به گزارش خبرنگار مهر، برنامه «چراغ» در هفته جاری میزبان مهسا جمشیدی از بانوان نخبه کشورمان که دارای رتبه تک رقمی در مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری بوده و کارشناسی ارشد حقوق بین الملل را در آمریکا گذراندند و سپس به فراخور شرایط تحصیل و زندگی به اتفاق همسرشان در ژاپن زندگی می‌کند و در عرصه فضای مجازی هم فعالیت دارد، بود.
جمشیدی با اشاره به تجربه زندگی که هم در کشوری غربی مثل آمریکا و هم در کشوری شرقی مثل ژاپن داشت، گفت: این تصور که در غرب یا شرق آزادی مطلق وجود دارد و هر کس هر چه دلش خواست می‌تواند بپوشد، تصوری نادرست است؛ اخیراً زنان ژاپنی به علت وجود قانون پوشیدن کفش پاشنه بلند در محل کار معترض شدند به گونه‌ای که به چالش ملی تبدیل شد؛ به عبارتی خیلی از شرکت‌ها پوشیدن کفش پاشنه بلند جزئی از لباس فرم آنها است ولی زنان نسبت به آن اعتراض کردند چون بسیار اذیت کننده و سخت بود. یا خانم‌های محجبه نمی‌توانند در مقطع ابتدایی تدریس کنند چون جز قوانین کشور ژاپن است. می‌توان گفت درست است که در ظاهر افراد آزاد هستند که با حجاب یا بی حجاب وارد جامعه شوند ولی با این وجود باز هم قانون در جاهایی برای فرد محدودیت ایجاد می‌کند و فرد امکان فعالیت اجتماعی را نخواهد داشت. این مسأله نه تنها در ژاپن بلکه در کشوری مثل آمریکا که بسیار ادعای آزادی دارد و اینگونه وانمود می‌کند که به همه عقاید و سلیقه‌ها احترام می‌گذارد نیز وجود دارد. شاید در چنین کشورهایی فرد محجبه به عنوان شهروند درجه دو محسوب شود اما زمانی که وارد عرصه فعالیت و کار می‌شود، حجاب یک علامت سوال برای کارفرماست و یک فرد محجبه باید خیلی بیشتر تلاش کند تا بتواند خودش را ثابت کند؛ چون با آن پوشش پذیرشی ندارد و حتی باید حتماً حجاب خود را تا یک حدی کم کند. بنابراین قوانین و محدودیت‌ها در تمام کشورها وجود دارد با این تفاوت که در کشورهای غربی بر پایه اهداف و امیال دنیوی و منافع مادی آنها است و در کشور ما قوانین بر مبنای احکام اسلامی وضع می‌شود.
وی خاطر نشان کرد: در مقام مقایسه می‌توان گفت در غرب آزادی در بی بند و باری و بی حجابی است و قطعاً محدودیت‌های کمتری ممکن است فرد تجربه کند ولی این آزادی لایه‌های زیرین سیاست‌های کلان غرب را تشکیل می‌دهد؛ در واقع آزادی لایه بیرونی حجاب است و این تصور غلط است که در غرب آزادی مطلق وجود دارد. حتی در زمینه‌ی اخلاقیات هم بر خلاف تصوری که وجود دارد مبنی بر اینکه در غرب کسی دروغ نمی‌گوید یا غیبت نمی‌کند اینگونه نیست؛ شاید عجیب‌ترین تهمت‌هایی که می‌شود شنید در رابطه با تهمت زدن نسبت به وجود رابطه بین استاد و دانشجو و یا نوع لباس پوشیدن و غیره را می‌توان آنجا مشاهده کرد. یکی از علت‌هایی که منجر شد بنده فرزندم را در ایران به دنیا آورم همین مساله بود که دائم با خودم این سوال را مطرح می‌کردم که آینده فرزند من در چنین جامعه‌ای چه خواهد بود؟ چگونه چتر طاغوت را به عنوان چتر حمایتی و تأمین آینده او انتخاب کنم؟ لذا ایران را انتخاب کردم. تولد فرزندم در ماه رمضان بود و پزشک با زبان روزه و قبل از اینکه افطار کند او را به دنیا آورد، مسأله‌ای که هیچ وقت در غرب نمی‌توانستم این فضا را تجربه کنم. این مسأله ارزشمند است. در مورد تربیت فرزند هم هر چقدر والدین تلاش کنند ممکن است نتوانند بعضی مسائل را به او انتقال دهند ولی در مقام مقایسه بین بچه ۲۰ ساله‌ای که در ایران بزرگ شده و یا بچه‌ی ۲۰ ساله‌ای که در آمریکا و در آن فضا بزرگ می‌شود، بنده دوست دارم فرزندم در ایران و زیر پرچم شیعه بزرگ شود و در مورد حجاب به او خواهم گفت که یک بخش گمشده ای دارد که باید بگردد و پیدایش کند.
جمشیدی یادآور شد: حجاب یک مساله اجتماعی است و انتخاب درست و حفظ آن نیازمند مهارت‌هایی است؛ برخی از دختران بی حجاب می‌شوند چون طاقت مسخره شدن و دیده نشدن را ندارند. اما باید به دختران نوجوان و به عبارتی به فرزندان آموخت که در همه جا و همیشه ممکن است مورد تمسخر قرار گیرد لذا از این جهت مستلزم آموزش مهارت‌هایی به فرزندان هستیم. نکته دیگری که وجود دارد این است که نمی‌توان با هیچ دلیل عقلی برای فرزندان حد و حدود حجاب را تبیین و یا ثابت کرد. لذا اول باید توحید و تعبد را به او آموزش داد تا در مرحله‌ای بتوان گفت فقط و فقط بخاطر اینکه خدا گفته است حد و حدود پوشش این مقدار است و باید رعایت کرد.
جمشیدی تصریح کرد: موضوعاتی که رنگ و صبغه اجتماعی دارند و از سویی تأثیرات مهم اجتماعی نیز بر جای می‌گذارند به هیچ وجه صرفاً با فرهنگ سازی حل نمی‌شود. برای مثال در مسأله کرونا، چقدر لزوم رعایت پروتکل‌های بهداشتی تبلیغ می‌شود؟ اما آیا لزوماً این مساله با فرهنگ سازی حل شده است؟ در بحث حجاب هم همین گونه است که در کنار فرهنگسازی قوانینی هم هست. این قوانین در کشو ما در راستای احکام الهی وضع شده است. از سویی در جوامع غربی که فرهنگ برهنگی ترویج می‌شود نه تنها به فرهنگسازی اکتفا نکرده‌اند بلکه قوانینی هم وضع کرده‌اند که بر خلاف ادعای آزادی آنهاست از جمله کشور فرانسه که مدعی دمکراتیک و آزادی است و به دنبال این است که آزادی را به عنوان ارزشی بزرگ القا کند و احترام بگذارد ولی از سوی دیگر بحث منع حجاب را هم قانونی می‌کند. حکومت اسلامی ما نیز بر اساس ارزش‌های اسلامی خط قرمزهایی دارد و بی حجابی و بی بند و باری بر خلاف قوانین اسلامی است در عین حال که به حریم خصوصی افراد سرکشی نمی‌کند و مدعی حفظ کرامت افراد است و قوانینش متناسب با آن اهداف است. درست بر خلاف فرانسه که نقض غرض کرده و بر خلاف مدعای خود منع حجاب را قانونی کرده و وضع قانون برای حجاب را بر خلاف روح بشری و ظالمانه می‌انگارد! این؛ تناقضی آشکار است.
این فعال فرهنگی و رسانه در بخش پایانی سخنانش اشاره کرد: انسان خواه ناخواه در هر محیطی که قرار می‌گیرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد. به فرمایش امام خمینی (ره) در کتاب چهل حدیث، انسان موجودی است که اگر رها شود روی به فساد می‌آورد. لذا انسان وقتی در جایی که فارغ از دانش معنوی و جمع‌های مذهبی است، قرار گیرد یا از خانواده‌ای که معنویت را به او تزریق کنند دور باشد و فقط به فکر پیشرفت تحصیلی، شغلی و مادی باشد دچار نیاز زدگی می‌شود و چه بسا یک اسلام سطحی و ظاهری و به تعبیر امام (ره) اسلام آمریکایی و ظاهری را خواهد داشت. بنده نیز با تمام وجود احساس کردم اگر در آمریکا بمانم در مسیر استحاله قرار خواهم گرفت طوری که هویت شیعی و ایرانی من زیر سوال رود.
ادامه این گفتگوی جذاب و دیدنی به قسمت بعدی برنامه موکول گردید.
لازم بذکر است برنامه تلویزیونی چراغ در فصل سوم، در روزهای یکشنبه و سه شنبه حوالی ساعت ۲۱ از شبکه ۵ سیما به روی آنتن می‌رود و هر هفته یک چالش را مورد بحث و گفتگو قرار می‌دهد.