فریده خلعتبری، مدیر نشر شباویز در گفتگو با خبرنگار مهر به این‌که بچه‌ها از پند و اندرز خوششان نمی‌آید، گفت: از آنجا که بچه‌ها از مستقیم‌گویی خوششان نمی‌اید، قصه، قالب مناسبی است تا هم به آنها آموزش دهد و هم آنان را از دنیای واقعی دور کند و قوه تخیل‌شان را پرورش دهد. به همین خاطر، قصه تاریخ مصرف ندارد.
به گفته مدیر نشر شباویز، قصه همیشه باقی می‌ماند و همراه انسان است. هزاران سال است که بوده و هزاران سال دیگر هم باقی می‌ماند؛ چرا که انسان‌ها به قصه نیاز دارند و داستان‌هایی می‌توانند همیشگی باشند و با مخاطب خود ارتباط برقرار کنند که با او بزرگ شوند.
خلعتبری وجود لایه‌های متعدد را دلیل ماندگاری یک قصه دانست و افزود: قصه‌هایی با ما رشد می‌کنند و بزرگ می‌شوند که لایه لایه باشند. به این معنی که بچه‌ها لایه‌های سطحی را درک می‌کنند و بزرگ‌تر‌ها از کشف لایه‌های عمیق‌تر و پنهان لذت می‌برند.
این ناشر و نویسنده کودک و نوجوان معتقد است با این‌که عصر ما، روزگار شتاب و پیشرفت تکنولوژی است اما هنوز هم کتاب کاغذی، جایگاه خاص خود را دارد. به این خاطر که لمس و ورق زدن کاغذ، احساس لذت‌بخشی است که هیچ چیز نمی‌تواند جایگزین آن شود. این در حالی است که قالب‌های دیگر چون فیلم و پویانمایی، تعمق را از ما می‌گیرند.
خلعتبری، قصه‌گویی را متفاوت با قصه‌نویسی دانست و افزود: در قصه‌گویی، ارتباطی مستقیم میان قصه‌گو و مخاطب وجود دارد و همه چیز براساس حس و حال شنونده و حوصله او شکل می‌گیرد. پدران ما این هنر را داشته‌اند که مخاطب خود را بشناسند، اما مادران و پدران امروزی این هنر را از یاد برده‌اند و در زندگی خود آن را برای فرزندانشان به کار نمی‌برند.
به گفته مدیر نشر شباویز، گرچه کتاب، قالب مناسبی برای ثبت و ضبط قصه‌هاست، اما آن‌قدر توزیع کتاب نامناسب است که بچه‌ها و خانواده‌هاشان نمی‌توانند به راحتی به کتاب‌ها دسترسی داشته باشند. از سوی دیگر متولیان فرهنگی باید کتابخانه‌ها را تجهیز کنند. بی‌گمان تجهیز کتابخانه‌ها به ما کمک می‌کند تا کتاب راحت‌تر در اختیار بچه‌ها قرار گیرد. آن وقت می‌بینیم تلویزیون بیشتر بچه‌ها را جذب می‌کند یا کتاب؟ وقتی تلویزیون در دسترس است و کتاب نیست چه انتظاری می‌توان داشت؟