به گزارش خبرگزاری مهر، نشست بررسی ضرورتهای تاریخ شفاهی در تاریخ معاصر ایران با هدف شناسایی تاریخ معاصر به جامعه علمی کشور و پژوهشگران با حضور استادان دانشگاهی و اعضای هیئت علمی گروه تاریخ و تمدن و جمعی دیگر از محققان در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد.
دکتر محمد سپهری عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در این نشست اظهار داشت: در تاریخ‌نگاری اسلامی نمونه بارز، تاریخ طبری است. در تاریخ و تمدن اسلامی از انواع مکاتب تاریخ‌نگاری بحث می‌شود.
همچنین دکتر نزهت احمدی عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه الزهرا(س) در این نشست گفت: در تاریخ غیرشفاهی هم فرد محوری مطرح می‌شود و این ویژگی فقط مخصوص به تاریخ مکتوب نیست. در تاریخ مکتوب و شفاهی ایران سانسور مشکل بزرگی است که الزاما از بیرون و دستگاه حاکمه نبود. بلکه خودسانسوری افراد، برجسته‌‌سازی برخی نکات و حذف حقایقی دیگر بنا به سلیقه فرد است.
وی افزود: مخاطب تاریخ شاید این روند را درک نکند اما در واقع وجود دارد و در سیر کتب تاریخی آشکار می‌شود.
دکتر هوشنگ خسرو بیگی استاد تاریخ دانشگاه پیام نور و پژوهشگر تاریخی نیز در نشست بررسی ضرورتهای تاریخ شفاهی در تاریخ معاصر تأکید کرد: تمام تاریخ نگاری های گذشته ایران به نوعی نقل تاریخ شفاهی است، حتی تاریخ بیهقی حاصل گفتگوهای بیهقی درباره رویدادهای تاریخی است.
وی افزود: سابقه تاریخ نگاری از نظر شیوه آن بر به کارگیری شیوه تاریخ شفاهی تأکید دارد و مورخان نام راویان خود را ذکر می کنند یعنی به تاریخ شفاهی اشاره دارند.
این پژوهشگر تاریخ اسلامی خاطر نشان کرد: روایات در تاریخ اسلام و نقل حدیث، نمونه های تاریخ شفاهی در تاریخ اسلام هستند. تاریخ شفاهی نیازمند بررسی همه جانبه است و کارهایی که تاکنون انجام شده به نتیجه ای مدون با ویژگی های تاریخ شفاهی نرسیده است.