محمدرضا لطفی منتقد سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره رویکرد برنامه‌های اسپانسرمحور تلویزیون بیان کرد: صدا و سیما پول ندارد و به این دلیل برای برنامه‌های خود اسپانسر می‌آورد و در این بخش از الگوی تلویزیون خصوصی پیروی می کند.
وی ادامه داد: یک تلویزیون خصوصی نهایت ۳۰ کارمند دارد و با چابک‌سازی کار خود را پیش می‌برد در حالیکه صدا و سیما ساختاری سنگین دارد. همچنین اگر تلویزیون هم قرار است با سیاست‌های مالی وابسته به دولت برنامه سازی کند چه فرقی با تلویزیون های خصوصی دارد؟
لطفی با اشاره به سرمایه گذاری در سینما گفت: اسپانسر در سینما روی فیلم های هنری و تجربی که فرم و روایت خاصی دارند سرمایه‌گذاری نمی کند بلکه دولت به آنها سوبسید می‌دهد. البته این ایده آلی است که سینما و تلویزیون باید بر اساس آن شکل بگیرد اما هم اکنون در سینما هم چنین چیزی وجود ندارد.
این منتقد سینما و تلویزیون با اشاره به ادعای تلویزیون مبنی بر فرهنگسازی عنوان کرد: تلویزیون معتقد است فرهنگسازی می کند و به خاطر همین فرهنگسازی با خصوصی سازی مخالف است. امام خمینی (ره) هم تلویزیون را دانشگاه می نامیدند زیرا این رسانه ملی صرفا برای برنامه های سطحی و سرگرم کننده ساخته نشده است. تلویزیون قرار است فرهنگ مردم را رشد دهد اما با این شیوه که برای برنامه ها سراغ اسپانسر می رود و مجبور است به خاطر اسپانسرها برنامه های سرگرم کننده بسازد نقض رویکرد خودش است.
وی با اشاره به سرمایه گذاری اسپانسرها در کشورهای پیشرفته بیان کرد: وجود اسپانسر و سرمایه گذاری خصوصی کارخانجات صنعتی و دستگاه ها در بخش فرهنگ و هنر در همه جای دنیا یک روال است، اما قاعده و قانون هم وجود دارد. در دنیا تشکل های صنفی وجود دارد و اگر به طور مثال در حوزه سینما روی فیلم یا محصولی سرمایه گذاری می شود کمپانی های مرتبط با سینما سهام دارند و همه چیز به طور قانونی اتفاق می افتد.
لطفی با یک مقایسه اظهار کرد: در ایران اما این قاعده و قانون وجود ندارد و تلویزیون آنتن فروشی می کند یعنی به طور مثال ۲ ساعت آنتن را در اختیار یک سرمایه گذار قرار می دهد. اگرچه تلویزیون ناظر پخش و قوانین عرفی و نانوشته زیادی دارد اما بیشتر این قوانین حول محور ممیزی های پوششی و مسایلی از این دست می گذرد و به محتوا که اصل ماجراست توجهی نمی شود.
وی در پایان درباره رویکرد حضور اسپانسرها در تلویزیون گفت: اسپانسر در تلویزیون آنتن را اجاره می کند نه اینکه در تولید برنامه مشارکت داشته باشد و تهیه کننده قدرتی ندارد. به همین دلیل است که اسپانسرها از مجری برنامه تا دکور تلویزیون و حتی مهمان را انتخاب می کنند. این روزها هم چون برنامه ها با اسپانسر تولید می شوند طعم این دخالت ها به دهان اسپانسرها خوش آمده است در صورتی که در کشورهای دیگر فقط در تلویزیون های خصوصی است که سرمایه گذار این همه تصمیم گیری می کند.