جعفر ابراهیمی در گفتگو با خبرنگار مهر، پرداختن غیرمسقیم به مذهب و شخصیت‌های مذهبی را تاثیرگذارتر دانست و افزود: از آنجا که نویسندگان اجازه دخل و تصرف در وقایع مذهبی را ندارند، بهتر است به حواشی بپردازند و با پر و بال دادن به تخیل خود به زاویه دیدی تازه دست پیدا کنند و به جای بازنویسی وقایع و زندگی شخصیت‌های مذهبی به بازآفرینی آن روی آورند.
نویسنده کتاب «جوری جورتان» توجه به جنبه‌های هنری داستان را مهم‌تر از هرچیز دیگر دانست و گفت: نویسندگان مذهبی تنها به بیان هسته اصلی داستان پرداخته و به بهانه این‌که نمی‌توان مفاهیم مذهبی و داستان زندگی پیامبر (ص) و امامان را تغییر داد، مسئولیت را از دوش خود برداشته‌اند؛ در حالی‌که آنچه نوشته می‌شود و در اختیار کودکان قرار می‌گیرد، ابتدا باید داستان باشد؛ آن‌گاه به بیان تاریخ بپردازد.
ابراهیمی به این‌که نوشتن برای کودکان بسیار دشوار است، اشاره و بیان کرد: کسانی که برای بچه‌ها می‌نویسند باید دنیای آنان را بشناسند و با ذهن و زبانشان آشنا باشند. از طرفی باید محدودیت دایره واژگانی این گروه سنی را دریابند و با توجه به ظرفیت زبانی آنان به خلق داستان‌های جذاب و تاثیرگذار بپردازند. آنان باید به جای اشاره مستقیم به زندگی امامان، فلسفه وجودی آنان را درک کرده و به اخلاق و ارزش‍‌های انسانی توجه کنند.