به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، این یافته‌ها بدان معنا نیست که افراد باید مدیتیشن را جایگزین داروهای خود کنند.
با توجه به این هشدار، محققان گفتند که تمارین ذهن آگاهی ارزش امتحان کردن را دارد.
«فاتیما سانوگو»، محقق ارشد از دانشکده پزشکی کک در لس آنجلس، گفت: «ما می‌توانیم از همه ابزارهایی که می‌توانیم برای کنترل دیابت نوع ۲ به‌دست آوریم، استفاده کنیم».
دیابت نوع ۲ زمانی ایجاد می‌شود که بدن توانایی خود را برای استفاده صحیح از انسولین از دست می‌دهد، هورمونی که قندها را از غذا به سلول‌های بدن منتقل می‌کند تا برای انرژی استفاده شود.
در نتیجه، قند در جریان خون انباشته می‌شود که به مرور زمان می‌تواند به عروق خونی و اعصاب آسیب برساند. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت دچار عوارضی مانند بیماری قلبی، نارسایی کلیه، آسیب عصبی در پاها و نابینایی می‌شوند.
کنترل سطح قند خون کلید کاهش این خطرات است.
سانوگو گفت: «اما با وجود داروهای مختلف موجود، تنها نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ قند خون خود را به سطوح توصیه شده کاهش می‌دهند.»
از اینرو محققان می‌خواستند شواهد مربوط به تمرین‌های ذهن و بدن را بررسی کند که آیا آنها می‌توانند به افراد مبتلا به دیابت کمک کنند تا کنترل بهتری بر وضعیت خود داشته باشند؟
برای این مطالعه، محققان ۲۸ کارآزمایی بالینی منتشر شده را که شیوه‌های مختلفی را آزمایش کرده بودند مورد بررسی قرار دادند. اکثریت روی یوگا تمرکز داشتند که معمولاً ترکیبی از حالت‌های فیزیکی، تمرینات تنفسی و مدیتیشن است.
به طور کلی، محققان دریافتند، این روش‌ها به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند تا A۱c خود، اندازه گیری میانگین سطح قند خون در سه ماه گذشته، را کاهش دهند.
به طور کلی، افراد مبتلا به دیابت باید A۱c خود را زیر ۷٪ نگه دارند. در سراسر این کارآزمایی‌ها، تمرین‌های ذهن و بدن به طور میانگین A۱c شرکت‌کنندگان را کمی بیش از ۰.۸ درصد کاهش داد. نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که این کاهش نزدیک به چیزی است که آزمایشات متفورمین نشان داده است - جایی که A۱c حدود ۱٪ کاهش می‌یابد.
این یافته‌ها همچنین اهمیت فراوانی را، حداقل در مورد یوگا نشان می‌دهد: در این مطالعات، افرادی که بیشتر تمرین می‌کردند از مزایای بیشتری از لحاظ A۱c بهره می‌بردند.
محققان بر این باورند که این تمارین با کاهش استرس مرتبط است، اگرچه جزئیات آن کاملاً روشن نیست. همچنین می‌تواند اثرات بیولوژیکی مستقیمی داشته باشد، جایی که کاهش هورمون‌های استرس به کاهش التهاب سیستمیک در بدن و کاهش قند خون کمک می‌کند.