حسین فتاحی، نویسنده کودکان و نوجوانان در گفتگو با خبرنگار مهر به این‌که قصه‌ها همواره مخاطب خاص خود را دارند، اشاره و بیان کرد: هر قالبی، ظرفیت و جایگاه خاص خود را دارد و نمی‌توان گفت، با ورود ماهواره و اینترنت، قصه مخاطب خود را از دست داده است. بشر تنوع‌طلب است و به انواع سرگرمی‌ها نیاز دارد.
او با اشاره به ضرورت نو شدن قصه‌ها گفت: به‌روز شدن، ویژگی ادبیات شفاهی است که قصه هم بخشی از آن به‌شمار می‌رود. قصه‌های امروز باید از زبان مخاطب امروز بهره ببرند و فضا و شیوه اجرایی‌شان امروزی باشد. اگر روزگاری به شیوه نقالی و پرده‌خوانی، قصه‌گویی می‌کردیم، امروز می‌توانیم از قالب‌های جدیدتر چون کتاب و فیلم و پویانمایی استفاده کنیم.
فتاحی به این‌که پدر و مادرها، قصه‌گویی نمی‌دانند، اشاره و بیان کرد: مادر و پدرها، قصه‌گویی نمی‌دانند و باید نهادها و سازمان‌های فرهنگی به آموزش قصه‌گویی بپردازند. چه اشکالی دارد مربیان، پدر و مادرها با قصه‌گویی آشنا شوند و آموزش و پرورش، شهرداری‌ها، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، قصه‌گویی را آموزش دهند؟
نویسنده مجموعه «پیامبران» ادامه داد: اگر سیستم توزیع کتاب اصلاح شود، حتی شرایط قصه‌گویی هم بهتر می‌شود. ما 20 میلیون مخاطب کودک و نوجوان داریم و تیراژ کتاب‌هایمان بین 2 تا 5 هزار نسخه است؛ علت اصلی شمارگان کتاب را نباید در سرانه پایین مطالعه جستجو کرد، بلکه به جای آن باید درمانی برای درد کهنه توزیع در نظر گرفت و شیوه توزیع را به‌روز کرد.
فتاحی توزیع مناسب کتاب را یکی از راه‌های گسترش قصه‌گویی دانست و افزود: ما حتی به یک درصد از مخاطبان خود هم کتاب نمی‌رسانیم. 30 استان داریم و اگر در هر استان، 500 نفر کتاب خریداری کنند و بخوانند، سرانه کتابخوانی در کشورمان بالا می‌رود و بر شمارگان کتاب افزوده می‌شود.
این نویسنده کودک و نوجوان به پروسه‌ای که یک قصه‌گو باید پشت سر بگذارد تا یک متن نوشتاری را به قصه‌ای برای گفتن تبدیل کند، اشاره کرد و افزود: ما می‌توانیم متنی را برای قصه‌گویی آماده کنیم و در اختیار قصه‌گو بگذاریم. قصه‌گویان می‌توانند از قصه‌هایی که نوشته و منتشر شده‌اند، استفاده کنند، اما همه قصه‌گوها متن نوشته شده را با لحن و زاویه دید خود هماهنگ می‌کنند؛ به عبارتی هر قصه‌گو روایت خاص خود از یک قصه را دارد.
فتاحی قصه‌گویی در جمع را موثرتر دانست و افزود: قصه گفتن برای جمع، بهتر و جذاب‌تر از قصه‌گویی برای یک نفر است. از این‌رو مهدکودک‌ها و کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می‌توانند این فضا را در اختیار بچه‌ها بگذارند. از سوی دیگر وجود جشنواره‌هایی چون جشنواره قصه‌گویی کانون خیلی خوب است، اما نمی‌دانم چرا پیشرفت نمی‌کند. چه اشکالی دارد کانون، همان‌طور که مربی استخدام می‌کند قصه‌گو هم استخدام کند؟