در تولید داروها استفاده می‌شود، استفاده شود؟
این ترکیب می‌تواند به عنوان یک کاتالیزور برای ساخت تعدادی از داروها مانند داروی ضد التهابی و ضد درد دیفلونیسال و داروی ضد التهاب آرتریت اکساپیروزین استفاده شود. در حالی که محققان هنوز از ترکیب طلای بازیافتی برای تولید داروی واقعی استفاده نکرده‌اند، این فرآیند استفاده جایگزینی را برای این زباله‌های الکترونیکی دور ریخته شده نشان می‌دهد.
در حال حاضر در بسیاری از واکنش‌های کاتالیزوری از فلزات گرانبها از جمله طلا، پلاتین، ایریدیوم و پالادیوم استفاده می‌شود که انرژی زیادی می‌گیرد و آلودگی ایجاد می‌کند. این فلزات نیز تنها در چند نقطه روی زمین یافت می‌شوند و استخراج آن‌ها بسته به عوامل ژئوپلیتیکی دشوار است. به عنوان مثال روسیه یکی از تولیدکنندگان عمده پالادیوم و نیکل است.
ویلتون الی می‌گوید: «به عنوان شیمیدان، ما همیشه این عناصر را بسیار ارزشمند می‌دانیم. بنابراین فکر کردن به دور انداختن بسیاری از این عناصر به طور معمول در زباله‌های تجهیزات الکترونیکی، یک شوک واقعی است و غواصی در زباله‌دانی برای وسایل الکترونیکی می‌تواند برای فلزات ضروری یک موهبت باشد و زندگی دومی به دستگاه‌های دور ریخته شده ما بدهد».
شأن مک کارتی، از دیگر محققان این مطالعه می‌گوید: «از نظر وزن، یک کامپیوتر دارای فلزات گران‌بهاتر از سنگ معدن استخراج‌شده است و منبع متمرکزی از این فلزات را در «معدن شهری» فراهم می‌کند.
روند بازیافت تیم تحقیقاتی به سیم کارت‌ها محدود نمی‌شود. دانشمندان می‌توانند این روش را برای بازیافت بردهای مدار و کارتریج‌های چاپگر نیز به کار ببرند. در حالی که این تیم در حال بررسی برنامه‌های بیشتر است، شرکت‌های داروسازی هنوز برای این تحقیق تلاش نکرده‌اند. استفاده از طلا هنوز در طراحی داروهای دارویی آغاز شده است اما ویلتون-الی می‌گوید: «مطمئنم دستیابی به آنچه در حال حاضر انجام می‌دهیم، اتفاق خواهد افتاد، اما استفاده از واکنش‌های کاتالیزور طلا در طراحی کارخانه‌های داروسازی در آینده رخ خواهد داد.»