دکتر "لیلا نیکلاس رحبانی" پژوهشگر خاورمیانه و خلیج فارس در گفتگو با خبرگزاری مهر به تشریح اوضاع سوریه، دو سال پس از آغاز درگیری ها در این کشور پرداخت و گفت: برای پایان دادن به این درگیری ها هیچ راه حلی به جز مذاکره و تقسیم قدرت وجود ندارد. این امری است که قدرتهای بین المللی نیز به آن واقف هستند و برای دستیابی به راه حلی در این زمینه به رایزنی روی آورده اند. در عین حال برخی از گروههای مخالف نیز رویکرد مذاکره را در پیش گرفته اند.
وی افزود: اما گروههای افراطی که با القاعده در ارتباط هستند مانند النصره و دیگران، همچنان بر ادامه درگیری و ایجاد بی ثباتی در سوریه پافشاری می کنند و همین رویکرد نیز سبب مقابله شدید ارتش سوریه و ادامه یافتن درگیری ها با وجود پذیرش اصل مذاکره از سوی دمشق شده است.
رحبانی تاکید کرد: در صورتی که دو طرف به مذاکره پایبند باشند، این مذاکرات می تواند به دستیابی راه حلی مسالمت آمیز کمک کند. هر چند "بشار اسد" قصد کناره گیری از قدرت را ندارد، اما تشکیل دولتی انتقالی که در آن گروههای مخالف نیز سهم داشته باشند، می تواند گام مهمی در این راستا باشد. دولت انتقالی می تواند همانطور که اعضایی از حزب بعث دارد عناصری نیز از اپوزیسیون خارج نشین را در سطح وزیر و نماینده پارلمان داشته و روند صلح و تفاهم بین گروهها را تسریع کند.
این استاد دانشگاه لبنانی در ادامه یادآور شد: در این میان تنها گروههایی که نمی توانند در این دولت حضور داشته باشند، گروههای افراطی و مرتبط با القاعده هستند. از جمله گروههایی که شانس حضور در دولت را دارند، اخوان المسلمین هستند که از سوی ترکیه و قطر حمایت می شوند، اینها در ائتلاف "معاذ الخطیب" نیز حضور دارند، گروه دیگر ائتلاف ملی به رهبری "هیثم مناع" است که مواضع معتدل تری نسبت به نظام سوریه دارند.
وی خاطر نشان کرد این در حالی است که تفاوت بین گروههای مخالف سوری مورد تاکید حامیان غربی آنها نیز قرار دارد. وقتی ایالات متحده آمریکا گروههای اپوزیسیون را به افراطی و میانه رو تقسیم می کند، این نشان می دهد که گام نخست برای جلوگیری از به قدرت رسیدن افراط گراها برداشته شده است. در عین حال تمام مقامات اتحادیه اروپا و آمریکا از لزوم پیگیری راه حل سیاسی سخن می گویند که این نشانه خوبی برای حل بحران سوریه است.
وی در پایان اظهار داشت: با این حال به نظر می رسد راهی طولانی برای دستیابی به چنین تفاهم بین گروههای مخالف و دولت سوریه در پیش است و همکاری نهادهای بین المللی و بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای می تواند این راه را کوتاهتر کند.