علیرضا بابایی دبیر دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر، در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به بخش‌های مختلف این‌رویداد گفت: یکی از تصورهای عامیانه این بوده که جشنواره مد و لباس فجر همان جشنواره مانتو و لباس اجتماع است. درحالی که ما در جشنواره تلاش می‌کنیم تا شاهد حضور همه لباس‌ها اعم از مانتو، لباس مجلسی، لباس ورزشی و دیگر موارد باشیم.
وی افزود: ما برای بخش لباس مجلسی محدودیت نمایش داریم و باید در نمایش آثار دقت لازم را داشته باشیم. البته لباس‌هایی که به جشنواره رسیده و پس از انتخاب هیأت داوران به نمایش گذاشته شده لباس‌های پوشیده بود و هیچ‌دخل و تصرفی در آن نداشتیم. این لباس‌های مجلسی پوشیده بر اساس ذهنیت طراحان است که آثارشان را برای‌مان ارسال کرده‌اند.
دبیر دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر در ادامه گفت: در بخش‌های مختلف همچون لباس نوجوان، لباس ورزشی و دیگر موارد ظرفیت‌های خوبی داریم اما متأسفانه فعالان این عرصه کمتر به این موضوع پرداختند و آثار کمتری برای‌مان ارسال کردند. برای مثال در حوزه لباس عبادت تعداد قابل توجهی اثر به دبیرخانه ارسال شد درحالی که در رسته لباس ورزشی نوجوان یا لباس خانگی و یا لباس غیررسمی روزمره اثری به دست مان نرسیده است. ما در آیین نامه جشنواره بخش‌های مختلفی از جمله رسته لباس خانگی، لباس راحتی، لباس ورزشی نوجوان را لحاظ کردیم و فعالان می‌توانستند از این ظرفیت استفاده کنند و آثارشان را برای مان ارسال کنند. البته از دو ویژند ما لباس ورزشی مناسبی دریافت کردیم و حتی در خارج از مدلینگ از آثار عکاسی‌های مناسبی انجام شد. بنا به گفته بازدیدکنندگان این لباس‌های ورزشی جذاب بود.
بابایی گفت: اگر ما بتوانیم هر سال نمایش را یک نوع نوآوری بدانیم، شاهد اتفاقات مثبتی در عرصه صنعت مد خواهیم بود. این‌اتفاق باید رخ دهد و ویژندها و طراحان در جشنواره‌های فجر شرکت کنند که در این زمان صنعت ما می‌تواند رشد کند و جشنواره به هدف خودش نزدیک شود. امسال توقع داشتیم حداقل در حوزه لباس خانگی تعداد قابل توجهی لباس به دبیرخانه ارسال شود درحالی که این اتفاق نیفتاد. بنظر شما دیگر حاکمیت و دولت باید چه کاری در حوزه پوشاک انجام دهد؟ ما جشنواره را برگزار کردیم و جایزه‌ای برایش در نظر گرفتیم. حتی به فعالان این عرصه اعلام کردیم که آثار در رسته لباس‌های خانگی و راحتی به صورت جداگانه داوری می‌شود، اما در نهایت اثر قابل توجهی به دبیرخانه ارسال نشد. اگر لباس‌های مجلسی که امسال به جشنواره رسیده است، در دوره‌های گذشته به دبیرخانه ارسال می‌شد، بدون چون و چرا همه آنها رد می‌شود، زیرا در دوره‌های گذشته شاخصه‌های مناسب وجود نداشت. امسال در رسته لباس مجلسی شاهد لباس‌های قابل توجهی بودیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چه تعداد از لباس‌های ارسالی به جشنواره قابلیت تولید انبوه دارند، گفت: زمانی که در جشنواره‌ها به سراغ ویژندها می‌رویم، توقع‌مان این است که موضوع تولید انبوه آثار حل شود. جشنواره به ذات نمی‌تواند فروشندگی کند و شما نباید از او توقع فروش محصولات را داشته باشید. ما تلاش مان را می‌کنیم با ایجاد زیرساخت‌ها، طراحان را به صنعتگران متصل کنیم و طراحان متوجه شوند که طرح‌های شأن را باید به تولید عمده برساند و فقط نباید هرسال در جشنواره شرکت کنند و به هر نحوی برگزیده شوند.
دبیر دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر گفت: از اتفاقات خوبی که در جشنواره رخ داده این بود که بسیاری از ویژندها به هنگام بازدید لباس‌ها را انتخاب کرده‌اند تا ما نفرات را به آنها متصل کنیم. یعنی آنها آمادگی حمایت از آثار را دارند. همچنین ویژند دیگری را در ایام جشنواره شاهد بودیم که او از طرحی استقبال کرد و در ادامه اعلام آمادگی کرد که در صورت استقبال از اثر، حتماً تولید آن را بیشتر کند و به عرضه آن محصول بپردازد. مسأله جدی دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر این است که بدنه طراحی را به بدنه صنعتی متصل کنیم. قرار بود این اتفاق پیش از برگزاری جشنواره رخ دهد، اما خوشبختانه در حین برگزاری جشنواره شاهد این اتفاق مثبت هستیم. دبیر بخش مد و صنعت جشنواره برای تعداد قابل توجهی از طراحان جلسات تخصصی را با حضور اساتید مطرح برگزار کرد و پس از ارزیابی‌های مختلف آنها را به یکسری از ویژندها معرفی کرده است. همچنین ما در کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور پیگیری‌های لازم را انجام می‌دهیم تا جشنواره محلی برای تعاملی میان صنعتگران و طراحان از سراسر کشور باشد.
بابایی در بخش دیگری از این‌گفتگو، گفت: در برخی از شناسنامه آثار جشنواره شاهد حضور فعالان این عرصه از سراسر کشور هستیم و بیشترین آثاری که از استان‌های مختلف به چشم می‌آمد، آثاری از استان جنوب کرمان، کرمانشاه، همدان، کاشان، زاهدان، شاهرود و قزوین بود. متأسفانه آثار از شهرهای بزرگ همچون تهران بسیار ضعیف بود. ما در آثار استان‌های مختلف شاهد رودوزی‌های اصیل ایرانی بودیم و این موضوع برای‌مان بسیار ارزشمند بود. جشنواره فرصتی برای آثار فعالان شهرستانی است که آثارشان توسط بازدیدکنندگان متشکل از مسئولان، رؤسای اتحادیه‌ها و ویژندها دیده می‌شود.
وی با اشاره به تخصصی شدن داوری‌ها در جشنواره گفت: در دوره‌های گذشته شاهد داوری به صورت جزیی و در همه بخش‌ها از جمله طراحی پارچه، طراحی لباس، دوخت و الگو نبودیم و آثار به صورت کلی مورد بررسی قرار می‌گرفت. به همین صورت در یک اثر ما جایزه را به طراح لباس و در اثری دیگر جایزه را به طراح دوخت اهدا می‌کنیم. یکی از اعضای شورای سیاست‌گذاری جشنواره پیشنهادی را مطرح کردند مبنی بر اینکه تک تک برگزیدگان آثار مختلف را در یک مجموعه‌ای گردهم آوردیم و به عنوان تیم ستارگان پوشاک کشور به صورت یک ماهه و بر اساس بیانیه مضمون جشنواره توسط منتورها در اتاق طراحی مجموعه‌ای مناسب را طراحی کنند. حتی این عضو شورای سیاست گذاری قرار شد که خودش در پایان از مجموعه تولید شده حمایت لازم را انجام دهد. بنظرم در این شرایط می‌توانیم ادعا کنیم که این مجموعه تولید شده همان مجموعه برترین‌های جشنواره است. زمانی که مجموعه برترین‌های جشنواره تولید شد، دیگر فعالان رغبت بیشتری برای حضور در جشنواره می‌یابند و در این شرایط فعالان برای حضور در شرکت در تیم منتخب جشنواره وارد رقابت می‌شوند. هر اثر توسط حدود ۱۲ تا داور در موضوعات و شاخص‌های مختلف ارزیابی می‌شوند. امتیازها در اکسل ثبت می‌شود. حتی امروز یکم بهمن داوران ما اطلاعی از برگزیدگان جشنواره ندارند.
دبیر دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر در ادامه گفت: در حال مذاکره با سازمان زیباسازی هستیم و انشالله طی یکی دو روز آینده برگزیدگان هیأت انتخاب جشنواره در سراسر شهر تهران معرفی می‌شوند. این معرفی شامل رسته لباس و عنوان ویژند است. تقویت ویژندهای ایرانی، هویت ایرانی و پوشش انگاره ایرانی از اهداف این اقدام به شمار می‌رود. امروز در سطح شهر اگر از شهروند تنها نام ۱۰ ویژند ایرانی را جویا شوید، او حتی قادر به اسم بردن از یک ویژند نباشد. ما سعی داریم با معرفی ویژندها در سطح شهر به مردم بگوییم که ویژندهای ایرانی محصولات با کیفیتی دارند و می‌توانند مردم به آنها اعتماد کنند.
بابایی همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا صاحبان آثار در کنار آثارشان حضور ندارند، گفت: اولین دلیل ما محدودیت‌های مجموعه سعدآباد نبود. ما معتقدیم هر اثر خودش باید حرف بزند نه آنکه صاحبش کنارش قرار بگیرد و در خصوص اثر به بازدیدکنندگان توضیحاتی ارایه کند. اندازه جشنواره فجر با یک فروشگاه و نمایشگاه تجاری متفاوت است که نیاز به غرفه دار داشته باشد. البته در ساعاتی شاهد حضور صاحبان اثر در کنار آثارشان هستیم که ایرادی بر آن وارد نیست اما در نهایت معتقدیم هر اثری خودش باید پیام را به مخاطب انتقال دهد.
وی در پایان گفت: طی سه ماه در رفت و آمد با وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و مجموعه فرهنگی سعدآباد توانستیم همه حساسیت‌های مکان هنری را درک کنیم و البته باید گفت که حساسیت این مکان هنری برای مان بسیار مهم است. در نمایشگاه دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر دو فضای تلفیقی از فضای صنعتی و فضای طراحی را شاهد هستیم و نقاشی لباس‌هایی که برای ششصد سال پیش است. لباس‌هایی که به عنوان فرهنگ و تمدن کشورمان به شمار می‌رود.