به گزارش خبرنگار مهر، امروز سالروز رحلت آیت الله میرزا جواد تبریزی از مراجع تقلید شیعه و از استادان برجسته حوزه علمیه قم است.
آیت الله تبریزی صاحب تألیفات متعددی در فقه شیعه بوده که یکی از مهم‌ترین آن‌ها کتاب ارشادالطالب (تعلیقه چهار جلدی بر مکاسب محرمه شیخ انصاری) است.
فقیه راحل میرزا جواد تبریزی (ره) در سال ۱۳۰۵ ش مطابق با ۱۳۴۵ ه. ق در شهر تبریز در محله منجم باشی، نزدیک مسجد عربلر چشم به جهان گشود. … وی زندگی خود را در یک خانواده متوسط و متدیّن شروع کرد. پدر ایشان به حاج علی کُبار معروف بود، و در محل زندگی و بازار ایشان را به عنوان یک شخص متدین و متعهد می‌شناختند. اهل مسجد بود و یک حجره تجارت خشکبار در سرای حاج میرابوالحسن داشت.
مادر مرحوم میرزا (ره) خانم فاطمه سلطان از بانوان بسیار متدین ومؤمن بود. در بین بانوان شخصیت این بانو به زهد و تقوی معروف بود، مرحوم میرزا (ره) از پدر و مادری متدیّن و دارای ویژگی معنوی والایی به دنیا آمد، معنویت این خانواده به قدری بود که در منزل خود یک نمازخانه دایر کرده بودند.
آیت‌الله تبریزی در دروس اساتید بزرگی، چون آیات سید عبدالهادی شیرازی و سید ابوالقاسم خویی شرکت کرد و در همان سال‌های نخست مورد توجه اساتید قرار گرفت. آیت‌الله خویی با درک استعداد و همت میرزا جواد، ایشان را مورد عنایت قرار داد و او رفته رفته به استاد نزدیک‌تر و از خواص شاگردان وی شد.
آیت‌الله تبریزی می‌گوید:
«مرحوم خویی در مسجد خضراء شب‌ها بعد از نماز مغرب و عشا اصول می‌گفتند. ما درس ایشان می‌رفتیم. در همان جلسه اول بحثی را با عنوان «آیا در شبهات موضوعیه فحص لازم است یا نه؟» مطرح کردند. ایشان در این موضوع با استاد به بحث نشست و مطالب درستی را ارائه داد و استدلالش پذیرفته شد. همین موضوع راه را برای پیشرفت ایشان هموار ساخت.
آیت‌الله خویی بعدها ایشان را جز اعضای دفتر استفتاء خود معرفی کرد و ایشان حدود بیست سال در دفتر استفتاء و محفل درس استاد به تلاش پرداخت و چند بار سطوح و درس خارج را تدریس کرد.
آیت‌الله تبریزی علاوه بر اینکه در دروس فقه و اصول به درجه اجتهاد رسید، در دروس تفسیر و رجال تلاش زیادی کرد و به تبحر دست یافت.
از هم بحث‌ها و هم درس‌های او می‌توان از شهید سید محمد باقر صدر، شیخ مجتبی لنکرانی، شیخ صدرا بادکوبه ای، آیت‌الله وحید خراسانی، آیت‌الله سید علی سیستانی، شیخ علی‌اصغر شاهرودی را نام برد.
یکی از ویژگی‌هایی میرزا جواد در نجف اشرف، که تمام فضلای نجف آن‌را به کرات مشاهده کردند و به آن شهادت می‌دهند، توسل و ولاء ایشان بود، که علاوه بر جدّیت در درس، و غرق در مسائل علمی، همواره توسل به درگاه اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را از یاد نمی‌برد و در انجام این کار زبانزد بود.
حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای حاج شیخ جعفر تبریزی فرزند ایشان می‌گوید: یکی از شاگردان در درس آقا چند بار اشکال کردند. آقا پاسخ دادند و او قانع نشد، مرحوم پدرم گفتند: بعد از درس اشکال کن، اما شاگرد گفت: این مجلس درس است، باید بحث کنیم روضه که نیست بغض گلوی مرحوم پدرم را گرفت و گفتند: شیخ، این حرف را نزن مقام روضه بسیار رفیع است. من می‌خواستم روضه خوان امام حسین علیه السلام باشم، چون صدا نداشتم موفق نشدم. من افتخار می‌کنم درس‌هایم روضه باشد.
چراغ عمر مرحوم میرزا پس از ۸۲ سال نورافشانی در شب ۲۷ شوال سال ۱۴۲۷ ه. ق (۱۳۸۵ شمسی) در شهر مقدس قم خاموش گشت و در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها کنار قطعه بزرگان و مفاخر مذهب آرمید.
در پی درگذشت آیت‌الله تبریزی، آیت‌الله خامنه ای، نیز پیام تسلیتی صادر کرده و او را از برجسته‌ترین اساتید حوزه علمیه قم توصیف کردند که پارسایی و خلق و خوی مردمی‌اش او را شخصیتی محبوب بین جوانان ساخته بود.
رهبر معظم انقلاب در ادامه این پیام تاکید کردند: تقوی و پارسایی این مرد بزرگ در کنار خلق و خوی مردمی و رعایت پدرانه‌ای که با شاگردان و ارادتمندان خویش به کار می‌برد، ایشان را در میان طلاب و جوانان و بسیجیان، شخصیتی محبوب ساخته و حضور ایشان در عرصه‌های گوناگون حماسه‌های انقلاب کرامت مضاعفی در این وجود پربرکت پدید آورده بود.