به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، دانشمندان اخیراً روی موش‌ها تحقیق کردند تا ببینند رژیم‌های کتوژنیک چه تأثیری بر اندام‌های داخلی بدن دارند.
آنها دریافتند افرادی که از رژیم کتوژنیک معروف به کتو پیروی می‌کنند معمولاً غذاهایی مصرف می‌کنند که چربی بیشتر و کربوهیدرات کمتری دارند.
دانشمندان در مطالعه حاضر دریافتند موش‌هایی که از رژیم‌های کتوژنیک استفاده می‌کردند، افزایش سرعت پیری سلولی را در اندام‌های بدن خود تجربه کردند.
با افزایش نرخ چاقی، بسیاری از مردم به رژیم‌های غذایی روی می‌آورند که فکر می‌کنند می‌توانند به کاهش وزن کمک کنند. رژیم کتو، که به طور سنتی برای درمان صرع استفاده می‌شود، یکی از این رژیم هاست که محبوبیت پیدا کرده است.
برخی از ویژگی‌های رژیم کتو شامل خوردن مقادیر بالاتر چربی در عین کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها است.
محققانی که مطالعه فعلی را انجام دادند، با آزمایش بر روی موش‌ها، نگاهی دقیق‌تر به رژیم‌های غذایی کتوژنیک انداختند تا ببینند این رژیم چه تأثیری بر سلامتی دارد. آنها در درجه اول به این موضوع علاقه داشتند که آیا رژیم غذایی به پیری سلولی کمک می‌کند یا خیر.
یافته‌های آنها نشان داد که هنگام مقایسه گروهی از موش‌های تحت رژیم کتوژنیک با موش‌های گروه کنترل، موش‌هایی که رژیم‌های کتوژنیک داشتند نرخ بالاتری از پیری را در اندام‌های بدن خود تجربه کردند.
محققان نشانگرهای مختلف سلامتی مانند کتون ها، گلوکز، حساسیت به انسولین، تری گلیسیرید، کلسترول خوب و کلسترول بد را در موش‌ها بررسی کردند. آنها همچنین نمونه‌هایی از قلب، کبد و کلیه‌ها را برای شواهد آسیب بررسی کردند.
دانشمندان دریافتند که در برخی از اعضای اصلی بدن، از جمله قلب و کلیه‌ها، رژیم کتوژنیک در پیری سلولی نقش دارد.
به گفته مؤسسه ملی سلامت، "پیری سلولی معمولاً به عنوان یک فرآیند آسیب شناخته می‌شود که منجر به بیماری چند سیستمی یا پیری می‌شود."
وقتی سلول‌های پیر نمی‌میرند، می‌تواند منجر به التهاب، آسیب اندام‌ها و کمک به ایجاد تومورها شود.
با بررسی بیشتر این موضوع، محققان دریافتند که فرآیند پیری سلولی احتمالاً با پروتئین‌های AMPK و p۵۳ مرتبط است. هنگامی که محققان مسیرهای این پروتئین‌ها را مسدود کردند، موش‌ها همان سطوح پیری سلولی را نداشتند.
دانشمندان همچنین کنجکاو بودند که آیا پیری سلولی قابل برگشت است یا نه، بنابراین آنها موش‌های بیشتری را در رژیم کتوژنیک آزمایش کردند، نشانگرهای زیستی آنها را بررسی کردند و دریافتند که با گذشت زمان، نشانگرهای پیری سلولی پس از ترک رژیم کاهش می‌یابد.
در حالی که رژیم‌های کتوژنیک ممکن است باعث آسیب شوند، تحقیقات نشان می‌دهد که می‌توان آن را از طریق داروهایی که پروتئین‌های خاصی را مسدود می‌کنند یا از طریق پایبندی متناوب به رژیم غذایی مدیریت کرد.