جک کنراد دیرینه شناس موزه تاریخ طبیعی آمریکا در پاسخ به این سئوال دور از ذهن که نتیجه یک مسابقه مچ اندازی میان انسان و یک تی رکس را چه می بیند گفت: هیچ شانسی برای برنده شدن انسان در چنین مسابقه ای وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، بازوی تی رکسها شاید به نظر ضعیف برسد اما در واقع قدرت عظیمی در آنها نهفته بوده است. هر بازوی این جاندار 91 سانتیمتر طول داشته و تنها ماهیچه بالایی بازو در تی رکسها می توانسته است وزنی برابر 195 کیلوگرم را در هم بفشارد. این در حالی است که قدرتمندترین و ورزیده ترین انسانها قادرند از پس حداکثر 117 کیلوگرم وزن برآیند.

به گفته کنراد با این حال تنها عامل قدرتمند بودن بازوی این جانداران ماهیچه های بالایی در بازوی آنها نبوده است بلکه ماهیچه های کتف و قفسه سینه تی رکسها نیز بسیار قدرتمند بوده و در افزایش قدرت بازوی این دایناسورها تاثیرگذار بوده اند.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، با این همه کنراد می گوید بررسی فسیلهای به جامانده نشان می دهد تی رکسها از بازوهای خود برای انجام فعالیتهای محدودی استفاده می کرده اند و در واقع از ماهیچه های بازوی خود کار چندانی نمی کشیده اند به همین دلیل ماهیچه بازوی تی رکسها چندان ورزیده و کار آزموده نبوده است. همچنین بازوی این جانداران ماقبل تاریخ تنها در جهت بالا و پایین حرکت می کرده و به همین دلیل هرگز نمی توانسته و نمی توانند در یک مسابقه مچ اندازی با انسان شرکت داشته باشد.