به گزارش خبرنگار مهر، چاپ دهم کتاب «حقایق پنهان (پژوهشی در زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی (ع)» اثر حجت الاسلام والمسلمین احمد زمانی به همت مؤسسه بوستان کتاب در ۴۴۸ صفحه منتشر شد.
زندگانی امام حسن مجتبی (ع) – همچون امامان دیگر- سراسر، درس آموز و زندگی ساز است. صلح او که پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانه تاریخ بود، ویژگی دیگری از امامت و رهبری را به نمایش گذاشت.
کتاب حاضر پژوهشی است درباره جنبه‌های مختلف حیات آن حضرت، به ویژه زندگانی سیاسی ایشان، که نویسنده کوشیده است بر اساس منابع کهن آن را به تصویر بکشد.
ساختار اثر
این اثر در پانزده فصل منتشر شده است؛ در فصل اول اثر مذکور که با عنوان «رهبری در اسلام» تألیف شده، ضمن بیان مبحثی با عنوان «اولین پیام بعد از توحید»، حدیث منزلت و واقعه حجه الوداع (غدیر خم) تبیین و در ادامه توضیحاتی در خصوص حدیث کسا ذکر شده و در ادامه سفارش به دوستی حسنین (ع) شده است.
نویسنده در دومین فصل از این اثر، «نگاهی گذرا به دوران کودکی امام مجتبی (ع)» کرده و به ولادت، نام گذاری، القاب و کنیه، سیمای امام حسن (ع)، عقیقه، ختنه، اظهار محبت پیامبر (ص)، داستان مباهله، شخصیت دادن به فرزندان، مشارکت در بیعت رضوان، و حسنین (ع) در لحظات پایانی عمر پیامبر (ص) پرداخته است.
«ویژگی های امام مجتبی (ع)» عنوان فصل سوم کتاب حاضر است که در این فصل، خصایص و ویژگی‌های ذاتی و موقعیت استثنایی (اجتماعی، سیاسی و…) آن حضرت تشریح و در ادامه در خصوص عصمت، اعجاز و علم مباحثی ذکر شده است.
در فصل بعد که با عنوان «حسن بن علی (ع) پس از رحلت پیامبر (ص)» نگارش یافته، مباحثی از جمله تحرکات سیاسی، موضع گیری های علی بن ابی طالب (ع)، مقاومت‌های فاطمه در برابر انحرافات سیاسی، حسن و حسین (ع) در فتوحات اسلامی، انکار شرکت در فتوحات و پاسخ به منکران، مخالفت عثمان با سیره پیامبر (ص) تألیف شده است.
پنجمین فصل از این کتاب که به «مسئولیت های امام مجتبی (ع) در دوران حکومت امیرالمؤمنین (ع)» اختصاص یافته، در خصوص تولیت موقوفات و صدقات، مشارکت در جنگ جمل و بسیج مردم، ایثار در معرکه صفین و تشویق مردم، امام جمعه موقت از سوی امیرالمؤمنین (ع)، و مساعدت در کارهای قضائی مباحثی ذکر شده است.
در فصل ششم، «امامت و رهبری آن حضرت» مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و ضمن بیان گفتار شیعه و معتزله در امامت، به بیعت و معیارهای حاکم اسلامی پرداخته شده و در ادامه، امامت حسن بن علی (ع) در روایات، بیعت مردم با امام حسن (ع)، پیشنهاد صلح از سوی چه کسی بود؟، قاطعیت امام (ع) در مبارزه با طاغوت شام تشریح شده است.
«انگیزه های صلح (مصالح امت اسلامی)» عنوان هفتمین فصل از کتاب مذکور است که در این فصل، مباحثی از جمله قرارداد صلح و شرط‌های اساسی آن، شعار صلح از سوی معاویه، اهداف شوم معاویه از انعقاد صلح، بیان مناقب علی (ع) در برابر هیئت حاکمه شام، اهمیت اهل بیت پیامبر (ص)، سوابق ننگین معاویه و خاندان ابی سفیان، پیش‌گویی‌های امام مجتبی (ع) مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
نویسنده در فصل هشتم، به بازگشت آن حضرت به مدینه منوره پرداخته و دورنمایی از کارنامه ده ساله امام حسن (ع) در مدینه منوره را تبیین کرده است.
در نهمین فصل از کتاب «حقایق پنهان» که به «مسمومیت امام مجتبی (ع)» اختصاص یافته، مباحثی از جمله جنون آمیز بودن جنایت، تطهیر جنایتکار، اعتراف مورخان، روزهای واپسین و کلمات گهربار، و وصایای امام مجتبی (ع) تشریح شده است.
فصل دهم از اثر مذکور به «شهادت مظلومانه امام مجتبی (ع)» اختصاص یافته که این فصل به عکس العمل معاویه نسبت به جنایت خود، مراسم کفن و دفن سبط اکبر پیامبر (ص)، ممانعت از دفن در حرم پیامبر (ص)، عایشه به هنگام دفن جنازه امام مجتبی (ع) و انعکاس شهادت امام مجتبی (ع) می‌پردازد.
در فصل بعدی به «اوج استبداد و ستم امویان» پرداخته شده است که در این راستا مبارزات حجر بن عدی و… و همچنین جنایات بنی امیه، ساماندهی حق پرستان برای مبارزه با بنی امیه مورد تبیین قرار گرفته است.
«تهاجم فرهنگی امویان و عباسیان» عنوان فصل دوازدهم این کتاب است که در این فصل به اتهام ازدواج‌ها و طلاق‌های مکرر به امام مجتبی (ع) از سوی روایات و مورخان پرداخته شده است.
در فصل سیزدهم که به «فرزندان امام حسن (ع)» اختصاص یافته، مبحثی با عنوان ایثارگران حسنی در معرکه کربلا آمده که در این راستا نام هفت فرزند ذکر شده است.
در فصل بعدی به «چهل حدیث برگزیده از مجموعه سخنان دُرر بار امام مجتبی (ع)» پرداخته شده است.
پانزدهمین و آخرین فصل از کتاب مذکور که به «کتابشناسی» می‌پردازد، کتابنامه امام حسن مجتبی (ع) و تألیفاتی که در رابطه با آن حضرت به چهار زبان عربی، فارسی، اردو و ترکی منتشر شده، و همچنین چند کتاب نسخه خطی درباره امام مجتبی (ع) معرفی شده است.
پیشنهاد صلح امام حسن (ع) از سوی چه کسی بود؟
داستان صلح (مصالحه) ابتدا از سوی معاویه پسر ابوسفیان به جهت رسیدن به اهداف شیطانی مطرح شد و با کمال تأسف برخی از مورخان قرن سوم و چهارم در آن راستا قلم زده‌اند و از روی جهل و غفلت و یا دست نشاندگی از ناحیه حکومت‌ها هیزم‌کش معرکه باطل علیه حق گردیده‌اند و آن را نسبت به حسن بن علی (ع) داده‌اند.
ممانعت از دفن پیکر پاک امام حسن (ع) در حرم پیامبر (ص)
فرماندار مدینه، مروان بن حکم به همراه آشوبگران جلو آمدند و فریاد برآوردند: شمار می‌خواهید حسن بن علی را در کنار پیامبر دفن کنید؟ از طرف دیگر عایشه سوار بر استر به جمعشان پیوست و فریاد زد: چگونه می‌شود کسی را که من هر گیز او را دوست ندارم به میان خانه من داخل کنید.
مروان گفت: آیا سواران است عثمان در دورترین نقطه مدینه در قبرستان دفن شود و حسن بن علی در جوار پیامبر خدا (ص)! هرگز نمی‌شود، من شمشیر به دست می‌گیرم و حمله می‌کنم و ممانعت خواهم نمود.
عده از امویان و آشوبگران به دنبال بهانه بودند و می خواستنند فتنه‌ای به پا کنند که امام حسین (ع) با بردباری جنازه برادرش را به سوی بقیع برگرداند و بنی هاشم را آرام نمود و در جوار جده‌اش فاطمه بنت اسد در بقیع دفن نمود و از خون ریزی و فتنه به همان وضعی که امام مجتبی (ع) وصیت نموده بود، جلوگیری کرد.
امام حسین (ع) رو به مروان کرد و فرمود: اگر برادرم وصیت کرده بود که در کنار جدش پیامبر (ص) دفن شود، می فهمدیدی تو کوچک‌تر از آنی که بتوانی ما را برگردانی و جلو دفن جنازه او را در میان حرم پیامبر (ص) بگیری.
ابن شهر اشوب می‌افزاید: به هنگام بردن جنازه امام مجتبی (ع) به سوی بقیع غرقد، افراد شرور و پَست به پشتیبانی امویان به جنازه آن بزرگوار تیراندازی کردند، به طوری که هنگام دفن هفتاد تیر آن حضرت جدا نمودند.