به گزارش خبرگزاری مهر، جهانگیر پرهمت عضو پژوهشگاه خاک و آبخیزداری در مصاحبه تلویزیونی گفت: سالانه ۱۰ متر مکعب آب از دسترس خارج می‌شود که این میزان فقط بخشی از هدر رفت در کشور است.
وی افزود: بخش قابل توجهی از رطوبت بارندگی که در سال گذشته و سال جاری داشته‌ایم، تبخیر شد بنابراین اگر ۴۲ میلی متر بارندگی ما نسبت به سال گذشته بیشتر شده، این بدین معنی نیست که این میزان بارندگی قابل دسترس است.
عضو پژوهشگاه خاک و آبخیزداری یادآور شد: بخش عمده هدررفت آب در کشور به صورت تبخیر از دسترس خارج می‌شود که این میزان سه برابر میانگین جهانی است.
پرهمت تصریح کرد: با توجه به بارندگی‌های سیل‌آسای سال گذشته، مقداری از این بارندگی‌ها به صورت روان آب از دسترس خارج شد؛ برای مثال فقط در اسفند سال گذشته، در سیلاب بلوچستان جنوبی، حدود ۷ میلیارد متر مکعب آب از سرزمین ما خارج و وارد خلیج فارس شد.
عضو پژوهشگاه خاک و آبخیزداری در مورد راهکارهای عملی برای جلوگیری از هدررفت آب گفت: با مدیریت صحیح آبخیزداری می‌توان این مقدار آب را به عنوان منابع آب قابل در دسترس ذخیره و در بالادست استفاده و یا به آب سبز تبدیل و یا به جریان‌های زیر سطحی تبدیل کرد.
پرهمت در ادامه تصریح کرد: به طور متوسط با دور برگشت ۵ ساله، سالانه ۱۰ متر مکعب آب از دسترس خارج می‌شود که این میزان فقط بخشی از هدر رفت آب در کشور است.
وی اظهار کرد: بخش عمده هدر رفت آب به صورت تبخیر است که تقریباً ۷۵ درصد بارش ما تبخیر می‌شود که برای مثال اگر تقریباً سالانه حدود ۴۰۰ میلیارد متر مکعب به طور متوسط بارندگی داشته باشیم، حدود ۲۷۰ میلیارد متر مکعب از آن تبخیر می‌شود و مابقی نفوذ و یا روان آب است.
پرهمت گفت: تحقیقات نشان می‌دهد در مناطقی که پوشش گیاهی وجود دارد، نسبت به مناطقی که پوشش گیاهی فقیری دارد، می‌توان تا ۲۵ درصد از هدر رفت آب جلوگیری کرد این در حالی است که پهنه وسیعی از کشور ما پوشش گیاهی ندارد.
عضو پژوهشگاه خاک و آبخیزداری درباره روش‌های ذخیره آب در بالادست گفت: بخشی از بارش‌ها را می‌توان تبدیل به آب سبز کرد یعنی صرف جذب رطوبت خاک شده و پوشش گیاهی را تقویت کرد. بخشی را می‌توان تبدیل به جریان‌های زیرسطحی کرد و همچنین بخشی از بارش را می‌توان با اجرای عملیات آبخوان داری برای تبدیل به جریان‌های زیرقشری استفاده کرد؛ و بخشی از بارش‌ها را نیز در بندهای آبخیزداری می‌توان ذخیره کرد.
پرهمت گفت: با روش‌های بیولوژیک، مکانیکی و بیومکانیک، می‌تواند، سیل و خسارت ناشی از آن کنترل کرد.