به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «انسان بی نقص» (اخلاق در عصر مهندسی ژنتیک) نوشته مایکل سندل با ترجمه افشین خاکباز به تازگی توسط نشر نو به چاپ دوم رسیده است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۲۰۰۹ توسط انتشارات دانشگاه‌هاروارد منتشر شده است.
چاپ اول این ترجمه در سال ۹۴ منتشر شد و حالا نسخه‌های چاپ دومش راهی بازار نشر شده اند.
طی سال‌های گذشته علم ژنتیک پیشرفت بسیاری داشته است. این پیشرفت‌ها به تولید نوزادان آزمایشگاهی، درمان ناباروری، دستکاری‌های ژنتیک برای تقویت حافظه و عضلات گرفته تا انتخاب جنسیت و ویژگی‌های جسمی‌و ذهنی نوزادان و تراریخته سازی حیوانات و حتی انسان‌ها کمک زیادی کرده اند. اما موضوعی که نویسنده کتاب پیش رو را به خود مشغول کرده، این است که انسان از نظر اخلاقی تا چه می‌تواند در زمینه این آزمایش‌ها پیش برود؟ و آیا برنامه ریزی کودکان پیش از تولد و حتی پس از تولد اشکال اخلاقی ندارد؟
سندل در این کتاب تلاش کرده تا پاسخگوی سوالاتی باشد که در این زمینه به وجود آمده اند و سعی کرده توضیح دهد که چرا مهندسی ژنتیک چنین دغدغه‌هایی را به وجود آورده است؟ سوالات و دغدغه‌هایی چون «آیا استفاده از ژن درمانی باید به درمان بیماری‌ها محدود باشد یا می‌توان از آن برای بهبود ویژگی‌های جسمی‌و ذهنی در افراد سالم نیز استفاده کرد؟» یا «آیا می‌توان از جنین‌های اضافی که در درمانگاه‌های باروری تولید می‌شوند برای پژوهش در سلول‌های بنیادی استفاده کرد؟ کاری که در نهایت به از بین رفتن این جنین‌ها منتهی می‌شود و آیا چنین کاری با کشتن کودکی پنج ساله یا انسانی بالغ تفاوت دارد؟»
کتاب «انسان بی نقص» ۶ فصل اصلی دارد که به ترتیب عبارت اند از: «اخلاق بهبود»، «ورزشکاران بیونیک»، «کودکان طراحی شده، والدین طراح»، «اصلاح نژاد کهن و نوین»، «مهارت و استعداد» و «مسائل اخلاقی جنین: بحث سلول‌های بنیادی». در این فصول، موضوعاتی چون جایگاه اخلاقی جنین، جنین‌های تراریخته و جنین‌های یدکی، اصلاح نژاد کهن، اصلاح نژاد لیبرال و... مطرح شده اند.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
مقامات و پزشکان متخصص ورزش جوانان تنها کسانی نیستند که به دنبال راهی برای مهار والدین زورگو هستند. مدیران کالج‌ها نیز از مزاحمت والدینی گلایه دارند که می‌خواهند با پر کردن فرم تقاضای ثبت نام در کالج برای فرزندانشان، ایجاد مزاحمت تلفنی برای اداره پذیرش، کمک به فرزندانشان برای انجام تکالیف درسی و اقامت شبانه در خوابگاه فرزندانشان زندگی آن‌ها را کنترل کنند. برخی والدین حتی با مسئولان کالج تماس می‌گیرند و از آن‌ها می‌خواهند تا فرزندشان را صبح زود از خواب بیدار کنند. ماریلی جونز، رئیس اداره پذیرش ام آی تی، که وظیفه خود می‌داند که به والدین نگران توصیه کند آرامش خود را حفظ کنند، می‌گوید: «نمی‌شود والدین دانشجویان کالج را کنترل کرد.» خانم جودی آر. شاپیرو، رئیس کالج برنارد، نیز با او هم عقیده است. او در مقاله ای با عنوان «دور نگه داشتن والدین از محیط دانشگاه» می‌نویسد: «والدین احساس می‌کنند در جایگاه مشتری حق چنین کارهایی را دارند و از سوی دیگر، نمی‌توانند دست از این کار بردارند. این احساس سبب می‌شود تا برخی از آن‌ها بخواهند همه جنبه‌های زندگی فرزندان خود در کالج، از تلاش برای ثبت نام گرفته تا انتخاب رشته، را مدیریت کنند. چنین والدینی، اگرچه استثنا هستند، اما اعضای هیئت علمی‌و روسا و مدیران دانشگاه هر روز بیش تر با چنین مواردی برخورد می‌کنند.»
چاپ دوم این کتاب با ۱۴۴ صفحه، شمارگان ۵۵۰ نسخه و قیمت ۱۴ هزار تومان منتشر شده است.