عکس یادگاری وسط اتوبان!/ عطاران سفارشم را کرد

خشایار راد بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: به تازگی در سریالی به نام «تصویر آخر» نقش‌آفرینی کردم و پیش از آن هم در یک فیلم سینمایی ایفای نقش داشتم.

وی افزود: در حال حاضر فیلمنامه‌ای به نام «مرگ مصلحتی» هم به دستم رسیده که فعلاً در حال مطالعه هستم تا نظر نهایی را درباره آن اعلام کنم.

راد درباره حضورهای تلویزیونی خود عنوان کرد: مبنای اصلی کار ما، تقاضا است. اینگونه نیست که ما بتوانیم بگوییم چرا تصمیم گرفته‌ایم در تلویزیون نباشیم. همه چیز بستگی به تقاضا دارد، طبیعتاً گروه‌های تولید، فیلمنامه می‌فرستند و ما هم درباره آن تصمیم می‌گیریم. در این مدت فیلمنامه‌ای برای کارهای تلویزیونی به دستم نرسیده است که بخواهم درباره آن تصمیم‌گیری کنم.

از کم‌کاری‌ام در تلویزیون ناراحت نیستم

این بازیگر که در مقطعی از چهره‌های پرکار تلویزیونی بود، درباره کم‌کاری این سال‌های خود توضیح داد: واقعیت این است که روزی همه ما در دست خداست و من به شخصه به‌شدت به این اصل اعتقاد دارم. اگر قرار باشد اتفاق مثبتی برای من در تلویزیون، سینما و یا تئاتر رقم بخورد، این اتفاق در موعد مقرر رخ خواهد داد. به همین دلیل بابت اینکه تقاضا برای کار کردن من در تلویزیون کمتر شده است، ناراحت نیستم. من از ابتدای کار حرفه‌ای‌ام از خدا مدد گرفته‌ام و تا به امروز هم تسلیم و پیرو دستورات او بوده‌ام.

وی افزود: این روزها وقتی در جامعه قدم می‌زنم برخی مردم پیگیر کمدی‌های قدیمی در تلویزیون هستند و از من می‌پرسند چرا آن کارها دیگر تولید و تکرار نمی‌شود. همواره هم پاسخ من این است که این موضوع را متولیان تلویزیون باید پاسخ بدهند. من به‌عنوان بازیگر نمی‌توانم در این زمینه نظری بدهم.

راد درباره نقش‌های ماندگار خود که در حافظه مردم کوچه و خیابان ماننده است، گفت: در مقطعی کارهای ما یکدست بود و مردم هم از آن‌ها خاطره دارند. برخی به نام «آقای بیات» مرا می‌شناسند که کاراکتر من در سریال «خانه به‌دوش» بود. خدا رحمت کند سیروس گرجستانی عزیز را که خیلی‌ها هنوز از سریال «متهم گریخت» ما یاد می‌کنند. سریال دیگری بود که در آن کاراکتری به نام «قرطاس» را بازی می‌کردم و در ذهن مردم مانده است. مردم غالب کارهای ما را رصد می‌کنند و همواره هم به یاد گذشته‌ها هستند.

این بازیگر باسابقه درباره خاطرات خود از مواجهه‌های مردم، ادامه داد: همه این واکنش‌ها مثبت است. خاطرات یکدستی از ابراز علاقه‌های مردم در ذهن دارم. در تولدها و عروسی‌ها و جاهای مختلفی که می‌روم، غالباً برخوردهای مردمی بسیار خوب است و اینگونه نیست که مورد خاصی وجود داشته باشد که تبدیل به خاطره شود. همه مردم به‌واسطه رضایتی که از حال خوب برخی سریال‌ها داشته‌اند نسبت به ما ابراز لطف دارند.

در اتوبان باقری جلویم را گرفتند، برای عکس!

وی افزود: یک بار خاطرم است در اتوبان باقری در حال رانندگی بودم که اتومبیلی در پشت سرم، مدام چراغ می‌زد. با خودم گفتم نکند کار خبط و خطایی کرده‌ام که اینگونه دارد لایی می‌کشد و دنبال من می‌آید. وقتی به من رسید، از من رد شد و جلوی ماشینم ترمز زد. من هم ناگزیر ماشین را متوقف کردم. سه نفر از ماشین پیاده شدند که واقعاً با خودم گفتم کارم تمام است و می‌خواهند مرا بزنند! وقتی رسیدند جلوی پنجره، طرف اصلی گفت، آقای راد من عاشق شما هستم و تا عکس نگیریم، اجازه نمی‌دهیم بروید! گفتم؛ مرد حسابی این چه طرز ابراز علاقه است! (می‌خندد) آخر سر عکس هم گرفتند اما به آن‌ها گفتم واقعاً نوبت بعد اگر بازیگری را دیدید، اینگونه با او برخورد نکنید!

خشایار راد درباره موفقیت سریال‌هایی از جنس «متهم گریخت» و «خانه به دوش» یادآور شد: اصلی‌ترین دلیلش این بود که آن کارها دلی ساخته می‌شد. چه در سینما و چه در تلویزیون من به این اصل باور دارم که کاری که از دل برآمده باشد، بر دل مردم هم می‌نشیند. برای همین است که آن سریال‌ها را ۱۰ بار دیگر هم بازپخش کنند بازهم مردم دنبال می‌کنند. مردم خودشان و زندگی‌شان را در آن کارها می‌دیدند. امروز اما اینگونه نیست و اغلب کارهایی که در آن‌ها حضور دارم، جنبه اقتصادی‌شان بر جنبه‌های دیگرشان می‌چربد. در این کارها اقتصاد حتی از هنر هم جلوتر است.

من کمترین دستمزد دوران کاری‌ام را در پروژه‌ای گرفتم که بیشترین بازخورد را برایم داشت. برای سریال «خانه به دوش» من کمترین دستمزدم را گرفتم چرا که به نوعی استارت کاری‌ام هم به حساب می‌آمد. مردم پیش از این سریال، نقش‌آفرینی شاخص و مشخصی از من ندیده بودند و با همین سریال معرفی شدم

وی افزود: من قبلاً هم این نکته را گفته‌ام که من کمترین دستمزد دوران کاری‌ام را در پروژه‌ای گرفتم که بیشترین بازخورد را برایم داشت. برای سریال «خانه به دوش» من کمترین دستمزدم را گرفتم چرا که به نوعی استارت کاری‌ام هم به حساب می‌آمد. مردم پیش از این سریال، نقش‌آفرینی شاخص و مشخصی از من ندیده بودند و با همین سریال معرفی شدم. حتی یادم است همان زمان حمید لولایی می‌گفت، خشایار برو جلو که از این به بعد دستمزدت حسابی بالا می‌رود!

این بازیگر درباره تجربه همکاری با رضا عطاران هم گفت: ارتباط ما با آقای عطاران از تئاتر آغاز شده بود. من حدود ۲۴ سال فقط تئاتر کار می‌کردم. تئاتری به نام «جزیره اسرارآمیز» داشتیم که رضا عطاران هم در آن بازی داشت. آن کار در پنجمین جشنواره تئاتر آئینی و سنتی، حضور داشت که من به‌عنوان بهترین بازیگر مرد معرفی شدم. بعد از آن بود که رضا عطاران به تلویزیون رفت و به تیم «ساعت خوش» پیوست. همان زمان عطاران به گروه گفته بود، زنگ بزنید راد هم بیاید! بعدها در «قطار ابدی» اولین همکاری ما شکل گرفت. این همکاری ادامه داشت تا رسید به «خانه به دوش».

این بازیگر باسابقه با تأکید به اینکه بازیگری را به هیچکس توصیه نمی‌کند، بیان کرد: من بارها گفته‌ام که این حرفه به گونه‌ای نیست که به‌عنوان یک شغل بتوانید روی آن تمرکز کنید، چرا که ثبات ندارد. درست است که تشکیلاتی به نام «خانه سینما» هست و بخش عمده‌ای از بازیگران هم بیمه هستند، اما نمی‌توان این واقعیت را ندید که یک بازیگر ناگهان برای چند ماه پیاپی بی‌کار می‌ماند و باید در خانه بماند. به همین دلیل این شغل را به کسی پیشنهاد نمی‌دهم. کمااینکه به بچه‌های خودم هم پیشنهاد نکردم. البته که خودشان هم نخواستند که وارد این عرصه شوند چون شرایط کاری مرا دیده بودند.

طنز را دوست دارم اما نقش جدی را رد نمی‌کنم

وی درباره سهم بالای نقش‌های کمدی در کارنامه خود و آرزویش برای ایفای نقش‌های متفاوت‌تر توضیح داد: واقعیت این است که سلیقه بازیگر برای ایفای نقش‌های مختلف، در اختیار خودش نیست. البته من خودم شخصاً بازی در کارهای طنز را دوست دارم چرا که ظرفیت آن را در خودم می‌بینم. احساس می‌کنم می‌توانم لبخندی بر لب مخاطب بیاورم اما اگر کار جدی هم به من پیشنهاد شود، آن را رد نمی‌کنم. کمااینکه کارهای جدی مانند «خوابگاه دختران» را هم در کارنامه‌ام داشته‌ام.

خشایار راد در پاسخ به این پرسش که اگر زمان به عقب بازگردد آیا مجدد سراغ همین حرفه می‌رود یا نه؟ گفت: بازیگری از ابتدا در خون من بوده است. سال‌ها قبل من کارمند بانک بود و حتی در چند شعبه، رئیس شعبه بودم. امروز هم بازنشسته بانک هستم. به همین دلیل تأکید دارم بازیگری را به‌عنوان شغل نمی‌توانم تأیید کنم. هر کسی باید شغل دیگری داشته باشد، بعد به عنوان حرفه دوم سراغ بازیگری برود. برای ذوق و دل خوب است، اما به‌عنوان منبع درآمد نمی‌توان این شغل را تأیید کرد. از ۱۰ میلیون بازیگر ۲ نفر سوپراستار می‌شود و دستمزد کلان می‌گیرد.

این بازیگر در پایان درباره آرزوی خود برای همکاری با کارگردانان یادآور شد: دوست دارم رضا عطاران بار دیگر در تلویزیون کار و از من دعوت کند و یا برای کار سینمایی‌اش این همکاری شکل بگیرد. هر وقت رضا عطاران دعوت به کار کند، با کمال میل می‌روم. با کارگردانان عزیز دیگری هم تجربه همکاری داشته‌ام که حتماً دعوت آن‌ها را هم برای همکاری مجدد می‌پذیرم.