توبه یک تجربه معنوی است

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام حمیدرضا مظاهری سیف مدیر پژوهشکده معنویت، همزمان با ایام ماه مبارک رمضان در سلسله جلسات برنامه رادیویی «راه و بیراه» که به همت فرهنگسرای اندیشه و با مشارکت رادیو گفتگو تولید و پخش می‌شود، درباره کارکردهای معنویت اظهار داشت: فرق معنویت با عرفان در اینجا است که معنویت یک مقوله عمومی بوده و عرفان بعدی اختصاصی دارد؛ بنابراین همه می‌توانند از معنویت بهره مند شوند.

وی با بیان اینکه معنویت درمانگر است، تصریح کرد: درمانگر به این معنا نیست که آدمی بیماری‌های جسمی خود را به وسیله آن درمان کند بلکه مراد درمان بیماری‌های روحی و روانی است طوری که معنویت می‌تواند حال انسان را خوب کند. در بسیاری از اوقات انسان از نظر جسمی مشکلی ندارد و حتی در زندگی شخصی از رفاه خوبی برخوردار است اما با این وجود حال خوبی ندارد در اینجا است که می‌تواند با بهره گیری از معنویت حال خود را خوب کند.

مدیر پژوهشکده معنویت با اشاره به اینکه معنویت از باطن انسان آشکار می‌شود، بیان کرد: اهل تدین این امر را حس می‌کنند. آدمی می‌تواند ظواهر دین را داشته باشد اما روح دینداری را نداشته باشد بنابراین نمی‌توان دین را به عنوان معنویت معنا کرد. گاهی دین به قدری اجتماعی، برون گرا و ظاهرگرا می‌شود که حتی از ابعاد باطنی آن غفلت می‌شود و می‌گویند دین جذاب نیست در حالی که دین جذاب هست افراد آن را گم می‌کنند.

مظاهری سیف با بیان اینکه معنویت به انسان شادی می‌دهد و آدمی گمشده خود را در معنویت پیدا می‌کند، گفت: هر چقدر انسان در زندگی به آرزوهایش برسد حس می‌کند که یک چیزی در زندگی کم دارد و آن معنویت است. بنابراین بسیاری از رویاها و آرزو ها برای انسان پیش می‌آید که فکر می‌کند اگر به آنها برسد همه خلاءهایش رفع می‌شود در حالی که چنین نیست. هدف از خلقت انسان چیز دیگری بوده و اهداف و رویاها تنها کار انسان‌ها را راه می‌اندازد و این امر به صورت گذرا بوده و کافی نیست و حال آدمی خوب نمی‌شود.

وی با طرح این پرسش مبنی بر اینکه آیا باید از معنویت درمان فیزیکی را انتظار داشت یا اینکه به دیگر ابعاد توجه دارد، گفت: قلمروی معنویت مشخص است و مربوط به بعد روحی و باطنی انسان می‌شود و مستقیم روی جسم انسان کار خاصی انجام نمی‌دهد اما به دلیل آن بعد روحی و روانی آدمی می‌تواند بر روی جسم نیز اثر داشته باشد. بسیاری از بیماری‌ها امروزه مشخص شده اند که ناشی از فشارهای روحی و روانی است، یا استرس‌ها و غصه‌های کاذب باعث می‌شود که سیستم دفاعی بدن ضعیف شود و عوارض بسیاری برای انسان به وجود بیاید. کسی که به لحاظ معنوی حالش خوب است و پیشگیری داشته عملاً از بسیاری از بیماری‌ها خود را دور ساخته است. لذا گاهی اوقات بعضی از طول عمرها که در برخی افراد معنوی دیده می‌شود به دلیل همین دور بودن از استرس‌ها و فشارهای روحی است.

مدیر پژوهشکده معنویت ادامه داد: جریان‌های مدعی درمانگری معنوی اشکالاتی به آنها وارد است چرا که آنان می آیند و می‌گویند همه بیماران را می‌توان با اتصال به یک حلقه معنوی درمان کرد؛ در حالی که اینگونه نیست. آنها با استفاده از تلقین تنها درد را کاهش می‌دهند و نمی‌توانند درد را درمان کنند.

مظاهری سیف درباره چگونگی به دست آوردن حال خوب گفت: شاخص حال خوب وجدانی است و هر کسی متوجه می‌شود که حالش خوب است و یا نیست. ما یک موجود چند بعدی هستیم و در عین واحد در دو جهان موازی وجود داریم و اینگونه نیست که انسان قرار است برود و به دنیای دیگری برسد و معنویت راهی است که انسان باید برود تا به آن برسد در حالی که معنویت موجود بوده و ساحتی از وجود آدمی است. انسان در جهان مادی حضور دارد و با حواس مادی آن را درک می‌کند و یک سطح دیگر است که سطح ماورایی و غیبی است که انسان در هر دو جهان همزمان حضور دارد. همانطور که انسان برای ارتباط برقرار کردن با عالم ملک حواس پنجگانه را دارد در همین حین برای ارتباط برقرار کردن با عالم ملکوت نیز حواس باطنی دارد. روح و قلب انسان به ادراکاتی مجهز است که می‌توان به وسیله آن حقایق را درک و در آن عالم زندگی کند. همه افراد در زندگی خودشان لحظاتی را داشتند که با خداوند متعال صحبت کردند و درخواست یاری داشتند.

وی با بیان اینکه معنویت تاکید بر اتصادل آدمی به پروردگار متعال را ندارد، عنوان کرد: معنویت می‌گوید اتصال برقرار است. ما باید نسبت به این اتصال و ارتباطی که با آن حقیقت داریم آگاهی پیدا کنیم و در اینجا آن توجه مهم است. اگر به معنویت توجه نشود خودش به بحران تبدیل می‌شود و همین امر آدمی را به سوی افسردگی سوق می‌دهد. بسیاری از افسردگی‌ها ناشی از آن است که تجربه‌های معنوی به درستی خوانش نشده است.

مدیر پژوهشکده معنویت با اشاره به اینکه انسان همواره در قلمروی معنویت قرار دارد، بیان کرد: برای انسان بسیار پیش می‌آید که احساس می‌کند در برابر پروردگار شرمنده است این زمانی محقق می‌شود که آدمی خود را می بیند و در برابر آن نور مطلق قدسی را نیز مشاهده می‌کند و خود را بسیار ناچیز و گناهکار می بیند و اظهار توبه می‌کند. توبه یک تحربه معنوی و آن حالت ندامت همه بیانگر معنویت است. معنویت یک عقل شهودی است که آدمی به وسیله آن آگاهی‌های دیگری را تجربه می‌کند که از ملکوت الهی می‌گیرد. توجه بیشتر به بهداشت معنوی ضرورت رسیدن به حال خوب است.