به گزارش خبرنگار مهر، رقابتهای تکواندو انتخابی المپیک در حالی یکشنبه شب به میزبانی انگلستان در منچستر به پایان رسید که کاروان هشت نفره تکواندو کشورمان ره آوردی جز سه مدال برنز نداشت و شکست سنگینی را برای تکواندو ایران رقم زد که در طول حداقل 10 سال گذشته بی سابقه بود.
این دوره از مسابقات با حضور 231 تکواندوکار از 59 کشور جهان به مدت سه روز برگزار شد. رقابتهایی سطح بالا که بسیاری از قهرمانان جهان و المپیک با واژه شکست آشنا شدند. ولی این باعث نمی‌شود تا ضعف‌های فنی و مدیریتی شکست ملی پوشان ایرانی نادیده گرفته شود.
این سئوال که چرا در فاصله 20 روز مانده به رقابتهای با اهمیتی چون انتخابی المپیک فدراسیون تصمیم به تغییر کادر فنی گرفت؟ هنوز بدون پاسخ در ذهن منتقدان فدراسیون باقی مانده؟ درست مانند سئوالی که برای برکناری رضا مهماندوست و بعد از آن فریبرز عسگری جواب قانع کننده ای پیدا نشد!
این شکست را نباید به حساب کادر فنی که تازه 20 روز پیش هدایت تیم را برعهده داشت بگذاریم و نه تکواندوکارانی که در این چند ساله اسیر تصمیمات بی منطق مسئولان فدراسیون شده اند؟ به وضوح باید اشاره داشت که سید محمد پولادگر در راس فدراسیون تکواندو هر آنچه در چنته مدیریت داشته در 16 سال گذشته اجرا کرده و به نوعی "کفگیر" مدیریتش به ته دیگ خورده و تکواندو به یک ایده نو و فردی با انگیزه در راس کادر مدیریتی خود نیاز دارد.
اگر قرار بود مرتضی کریمی با تمام دلایلی که مسئولان فدراسیون داشتند برکنار شود چرا 20 روز او را تحمل نکردند تا در این فاصله اندک تغییر کادر فنی بزرگترین لطمه را به تکواندو ایران بزند؟ اگر هادی ساعی مدیر فنی تیم ملی است چرا هشدارهای او نادیده گرفته می شود و در راس تیم های ملی بانوان و آقایان به خواست برخی افراد صاحب نفوذ تن داده شود؟ در تمامی موفقیت هایی اخیری که مسئولان فدراسیون ادعای آن را دارند هادی ساعی کنار تیم ملی بوده و غیبت او در منچستر نشان از نقش پررنگش در تیم ملی دارد.
تکواندو ایران که سال2007 در همین منچستر و رقابتهایی گزینشی المپیک 2008 پکن یک شکست تلخ را تجربه کرده بود، بعد از شش سال یکبار دیگر بازهم در بندر منچستر این شکست تلخ را به نوعی دیگر تجربه کرد! اگر بعد از آن شکست کادر فنی تیم ملی دستخوش تغییر شد، این بار شاید عواقب شدیدتری داشته باشد و تبعات آن به مدیریت فدراسیون بازگردد!
تکواندو ایران به گواه اکثر کارشناسان در یکی دو سال اخیر روند رو به نزولی را آغاز کرده و اوج آن رقابتهای منچستر بود. تکواندویی که هشت ملی پوش اعزامی ایران روی "شی هاپ چانگ" منچستر به نمایش گذاشتند همان سبک و استایل خاص تکواندو ایرانی که همه دنیا از آن واهمه داشتند نبود! تکواندوکاری که چند ماه با سبک و روش یک کادر فنی تمرین کرده چگونه می تواند 20 روزه تغییر سیستم داده و با روش مربی دیگری تمرین کرده و مسابقه دهد؟
تیمی که به منچستر رفت، تیمی هشت نفره با کوله باری از مدال جهانی و آسیایی و حتی نقره المپیک بود که با واژه تلخ شکست آشنا شد. آماری که نمایندگان ایران در منچستر ثبت کردند آمار چندان جالبی نبود! رئیس فدراسیونی که یک پای تمامی سفرهای تیم ملی در چند سال اخیر بوده و کمتر سفری را از دست داده با کدام برنامه در تهران ماند و تیم ملی را در این میدان حساس تنها گذاشت؟
تکواندو ایران که در زمان مهماندوست راه و روش خود قهرمان شدن را به خوبی آموخته بود با کنار گذاشتنش به بیراه رفت تا نقش موثر این مربی خلاق به خوبی مشخص شود. بعد از رفتن او تیم ملی در هر مسابقه ای با ضعف ها و مشکلات متعددی مواجه بود ولی مسئولان فدراسیون به جای دیدن ضعف ها و تلاش برای رفع آن، از افتخارات خود سخن می گفتند تا کار به جایی برسد که الان رسیده، مهماندوست از چین تایپه ای که چند سالی می شد به رکود گذاشته بود یک طلا و نقره همین مسابقات منچستر را ساخت تا ثابت کنند مربی ارزنده ای را از دست دادیم.
نکته مهم اینکه فدراسیون تکواندو نه تنها به لحاظ فنی با مشکل مواجه شده در بحث دیپلماسی خارجی هم به بن رسیده است. بعد از انتخاب نشدن رئیس در کمیته اجرای فدراسیون جهانی در حاشیه مسابقات جهانی منچستر ، نایب رئیسی آسیا نیز مدتی قبل از دست رفت تا تکواندویی که خود را قطب دوم جهان می داند در تصمیمات آسیا نیز نقشی نداشته باشد!