خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: چند روزی است که شمار روزافزون قربانیان زلزله ترکیه و سوریه در تیتر نخست رسانه‌های جهان قرار دارد و تازه‌ترین آمار از گذر کشته شدگان در ترکیه از مرز ۱۷ هزار تن و زخمی‌ها از ۷۰ هزار تن دیگر حکایت می‌کند. در این فضا که جهانیان در شوک و اندوه زلزله زدگان فرو رفته اند، بار دیگر نشریه موهن شارلی ابدو برای خودنمایی وارد گود شده است. این نشریه فرانسوی زلزله ترکیه را به سخره گرفته و کاریکاتور تحریک آمیزی را تحت عنوان «نقاشی روز» منتشر کرده است.
در این نقاشی غیر انسانی و به دور از وجدان بشری، ساختمان‌های ویران شده به تصویر کشیده شده و عبارت «زلزله ترکیه» درج شده و همچنین آمده است: «نیازی به ارسال تانک نیست.»
از این جمله کاریکاتور شارلی ابدو، چنین برداشت می‌شود که برای کشتن ترک‌ها نیازی به ارسال تانک نیست زیرا آنها در جریان زلزله کشته شدند!
خشم ترکیه و جهان از رذالت بی حصر شارلی ابدو
هتاکی تازه شارلی ابدو به بهانه زلزله مرگبار در ترکیه در شرایطی صورت گرفته که لحظه به لحظه به شمار قربانیان افزوده می‌شود و انتشار تصاویر مرتبط با اجساد زنان و کودکان در زیر خروارها خاک و بتن، قلب هر انسانی را در کره خاکی به درد می‌آورد.
کاریکاتور ضدبشری و زننده این مجله که گویا از کشته و مجروح شدن ده‌ها هزار انسان در زلزله ترکیه و سوریه خوشحال است، واکنش‌های متعددی را به دنبال داشته است.
«اکسپت گاید ترکی» یک رسانه ترکیه‌ای است که واکنش تندی به شارلی ابدو نشان داد و نوشت: «مجله فرانسوی شارلی ابدو که پیش از این کاریکاتورهای زشتی در توهین به اعتقادات مسلمانان منتشر کرده بود، یک رسوایی دیگری به بار آورده است.»
بر پایه این گزارش، شارلی ابدو «در جدیدترین کاریکاتور خود زمین لرزه‌هایی که ۱۰ استان ترکیه را ویران کرد و در نتیجه آن هزاران نفر جان خود را از دست دادند، به سخره گرفت».
با نگاهی به موضع گیری کاربران شبکه‌های اجتماعی به ویژه بین مردم ترکیه، اوج انزجار به توهین شارلی ابدو نمایان می‌شود.
«اومیت» یکی از کاربران ترکیه‌ای در توئیتر خطاب به گردانندگان مجله شارلی ابدو نوشت: شما هیچ سهمی از انسانیت ندارید! اگر فکر می‌کنید این [کاریکاتور] برای خنده یا آزادی بیان است، واقعاً در اشتباهید!
«میرفی» نیز توییت کرد: این آزادی بیان نیست! این نفرت محض است! این مربوط به اعتقادات یا نژاد شما نیست، بلکه مربوط به عدم انسانیت شماست! شرم بر شما باد.
«اوزنر کوچکر» هم نوشت: «شما جرئت می‌کنید رنج یک ملت را به سخره بگیرید. هنوز کودکانی زیر آوار هستند که منتظر کمک هستند.»
اما اقدام متقابل «ابرار صباح» هنرمند گرافیک را می‌توان انتقام با زبان هنر تلقی کرد که اتفاقاً بسیار تأثیرگذار و پربازدید شد و وی با ویدئویی که در شبکه اجتماعی به نشر رساند، کاریکاتور منتشر شده شارلی ابدو در مورد فاجعه زلزله ترکیه را دوباره ترسیم کرد و گفت: آهای، شارلی بی‌حیا. نباید آن‌طور می‌کشیدی. لازم است تا به این شکل ترسیم کنی! دوباره به پا خواهیم ایستاد. این ملت قوی دوباره به پا خواهد برخاست!
اثر صباح که به حساب اجتماعی مجله مذکور نیز ارسال شده بود، در مدت کوتاهی هزاران لایک گرفته و توسط کاربران اینترنتی به اشتراک گذاشته شد.
پرونده قطور شارلی ابدو در ترسیم رفتار ضدانسانی
اگرچه توهین به مردم مصیبت زده ترکیه بسیاری را شوکه کرد اما این نشریه موهن فرانسوی سابقه طولانی در هتاکی و توهین به اعتقادات مسلمانان داشته است که البته هر از گاهی نیز شاهد چنین رفتار زشت و زننده‌ای در لوای آزادی بیان در قبال جمهوری اسلامی ایران هستیم.
دی ماه شارلی ابدو مسابقه‌ای با هدف نشر کاریکاتورهای موهن به رهبر معظم انقلاب برگزار کرد که انتقادات زیادی به این نشریه و همچنین سیاست یک بام و دو هوای غرب به ویژه فرانسه وارد شد، تا جایی که وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در واکنش به این اقدام موهن، «نیکلاس رش» سفیر فرانسه را احضار کرد.
اما تمرکز این نشریه موهن بر دین اسلام و جمعیت نزدیک به ۲ میلیاردی مسلمانان جهان است. هنوز مسلمان ماجرای توهین شارلی ابدو به ساحت مقدس پیامبر اسلا (ص)، قرآن کریم و دین مبین اسلام را در سال ۲۰۱۵ از یاد نبرده‌اند.
هنگامی که شارلی ابدو دست به انتشار کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد (ص) و مقدسات مسلمانان زد، نه تنها دولت‌های مدعی آزادی بیان این کار نشریه فرانسوی را محکوم نکردند بلکه از آن نیز حمایت کردند؛ اقدامی که نشان داد مفاهیم ارزشمندی مانند آزادی بیان و حقوق بشر تنها وسیله‌ای برای پیشبرد رویکردهای ناصواب دولت‌های اروپایی و غربی است و در عمل مادام که به ارزش‌های آنها تعرض نشده باشد، از این حربه علیه دیگر مذاهب، ملت‌ها و کشورها استفاده می‌کنند.
برایند بازی غرب با آزادی بیان و این استاندارد دوگانه، ایجاد و افزایش تنفر و انزجار با مسلمانان و جهان اسلام بود. در نتیجه ۱۲ عضو این تحریریه توسط دو مرد مسلح کشته و ۱۰ نفر دیگر زخمی شدند. البته از آن زمان شارلی ابدو شهرتی جهانی پیدا کرد و کاریکاتورهای آن مورد توجه رسانه‌ها و افکار عمومی جهان قرار گرفت. البته کسب شهرت نیز می‌تواند یکی از دلایل ارتکاب آنها به افترا و اتهام زنی باشد.
حال این پرسش به ذهن می‌رسد که چرا آزادی بیان شامل هولوکاست نمی‌شود و توهین و تحقیر صرفاً به مسلمانان و دین اسلام ارتباط می‌یابد و یهودیت از این قاعده مستثنی است؟
در سال ۲۰۰۹ میلادی «موریس سینه» کاریکاتوریست مجله فرانسوی «شارلی ابدو» مجبور شد استعفای خود را تقدیم کند. دلیل استعفا آن بود که این کاریکاتوریست با رسم کاریکاتوری، از ازدواج «جان سارکوزی» فرزند «نیکولا سارکوزی» رئیس‌جمهور اسبق فرانسه با «جسیکا دارتی» دختر یهودی که از خانواده‌ای ثروتمند بود و با انگیزه پول به دین یهودیت گرویده بود، انتقاد کرد.
انتقاد موریس سینه علیه دین یهودیت نبود و به هیچ صورت اهانتی به این دین نکرده بود اما تنها اشاره به یهودیت کافی بود تا او مورد اتهام دشمنی با این دین قرار گیرد و به تحویل او به مراجع قضائی و اخراج شدن وی از کار بینجامد. در آن زمان مجله شارلی ابدو هیچ دفاعی از کارمند خود نکرد و با دروغ «آزادی بیان» درصدد توجیه کار او برنیامد.
پس از آن همان نشریه کاریکاتوری موهن نسبت به پیامبر اسلام (ص) منتشر کرد که خشم و غضب مسلمانان سراسر جهان را برانگیخت. این مجله انتشار کاریکاتورهای موهن را با بهانه «آزادی بیان» توجیه کرد.
آشکار ترین مثال نقض در این باره به ماجرای معروف «روژه گارودی» بازمی‌گردد. در سال ۱۹۹۸ یک دادگاه فرانسوی گارودی را به جرم انکار هولوکاست و افترای نژادی مجرم شناخت و به خاطر کتاب «اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسرائیل» (به فرانسوی Mythes fondateurs de la politique israélienne) که در سال ۱۹۹۵ نوشته بود، ۱۲۰ هزار فرانک فرانسه (۴۰ هزار دلار) جریمه کرد.
این کتاب با پذیرفتن دیدگاه‌های منکر هولوکاست، «رابرت فاریسون» مورخ منکر هولوکاست فاش می‌کند که در طی هولوکاست یهودیان در اتاق‌های گاز کشته نشدند. فاریسون در سال ۲۰۰۶ به دلیل مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۰۵ با شبکه «سحر ۱» انجام داد، به جرم انکار هولوکاست به سه ماه زندان و پرداخت ۷ هزار و ۵۰۰ یورو محکوم شد.
نتیجه گیری
غربی‌ها در حالی توهین به رهبران کشورها همچون رهبر معظم انقلاب و پیامبر اسلام (ص) با حدود ۲ میلیارد پیرو را مصداقی از آزادی بیان می‌نامند که خودشان در بسیاری از کشورها، انکار و حتی تردید هولوکاست را جرم انگاری کرده‌اند و با هر که در این باره جز قرائت رسمی چیزی بگوید یا بنویسد، شدیدترین برخوردها را می‌کنند.
بنابراین، آزادی بیان در غرب و شارلی ابدو به عنوان نماینده آن همانند بسیاری از نقاط دیگر دنیا درگیر پدیده قدیمی «یک بام و دو هوا» و تابعی از لابی‌های سیاسی و اهداف ایدئولوژیک است وگرنه کدام منطق می‌تواند بپذیرد که تشکیک و تردید درباره یک موضوع تاریخی مثل هولوکاست جرم باشد و محققان این حوزه به زندان بروند ولی اهانت به رهبر ایران و پیامبر اسلام (ص)، مصداقی از آزادی بیان به شمار رود!
همچنین آزادی بیانی که غرب مدعی اجرا و حمایت از آن است، چند روز پیش با اخراج «ایلهان عمر» نماینده مجلس نمایندگان آمریکا از کمیته مهم روابط خارجی بار دیگر پوشالی بودن خود را نمایان ساخت. جرم این نماینده سیاهپوست و مسلمان، نقد جنایات رژیم صهیونیستی بود؛ موضوعی که نشان داد حتی قانونگذاران آمریکا تاب تحمل نقد این رژیم را ندارند و آغوش آنها برای آزادی بیان تنها در انتقاد از اسلام و مسلمانان باز است.