به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تودیع و معارفه احمد نثاری مدیر عامل سابق انتشارات امیر کبیر و علیرضا برازش مدیرعامل جدید این موسسه صبح امروز دوشنبه نهم اردیبهشت با حضور حجت الاسلام و المسلمین دکتر خاموشی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، حسین مظفر عضو هیات امنای این موسسه و جمعی از اصحاب قلم و کارمندان این موسسه نشر در پژوهشکده باقر العلوم برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، مصطفی رحماندوست مسئول بخش کودک و نوجوان انتشارات امیر کبیر در سخنانی با اشاره به اینکه اینگونه مجالس ، مجالس نعل و میخ است و باید به هر دو زد، گفت: من قصد ندارم امروز این گونه صحبت کنم بیش از دو دهه است که آقای برازش را می‌شناسم وقتی در وزارت ارشاد مدیرکل بودم ایشان هم در وزارت ارشاد مدیرکل شد. یادم هست برایشان دسته گلی با روبان مشکلی فرستادم و به ایشان گفتم پژوهش‌های شما گفته می‌شود که 15 سال عمر اجتهاد را کوتاه کرده است و حیف است که بیایید و سانسورچی و بررسی کننده کتاب شوید. اما متاسفانه ایشان بعدها خراب تر هم شد و به سمت معاون وزیری و مدیر شبکه‌های تلویزیونی هم رسید. البته بعد از آن شنیدم که دوباره به نوشتن برگشته اند و مردم را به عشق در آثارشان دعوت می‌کنند ولی خب امروز هم شاهدیم که دوباره به یک سمت مدیریتی برگشته اند و امیدوارم که روزی هم که از این منصب می‌روند دوباره به نیکی از ایشان یاد شود.
وی ادامه داد: با آقای نثاری در انتشارات امیر کبیر آشنا شدم و پیش از آن آشنایی با او نداشتم. من بعد از بازنشستگی نمی دانم چرا از میان شاید 100 پیشنهاد کاری که به من می‌شد حضور در امیر کبیر را پذیرفتم اما می‌خواهم بگویم اگر در طول عمرم از سه نفر به نیکی یاد کنم آن سه نفر مهدی فیروزان، علی اکبر اشعری و احمد نثاری است اما این قدردانی من به خاطر کار مدیریتی ایشان نیست چرا که می‌دانم که در کشور ما قاعده مدیریت اجرا نمی شود ولی رفتار انسانی است که می‌ماند و این مسئله در آقای نثاری بارز بود.
رحماندوست ادامه داد: نثاری خوب می‌دانست که چرا نمی داند و در برابر تخصص تسلیم بود، به ابداعات فکر می‌کرد و کاملا هم شرعی عمل می‌کرد. در چند سفری که با وی به خارج از کشور رفتیم هزینه سفرها را همگی خودش داد نه از هزینه امیر کبیر و می‌گفت من کاره ای نیستم آمده ام تا کار یاد بگیرم از طرف دیگر ایشان همیشه دغدغه گرفتاری همکارانش را داشت. مثلا سعی می‌کرد از جاهای مختلف برای همکارانی که در موسسه با وی کار می‌کردند ولی مغرور بودند وام بگیرد و این همان اخلاق همکاری است که کمتر مدیری دارد.
این نویسنده در ادامه اهمیت موسسه انتشارات امیر کبیر را به مولفان و پدیدآورندگان اثر حاضر در آن دانست و گفت: نثاری حرمت صاحبان قلم که با موسسه مرتبط بودند را حفظ می‌کرد و اگر هم پولی نداشت که به آنها بدهد یک سلام شیرین و یک چای تلخ به آنها تعارف می‌کرد البته این اخلاق هم گاهی در اجرا دچار مشکل می‌شد مثلا می‌دیدم که گاهی عصبانی می‌شود و تن و بدنش می‌لرزد چون دغدغه دادن حقوق به همکارانش را داشت و خب گاهی پول نبود و او می‌خواست حرمت امیر کبیر را حفظ بکند. این اواخر هم حس می‌کردم که دوست دارد هر کاری بکند تا این چرخ بچرخد. با حمایت‌های او بود که در سال 90 ما توانستیم 106 عنوان کتاب کودک منتشر بکنیم که البته این مقدار در سال 91 تکرار نشد.
این نویسنده ادامه داد: وقتی شنیدم نثاری و می‌خواهد از موسسه برود به پیشنهاد کردم برو و مدتی رئیس درون خود باش و مدیر جایی نشو اما بعید است امثال او که نان ریاست خورده اند بتوانند کار دیگری بکنند.
در ادامه این مراسم سید یحیی یثربی استاد بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی و از مولفان موسسه امیرکبیر در سخنانی با اشاره به اینکه رواج کتاب موجب پیشرفت زندگی مولفان و جامعه می‌شود، گفت: جامعه ما با فکر و فرهنگ باید پیش برود، دورانی بود که مردم با زکاوت خود زندگی می‌کردند و با هوششان دنیا را اداره می‌کردند اما دوران ما دوران تخصص است. زندگی امروز دانش می‌خواهد، کشوری مانند آلمان را فردی مثل نادرشاه نمی تواند فتح کند و بچرخاند. این کشور برای اداره شدن نیاز به تخصص دارد و کتاب می‌تواند تخصص را در اختیار تیزهوشان قرار دهد.
وی افزود: خوشحالم که آقای نثاری است مدتی فراغت می‌یابد و به دنبال کارهای خودش می‌رود و بسیار شاکرم که مدیر فعلی نیز از اهالی کتاب و آشنا با درد نویسندگان است و امید دارم که سازمان با حضور وی هم دوران خوبی را سپری کند.
یثربی همچنین افزود: در دوران ما نصیحت کارساز نیست، باید ساز و کارهای یک زندگی راحت را فراهم کنیم تا مردم جامعه سهمی از شب و روزشان را مال خود بدانند و توجه کمشان به کتاب را در آن زمان افزایش دهند ولی متاسفانه در کشور ما هزار عامل دست به دست هم می‌دهند که مردم دیگر زمانی برای خود نداشته باشند.
وی در پایان گفت: امیدوارم مسئولان به این فکرباشند که مردم ما به زمان‌هایی برای خودشان نیاز دارند تا درآن مطالعه کنند و این امکان را برای آنها فراهم سازند. دنیای امروز ما جز با معرفت امکان رشد ندارد و اهل معرفت اگر چشمی می‌خواهند تنها برای کتاب خوانی است.