خبرگزاری مهر، گروه مجله: اطعام و میانه‌روی در طلب روزی از جمله ارزش‌های بنیادی در بسیاری از فرهنگ‌ها و تعالیم اخلاقی است. اطعام، که به معنای غذا دادن به دیگران است، نشانه‌ای از سخاوت و نوع‌دوستی است و نقشی کلیدی در تقویت همبستگی اجتماعی ایفا می‌کند. در بسیاری از جوامع، عمل به این ارزش نه تنها به رفع نیازهای مادی افراد نیازمند کمک می‌کند، بلکه بذر محبت و همدلی را نیز در دل‌ها می‌کارد و جوامع را به سمت هماهنگی و همبستگی بیشتر سوق می‌دهد.
میانه‌روی در طلب روزی، به معنای پرهیز از افراط و تفریط در تلاش برای کسب درآمد و ثروت، اصلی حیاتی برای حفظ تعادل در زندگی است. این اصل به فرد کمک می‌کند تا از حرص و طمع دوری کند و به جای آن بر روی اعتدال و تعادل تمرکز نماید. حرص و طمع می‌تواند منجر به استرس، نارضایتی و حتی انحراف اخلاقی شود، در حالی که میانه‌روی و اعتدال، مسیر را برای دستیابی به موفقیت پایدار و رضایت‌مندی واقعی هموار می‌سازد.
در این راستا، تعالیم امام حسین (ع) نیز بر اهمیت این دو ارزش تأکید دارد و به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با رعایت آنها، زندگی متعادلی داشت.
در سی‌وسومین روز از چله شعور، مجله مهر روایتی از کتاب حکمت نامه امام حسین (ع) به قلم محمد ری شهری را مرور می‌کند که به این موضوع پرداخته است.
در جستجوی روزی و سخاوت
اعلام الدین: امام حسین (ع) [خطاب به کسی] فرمود: «ای مرد! در پی روزی، مانند کوششی پیکار جوی چهره مرو و چون اسیر دست بسته، بر قضا و قدر تکیه مکن، که پیجویی روزی از سنت است و میانه روی در طلب، از خویشتن داری و عفت. نه عفت، مانع روزی است، نه حرص، کشاننده بیشتر، که روزی قسمت شده و اجل، حتمی باشد و حرص ورزیدن، در پی گناه رفتن است.»
المعجم الکبیر - به نقل از حبیب بن أبی ثاب: یکی از زنان امام حسین (ع) در یکی از زمین‌های امام (ع) غذایی درست کرد و ایشان از آن خورد. سپس، غذا برداشته شد که یکی از بستگانش آمد و امام (ع) او را به غذا دعوت کرد. او گفت: ای أبا عبد الله! غذا نمی‌خواهم. امام (ع) پرسید: «چرا؟» او گفت: اندکی نزد عبید الله بن عباس غذا خوردیم. امام حسین (ع) فرمود: «پدرش سرور قریش بود. پیامبر خدا (ص) فرمود: پسران عبد المطلب! غذا بخورانید و نیکو سخن بگویید.»
الدرّة الطاهرة - به نقل از عبد الله بن سلیمان بن نافع، از امام حسین (ع) -: پیامبر خدا فرمود: «ای بنی هاشم! نیکو بگویید و غذا بخورانید.» مردی گفت: در جلوی تو چیزی نمی‌بینیم. امام (ع) فرمود: «تو چه می‌دانی که غذای من چیست؟ غذای من آنکه می بخشم، هنگام چیدن خرما و درو کردن محصول است.»