احمد عربلو، نویسنده و طنزپرداز در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به این‌که روزگاری نشریاتی چون «سروش نوجوان» و «کیهان بچه‌ها» تاثیرگذار بودند و با مخاطب خود ارتباط داشتند،گفت: روزگاری نشریات کودک و نوجوان بسیار تاثیرگذار بودند، مخاطب خود و نیازهایش را به‌خوبی می‌شناختند و نقش مهمی در تربیت نسلی از شاعران، نویسندگان و تصویرگران کودک و نوجوان داشتند، اما امروز آن پویایی در نشریه‌های ما وجود ندارد و مجموعه‌ای از عوامل دست به دست هم داده‌اند تا نشریات امروز، تاثیر و کارکرد پیشین خود را از دست بدهند.
نویسنده کتاب «از میان آتش» به تاثیر رسانه‌هایی چون ماهواره و اینترنت اشاره و بیان کرد: بی‌گمان رسانه‌های جمعی، چه بخواهیم و چه نخواهیم تاثیر خود را گذاشته و بخشی از ذهن مخاطب کودک و نوجوان ما را درگیر کرده و موجب شده‌اند میزان مطالعه پایین آید؛ بنابراین باید محتوای مطالب آن‌قدر جذاب باشد که بچه‌هایی که با ماهواره و بازی‌های اینترنتی سروکار دارند، تشویق شوند و مجله بخوانند. از سوی دیگر با آمدن اینترنت، از میزان مطالب تولیدی کاسته شد و همه‌چیز به سمت کپی‌برداری رفت.
عربلو معتقد است: در شرایط کنونی هم هستند بچه‌هایی که خواندن مجله را دوست دارند و مدیران مسئول و سردبیران نشریات باید تدبیری در نظر بگیرند تا این گروه اندک را از دست ندهند و مطالبی تولید و منتشر کنند که با سلیقه و نیاز این گروه از کودکان و نوجوانان هماهنگ باشد، اما نشریات کودک و نوجوان ما حتی این بخش از مخاطبان خود را هم اندک اندک از دست می‌دهند.
نویسنده کتاب «شاهنامه آخرش خوش است» با تاکید بر این نکته که کودک و نوجوان امروز به دیده شدن نیاز دارد گفت: من هنوز نامه‌های تشویق‌آمیزی که افرادی چون جعفر ابراهیمی و مصطفی رحماندوست برایم نوشته‌اند را نگه داشته‌ام. اما امروز کدام یک از پدیدآورندگان و دست‌اندرکاران نشریات کودک و نوجوان، داستان و نوشته مخاطبان خود را می‌خوانند و برایش نامه می‌نویسند و او را به نوشتن تشویق می‌کنند؟
به گفته عربلو، زمانی نشریات کودک و نوجوان یک نهاد ارتباطی مهم میان شاعران و نویسندگان کودک و نوجوان و مخاطبان خود بودند اما امروز مجلات، این کارکرد را از دست داده‌اند و آن‌طور که باید و شاید مخاطب خود را نمی‌بینند.
نویسنده کتاب «سوار بر خر مراد» با اشاره به این‌که اگر نویسندگان نشریات با همان ذهنیت 30 سال پیش به سراغ مخاطبان خود بروند، همین شمار اندک را هم از دست می‌دهند، گفت: اگر مخاطب به مجله‌ای مراجعه کند و خواسته‌های خود را در آن نبیند، با آن نشریه ارتباط نمی‌گیرد و دیگر به سراغش نمی‌رود؛ پس نویسندگان ما نمی‌توانند همان ذهنیت پیشین را داشته باشند و نوستالژی خود را به تصویر بکشند؛ بی‌خبر از این‌که خواننده امروز بسیار باهوش است و باید برای جذب او برنامه‌ریزی دقیق و منظمی وجود داشته باشد.
عربلو که مسئول مرکز بررسی آثار «رشد» هم هست، یکی از وظایف این مرکز را ارتباط با بچه‌های مستعد دانست و افزود: نشریات«رشد»، وابسته به آموزش و پرورش هستند. یکی از کارهای مهم ما در مرکز بررسی آثار، کشف بچه‌های مستعد و ارتباط با آنهاست. همچنین ما دو نشریه مجزا با عنوان «قاصدک» برای کودکان و«چکاوک» برای نوجوانان داریم؛ این دو نشریه را خود بچه‌ها برای همسن و سالان خود تولید و منتشر می‌کنند.
این نویسنده طنزپرداز کودک و نوجوان با اشاره به این‌که تاکنون یک شماره از مجلات «قاصدک» و«چکاوک» منتشر شده است گفت: از صفر تا صد این دو مجله را کودکان و نوجوانانی که در مرکز بررسی آثار«رشد» شناسایی شده‌اند یا دیگر کودکان و نوجوان علاقه‌مند به این حوزه تولید می‌کنند. تاکنون یک شماره از این نشریات به صورت ضمیمه منتشر شده؛ باید به بچه‌ها اهمیت داد وگرنه دلسرد می‌شوند.
به گفته عربلو برخی نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان، فراموش کرده‌اند که خود نیز یک روز کشف و حمایت شده‌اند؛ برای مثال مرا مصطفی رحماندوست کشف کرد و اگر او نبود من می‌توانستم هر کار دیگری جز نویسندگی را برگزینم. اما امروز این دغدغه وجود ندارد.