حسام‌الدین آشنا با انتقاد از آنچه که بی‌مهری‌های روا شده در حق مرحوم کاظم معتمدنژاد در دانشگاه علامه طباطبایی در بخشی از سال‌های حضور این استاد فقید در این دانشگاه نامید، اظهار امیدواری کرد: با توسعه سیاسی در دولت جدید آزادی مسئولانه بیشتری برای فعالیت رسانه‌ها فراهم شود.

به گزارش خبرنگار مهر، حسام‌الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور در مراسم نکوداشت مرحوم دکتر کاظم معتمدنژاد که عصر امروز شنبه 23 آذر ماه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد در سخنانی که با بغض ایراد می‌کرد، اظهار داشت: اقتضای این محول هم‌پیمانی برای مشکلاتی است که مرحوم معتمدنژاد همواره بر سر او می‌جنگید. او عیار معلم عادی بودن را تا جایی بالا برد که دیگر به راحتی نمی‌شود گفت: من یک معلم عادی‌ام.

آشنا ادامه داد: دانش ارتباطات از ابتدای شکل‌گیری در جهان و ایران تا به امروز با چالش‌های جدی در نظر و عمل همراه بوده و توسعه حوزه‌های آن امکان حفظ هسته بنیادینش را روز به روز سخت‌تر کرده است و یافتن آنچه را که می‌تواند به دانشجویان این رشته هویت‌های جدید و مختلف ببخشد، همواره سخت کرده است. تا جایی که امروزه برنامه تربیت روزنامه‌نگار با برنامه‌های کادرسازی برای جامعه اطلاعاتی متفاوت است.

آشنا همچنین به وضعیت آموزش ارتباطات در ایران گفت: ما از سویی با فقدان منابع علمی و کادرسازی برای تربیت نیروهای متخصص مواجهیم و از سوی دیگر شاهد خیل زیاد فارغ التحصیلان ارتباطات در ایران هستیم که سرگشته و سرخورده به دنبال شغل می‌گردند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه رشته ارتباطات در پرتو نفوذ و ظهور  کاظم معتمدنژاد در ایران  شکل گرفت، گفت: رفتار اجماع‌آفرین او نقش قابل توجهی در پیوند میان فعالان این رشته داشت، اما متاسفم که بگویم قدرنشناسی و جفایی که به او در همین دانشگاه شد نیز تا جایی پیش رفت که این نگین علمی و گل سرسبد استادی حتی از داشتن اتاقی در جایی که که کتابخانه‌اش بود، منع شد و البته این موضوعات به راحتی فراموش نمی‌شود و چیزی جز جلوه رقابت خام اندیشان نیست.

مشاور فرهنگی رئیس جمهور در ادامه با اشاره به پیوند سیاست با رشته ارتباطات گفت: هرچه عرصه‌های سیاسی ما فراخ‌تر می‌شود، تاب و توان و حرمت علمی دانش‌آموختگان این رشته نیز بیشتر می‌شود، اما فشار سیاسی و محافظه‌کاری در رسانه‌ها و مجرم نگریستن روزنامه‌نگاران به شدت این رشته را محافظه‌کار می‌کند و هر پدر و مادری را وادار می‌کند که به فرزند خود بگویند بر چشم‌های خود و دهانش دستمال ببندد. با این حال حماسه سیاسی اخیر می‌تواند برای این رشته آزادی مسئولانه‌ای را فراهم آورد.

آشنا افزود: حال که دولت فشار بر مطبوعات و رسانه ملی را کنار گذاشته باید منتظر پاسخ رسانه‌ها بود. این تلاش برای تحقق خواسته‌های پدر علم ارتباطات ایران در آینده است. بر همین مبنا پیشنهاد من ایجاد  و تصویب قانون نظام جامع رسانه‌ها و تشکیل شورای رسانه، تشکیل مرکز ملی ارتباطات، تشکیل انجمن‌های علمی برای راهبری فرادانشگاهی رشته ارتباطات و انتشار آثاری از استاد معتمدنژاد است که در زمان حیاتشان سخت و محافظه‌کارانه منتشر می‌شد. همچنین کتابخانه او باید چراغ راه دانشجویان این رشته قرار بگیرد. در کنار آن پیشنهاد همایش ملی میراث معتمدنژاد و تشکیل جایزه ملی دکتر معتمدنژاد را دارم.

در ادامه این مراسم مهندس جهانگرد رئیس سازمان فناوری اطلاعات ایران نیز دقایقی به سخنرانی پرداخت. وی در سخنانی با اشاره به فعالیت حرفه‌ای و عملگرایی کاظم معتمدنژاد که توانسته از آن بهره ببرد، گفت: در آغاز قرن جدید جامعه جهانی در حال گذار بوده و به دنبال راهکارهایی برای شیوه‌های مدیریت بشری می‌گشت. در این فضا و در خلال سال‌های 2000 تا 2005 میلادی این خوشبختی را داشتم که در جریان تدوین نظریات مدیریت جامعه جهانی معاصر با آقای معتمدنژاد حضور داشته باشم. در طی این 5 سال در 50 جلسه بین‌المللی شرکت کردیم و در تمام آنها از راهنمایی‌های او بهره بردیم. در جریان‌بخشی فرهنگی این استاد من به طور واضح از ادبیات او بهره بردم که بسیاری از آنها در واقع بندهایی بود که مورد تصویب نمایندگان کشورهای دیگر نیز قرار می‌گرفت.

جهانگرد ادامه داد: برایم جالب بود که در جریان این گفتگوها رفتار آقای معتمدنژاد بسیار عمیق و آرام و در عین حال باصلابت بود. هرگز ندیدم که تندی کند. با کمال حوصله با همه برخورد می‌کرد و نکات اصولی را با آرامش بیان می‌کرد.

جهانگرد همچنین گفت: در حوزه ارتباطات تعاملات مرحوم معتمدنژاد کاملا به روز بود و مفاهیم بسیار جدیدی را به واسطه آنها خلق می‌کرد. تا جایی که می‌توانم بگویم حضور او در مجموع مذاکرات بسیار عمیق و وسیع بود .یادم هست در جریان دو نشست آخر و پس از پایان سفر او دو کتاب که ماحصل این دو سفر بود، تدوین کرد و من متحیر شدم از اینکه وی چه زمانی قادر به انجام این کار شده است ـ که البته پاسخش چیزی جز تلاش شبانه‌روزی او برای این کار نبود.