حمیدرضا شاه‌آبادی، نویسنده حوزه نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه تا تعریف روشنی از انجمن‌های صنفی وجود نداشته باشد، نحوه تعامل با دولت مشخص نمی‌شود، گفت: انجمن‌های صنفی، نهادهایی اجتماعی هستند که بر پایه یک نیاز شکل می‌گیرند و بارزترین و مهم‌ترین وجه این نیاز، ضرورت ایجاد ارتباط تشکیلاتی میان اعضای صنف بر اساس مواجهه صحیح با دولت است.
نویسنده رمان «دیلماج»، انجمن‌های صنفی را رابط میان دولت و بدنه اجتماع دانست و افزود: دولت از طریق این انجمنها با نیازهای بخشی از اجتماع و نظراتش‌شان آشنا می‌شود؛ اعضای انجمنها هم می‌توانند مطالبات و نظرات خود را از طریق تشکیلاتی که انجمن صنفی شکل گرفته، با دولت در میان بگذارند و اگر از امکانات دولتی هم بهره ببرند، منعی وجود ندارد.
شاه‌آبادی معتقد است که همه دولت‌ها باید مبلغی را برای کمک به سازمان‌های مردم نهاد که انجمن‌های صنفی هم بخشی از آن هستند، در نظر بگیرند.
وی تاکید کرد: گاهی دولتی سر کار می‌آید که به کار صنفی، اهمیت بیشتری می‌دهد و از انجمنها حمایت می‌کند و یا برعکس، دولتی روی کار می‌آید که سیاستی مغایر با اهداف صنفی را پی می‌گیرد؛ در حالت اول، انجمنها نباید مجری بی‌چون و چرای سیاست‌های دولت شوند و در حالت دوم نیز نباید با دولت قهر کنند و بگذارند همه دریچه‌ها بسته شود چرا که فلسفه وجودی‌شان زیر سوال می‌رود.
نویسنده «لالایی برای دختر مرده»، گفته‌های خود درباره تعامل دولت و انجمن‌های صنفی را اینگونه ادامه داد: وقتی انجمن‌های صنفی وجود خارجی نداشته باشند و فلسفه کار تشکیلاتی کمرنگ شده باشد، دولت به عنوان یک سیاستگذار قدرتمند وارد میدان شده و تصمیم می‌گیرد اما اگر انجمنها حضور فعال داشته باشند با توجه به ایده‌ها و نظراتشان می‌توانند تصمیم‌سازی کنند.
به گفته شاه‌آبادی تا زمانی که انجمنها، بلندگو و پشتیبان اعضای خود باشند و در درجه اول به فعالیت صنفی خود توجه کنند و گرایش‌های صنفی را بر هر چیز مقدم بدانند، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.