به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیویوک تایمز، کورمک مک کارتی، میلان کوندرا، لوئیز گلوک، رابرت گوتلیب، مارتین آمیس، کنزابورو اوئه، ای.اس. بیات، راسل بنکس، ویکتور اس.ناواسکی، آن پری، جاناتان رابان، چارلز سیمیک از جمله نویسندگان مشهوری بودند که سال ۲۰۲۳ درگذشتند.
این فهرست بلندتر و شامل این چهره‌های بین‌المللی است:
تدمورگان؛ نویسنده و روزنامه‌نگار فرانسوی که بعدها شهروند آمریکا شد. برنده جایزه پولیتزر در ۹۱ سالگی از دنیا رفت.
هنری لوپز، چهره سیاسی و ادبی آفریقا از غنا، نویسنده و نخست‌وزیر سابق جمهوری کنگو که داستان‌های پیشگام او سوءاستفاده‌های رهبران آفریقا را به سخره می‌گرفت ۲ نوامبر در حومه پاریس درگذشت. او ۸۶ سال داشت.
مارتین امیس، نویسنده تحسین شده بریتانیایی و خالق رمان‌های طنز سیاه در ۷۳ سالگی درگذشت. وی در کتاب‌هایی مانند «پول» و «اطلاعات»، به قول خودش «سبکی عالی برای توصیف چیزهای پایین ایجاد کرد». او به عنوان یک منتقد شهرت بیشتری پیدا کرد و به عنوان پسر پدر مشهورش احساس ناراحتی می‌کرد.
پتی رولین، که درباره بیماری سرطان سینه خود نوشت، در ۸۷ سالگی درگذشت. کنار آمدن با این بیماری موضوع خاطرات معروف وی با عنوان «اول، تو گریه می‌کنی» بود. در «آخرین آرزو» که پرفروش‌ترین کتاب اوست، وی درباره کمک به مادرش برای پایان دادن به زندگی‌اش نوشت.
امانوئل لو روی لادوری که به تاریخ طبقات پایین نگاه کرد، در ۹۴ سالگی درگذشت. او جنبشی را رهبری کرد که تأکید سنتی تاریخ نگاری بر رویدادهای بزرگ و رهبران را به نفع استخراج «جهان ذهنی» دهقانان، بازرگانان و روحانیون رد کرد.
هربرت گولد، نویسنده رمان «عشق و ازدواج» در ۹۹ سالگی درگذشت. او که از نویسندگان پس از جنگ و یکی از نویسندگان نسل نورمن میلر و فیلیپ راث بود، زندگی مردان و زنان عادی و پیچیدگی‌های هویت یهودی در آمریکا را در کتابهایش بررسی می‌کرد.
ای.اس بیات محققی که با ادبیات داستانی شهرت ادبی یافت در ۸۷ سالگی درگذشت. وی که یکی از بلندپروازترین و روشنفکرترین رمان نویسان بریتانیایی است، جایزه بوکر را با «تصرف» در سال ۱۹۹۰ دریافت کرد.
لوئیز گلوک، ۸۰ ساله، شاعر برنده نوبل که تروما و فقدان را در آثارش به بررسی می‌گذاشت و به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان زنده آمریکا تحسین می‌شد ۱۳ اکتبر درگذشت. وی مطالب عمیقاً شخصی را با مضامین اساطیری و طبیعت ترکیب کرد.
خالد خلیفه، رمان‌نویس سوری و خالق «تبعید شده در خانه» در ۵۹ سالگی درگذشت. کتاب‌های او که مملو از طنز هستند، قرن‌ها نزاع در خاورمیانه را به تصویر می‌کشند و ستایش منتقدان و خوانندگان بین‌المللی را برانگیخته‌اند.
جرمی سیلمن، نویسنده پرفروش‌ترین کتاب‌های شطرنج در ۶۹ سالگی درگذشت. او با نوشتن به سبک محاوره‌ای، توصیه‌های عملی در مورد چگونگی کاهش اشتباه در شطرنج را که سخت‌ترین بخش بازی برای تسلط بر حریف است، ارائه کرد.
سارا یانگ، ۷۷ ساله، درگذشت. وی با کتابش «عیسی فرا می‌خواند» که از زبان عیسی مسیح نوشته شده در صدر فهرست پرفروش‌ترین انتشارات مسیحی قرار گرفت و دنباله‌هایی بر آن نوشته شد.
ادیت گراسمن، که هنر ترجمه را ارتقا داد، در ۸۷ سالگی درگذشت. گابریل گارسیا مارکز به او گفته بود: تو صدای من به زبان انگلیسی هستی.
مارتین والسر در ۹۶ سالگی در ۲۶ جولای درگذشت. وی که از آخرین غول‌های ادبی آلمان پس از جنگ و مورد تحسین منتقدان بود، به خاطر نظراتی که درباره هولوکاست و افعالی که یهودستیزی خوانده شدند در یکی از رمان‌هایش مورد انتقاد قرار گرفت.
هری جی فرانکفورت، فیلسوف ۹۴ ساله درگذشت. او کار خود را صرف کشف اراده کرد و سپس یک موفقیت ناگهانی با کتاب «درباره چرندیات» به دست آمد: کتابی که نشان می‌دهد یک نوع ناصداقتی بدتر از دروغگویی است. معنای زندگی برای پروفسور فرانکفورت، اراده، بیش از عقل یا اخلاق، جنبه تعیین کننده شرایط انسانی بود.
میلان کوندرا، چهره سرشناس ادبی که حکومت کمونیستی را محکوم می‌کرد، در ۹۴ سالگی درگذشت. نویسنده «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی» به خاطر رمان‌هایی معروف بود که پوچی خفقان‌آور زندگی در زادگاهش چکسلواکی را به تصویر می‌کشید.
کارول هیگینز کلارک، نویسنده معمایی، در ۶۶ سالگی درگذشت. او به عنوان یک بازیگر چهره متوسطی بود، اما بیشتر به خاطر پیروی از مادرش، نویسنده پرفروش مری هیگینز کلارک، شهرت داشت.
رابرت گوتلیب، ویراستار برجسته نویسندگانی از لو کاره تا کلینتون، از تونی موریسون تا جان شور، ژوزف هلر، دوریس لسینک و چیام پوتوک و ری بردبری، در ۹۲ سالگی درگذشت. او در انتشاراتی‌های مشهوری چون «سایمون اند شوستر» و «آلفرد ای.ناشف» و نیویورکر آثار نویسندگان اواسط تا اواخر قرن بیستم را جلا داد.
کورمک مک کارتی، رمان‌نویس آمریکایی در ۸۹ سالگی درگذشت. «همه اسب‌های زیبا»، «جاده» و «جایی برای پیرمردها نیست» از جمله کتاب‌های تحسین‌شده او بودند که دنیای تیره‌ای از خشونت و افراد خارجی را بررسی می‌کنند.
رونالد استیل، منتقد سیاست‌های جنگ سرد آمریکا، در ۹۲ سالگی درگذشت. وی در مقاله‌ها و کتابهایش دوران پس از جنگ آمریکا را مجموعه‌ای از حوادث ناگوار می‌دید که باعث ایجاد جنگ‌های نابخردانه می‌شد. او همچنین زندگی نامه روزنامه نگار والتر لیپمن را نوشت.
آن پری، نویسنده جنایی بریتانیایی در ۸۴ سالگی درگذشت. زمانی که گذشته‌ای درآمیخته با قتل وی و سپری کردن ۵ سال به جرم قتل در زندان در فیلمی در سال ۱۹۹۴ به‌طور عمومی فاش و دراماتیک شد، او به‌عنوان نویسنده‌ای پرکار در ژانر داستان‌های جنایی تاریخی وارد کار حرفه‌ای خود شد.
کنزابورو اوئه، برنده جایزه نوبل و منتقد ژاپن پس از جنگ، در ۸۸ سالگی درگذشت. آقای اوئه با رمان‌ها و مقاله‌های تاثیرگذار خود تلاش کرد تا اطمینان حاصل کند که ژاپن درس‌های نظامی‌گرایی قرن بیستم خود را فرا گرفته است.
ویکتور اس. ناواسکی، صدای پیشرو در روزنامه‌نگاری، در ۹۰ سالگی درگذشت. وی چهره‌ای شوخ و مخالف داشت و سردبیر و ناشر دیرینه «نیشن» بود و کتابی تحسین شده درباره دوران لیست سیاه هالیوود نوشت.
رحمان راهی، ۹۷ ساله، شاعر برجسته کشمیری که زبانش را احیا کرد، درگذشت. او که دارنده عنوان ملک‌الشعرای کشمیر بود، به فرهنگ غنی سرزمینی به شدت تقسیم و به زبان مادری خود کمک کرد تا هویت ادبی متمایزی پیدا کند.
چارلز سیمیک، شاعر برنده پولیتزر و ملک‌الشعرای آمریکا در ۸۴ سالگی درگذشت. او که یک آمریکایی صرب الاصل بود، در شعر خود حس غم‌انگیز دنیای قدیم را با حسی شوخ از زندگی مدرن ترکیب می کرد و این تصور را به جای گذاشت که در زندگی روزمره سوراخی ایجاد کرده تا نگاهی اجمالی به چیزی بی‌پایان داشته باشد.
راسل بنکس، رمان نویس مسایل طبقه کارگر، در ۸۲ سالگی درگذشت. او تجربیات گاهی دردناک خود از طبقه یقه آبی را در داستان‌های تحسین‌شده‌ای در مورد مسایل نژادی، طبقه و قدرت در زندگی آمریکایی به ارمغان آورد.
فی ولدون نویسنده و رمان‌نویس بریتانیایی در ۹۱ سالگی درگذشت. نویسنده «او شیطان» که فمینیسم را به چالش کشید، از طنز تاریک برای کشف شکاف بین زن و مرد استفاده کرد. وی در دوره دوم نویسندگی‌اش که پنج دهه را در بر می‌گرفت و آثار جدی‌تری را خلق کرد به ترسیم پیوندهای شکننده بین مردان بی‌رحم و زنان زخمی و رقابت‌های تلخ بین زنان پرداخت. همه‌چیز مایه طنز تاریک او وآثارش مملو از جنبه‌های عبوس‌آمیز و غم‌انگیز در مورد وضعیت انسانی بود.
ادیت پرلمن، نویسنده ای که در اواخر عمر مورد تحسین قرار گرفت، در ۸۶ سالگی درگذشت. وی سال ۲۰۱۲ با بررسی تحسین آمیز کتاب «دید دو چشمی» توجه گسترده‌ای را در ۷۴ سالگی به خود جلب کرد. وی در طی چهار دهه بیش از ۲۰۰ داستان کوتاه منتشر کرد و جوایز و نقدهای مثبتی را دریافت کرد که بیشتر در دنیای مجله‌های ادبی کوچک و مطبوعاتی که با افتخار از بدنه نشر اصلی بازارمحور اجتناب می‌کنند، جاری بود.