کتاب «داستایفسکی جدال شک و ایمان» نوشته ادوارد هَلِت کار با ترجمه خشایار دیهیمی توسط نشر نو به چاپ سوم رسید.

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «داستایفسکی جدال شک و ایمان» نوشته ادوارد هَلِت کار با ترجمه خشایار دیهیمی توسط نشر نو به چاپ سوم رسید. نسخه اصلی این کتاب در سال ۱۹۶۲ توسط انتشارات آنوین در لندن چاپ شده است.

این کتاب ۴ فصل اصلی دارد که با عنوان کتاب های اول تا چهارم نامگذاری شده اند. به این ترتیب، فصول «داستایفسکی جدال شک و ایمان» به این ترتیب است: «کتاب اول: سالهای رشد»، «کتاب دوم: سالهای هیجان و جوشش»، «کتاب سوم: سالهای آفرینش» و «کتاب چهارم: سالهای کامروایی».

در اثر پیش رو، وقایع زندگی داستایفسکی به ترتیب وقوع و سالشمار زندگی او پیش می روند و از خلال آن ها، چگونگی شکل گیری آثار داستانی او روایت می شود. در این میان مفاهیم شک و ایمان نیز در نوشته های این نویسنده واکاوی می شود. انسان های عادی در رمان های داستایفسکی همان قدر نادرند که در محوطه زندان. جهان او جهان جنایتکاران و قدیسان، هیولاهای رذیلت یا فضیلت است.

کودکی، سالهای نخست در پطرزبورگ، ثمره های نخستین، فاجعه و خانه مردگان بخش‌های مربوط به فصل اول کتاب هستند. در فصل دوم هم این عناوین درج شده است: تبعید و ازدواج نخست، تجربه روزنامه نگاری، زندگی خصوصی، سالهای اندوه و میان پرده های احساساتی.

در فصل سوم کتاب این بخش ها به چشم می خورد: سال شگفتی‌ها، ماه‌های نخست اقات در خارجه، ادامه اقامت در خارجه، مشکلات اخلاقی _ جنایت و مکافات، آرمان اخلاقی _ ابله، اخلاق و سیاست _ جن زدگان. در آخرین فصل کتاب هم این مطالب چاپ شده است: بازگشت به روسیه، داستایفسکی روانشناس _ جوان خام، داستایفسکیِ روزنامه نگار _ یادداشتهای روزانه یک نویسنده، داستایفسکیِ پیامبر _ برادران کارامازوف، اوجا افتخار، پایان سخن.

در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

... منطقا نمی توان تردید کرد که شاتوف تصویری است که داستایفسکی از خود ترسیم کرده است، یا بهتر بگوییم تصویری آرمانی است که از خود در نظر داشته است. داستایفسکی با رقت و ترحم خود را در مقام قربانی جنایتی نشانده بود که آن همه وصفش را شنیده بود.

جن زدگان، برخلاف دیگر رمانهای داستایفسکی، پر از کاریکاتورسازی از افراد مختلف [واقعی] است. مشهورترین آنان، که یگانه کسی هم بود که در مقام و وضعی بود که می توانست دست به حمله متقابل بزند، تورگنیف بود. کاریکاتورسازی داستایفسکی از تورگینف تلخ و زهرآگین است. داستایفسکی در شخصیتی به نام کارمازینوف صورت ظاهر و ادا و اطوار رقیبش را به مسخره می گیرد، تصنعات نثر ادبی او را به شکلی مسخره بازسازی می کند، و باری دیگر این شایعه کهنه و خبیثانه را زنده می کند که تورگینف در جوانی بر اثر وحشت از توفانی که در دریا درگرفته بود با اشک و زاری از ملوانان می خواهد که پیش از همه او را به ساحل برسانند چون تنها فرزند مادرش است. این توهینها ظاهرا تورگینف را چندان برآشفته نکرد. اما عجیب اینجاست که آن بخشی از این کاریکاتورسازی که به نظر تورگینف تلخ تر و گزنده تر از بقیه آمد، بخشی بود که به نظر ما بسیار عادی و کمتر از همه توهین آمیز می آید. لیبرال روسی نیمه اروپایی شده، که تورگینف الگوی آن بود، در نظر داستایفسکی در قبال نیهیلیست ها همان موضعی را داشت که ایدئالیست های نسل پیشین؛ و کارمازینوف، مانند استپان تروفیموویچ، با نیهیلیست ها همدل و همراه نشان داده می شود، که البته این همدلی و همراهی بیشتر از فخرفروشی است تا از سر اعتماد. نام کارمازینوف در واقع شکل روسی شده واژه «کراموازی» فرانسه (به معنای متمایل به سرخ یا صورتی) است. در واقع مثل این است که رمان نویسی انگلیسی فردی متمایل به سرفها را «مستر پینک» (آقای صورتی) بنامد.

چاپ سوم این کتاب با ۴۰۸ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۴۰ هزار تومان به بازار عرضه شده است.