خبرگزاری مهر؛ گروه مجله_ زهرا افسر: روزی روزگاری، قبله عالم، اعلی‌حضرت، ناصرالدین شاه به همراه همراهان خود از بازار تهران عبور می‌کردند که بویی خوشایند مشام سلطان را نوازش کرد. سلطان از بوی خوبی که می‌آمد مست شده بود و کسی را فرستاد تا پی این بو را بگیرند. از قضا بوی خوبی که سلطان را به هوس انداخته بود از دکان محقری در انتهای بازار می‌آمد.
آن دکان غذایی می‌پخت بسی ارزان قیمت که مشتری‌های آن هم کارگران بودند. غذا چیزی بود از مخلوط جگر سفید و جگر سیاه و پیاز فراوان سرخ شده. از آنجایی که شأن ملوکانه شاه اجازه نمی‌داد در بازار و در میان رعایا غذا میل کنند، به سرعت به کاخ گلستان بازگشتند و دستور کشتن یک گوسفند فربه را دادند تا غذایی ملوکانه برای شاه مهیا کنند. مطبخیان رفتند و آمدند و شستند و پختند و غذا را در مجمعی مسی برای ایشان آوردند. قبله عالم می‌خورد و با حسرت سر تکان می‌داد و می‌گفت: «این غذا، آن غذا نیست.» اینگونه شد که حسرت آن غذای بازاری به دل سلطان صاحب‌قران ماند و حسرت الملوک نام گرفت.
طرز تهیه جغور بغور
جغور بغور یا حسرت الملوک یکی از غذاهای سنتی ایران است که در قدیم از غذاهای ارزان و مختص قشر ضعیف جامعه بوده. جغور بغور غذای مرسوم شهرهای تهران، زنجان، کرمانشاه، رشت، اردبیل و ساری بوده است.
برای تهیه این غذای اصیل: جگر، دل، قلوه، جگر سفید و سیب‌زمینی را به مقدار لازم به صورت نگینی خرد می‌کنیم و به همراه پیاز داغ فراوان در روغن سرخ می‌کنیم و ادویه‌هایی از جمله: فلفل، نمک و زردچوبه را به آن اضافه می‌کنیم. بعد کمی آب به آن اضافه می‌کنیم تا مواد کاملاً بپزد. صبر می‌کنیم آب غذا کامل کشیده شود و آن موقع وقت سرو غذا است. بعضی‌ها به این ترکیب گوجه فرنگی و رب گوجه را هم اضافه می‌کنند. همچنین گفتند بهتر است این غذا به همراه لیمو ترش تازه سرو شد.