حسین بکایی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به سابقه شکل‌گیری جامعه جدید فرهنگی در ایران گفت: همزمان با روزگار مشروطه، جامعه جدید فرهنگی که شاعران و نویسندگان و هنرمندان رشته‌های مختلف را شامل می‌شد شکل گرفت. از آن زمان تاکنون، یک دسته نویسندگان بوده‌اند که پا در اشرافیت قاجار داشته‌اند و پای دگر در حوزه فرهنگ و ادب؛ ملک‌الشعرا بهار از جمله این اشخاص است. پس از آن، شاعران و نویسندگانی روی کار آمدند که فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی را در هم آمیختند حتی بهار را هم می‌توان در شمار این افراد گنجاند کسی که هم نماینده مجلس بود هم شاعر و نویسنده. در این دوره بود که دانشگاه‌ها شکل گرفتند و و قشر متوسط جامعه هم توانست وارد فضای فرهنگی جامعه شود.
نویسنده کتاب «دوباره ایران» در ادامه گفته‌های خود گفت: در اواخر دوران رضاخان، گروهی از نویسندگان روی کار آمدند که در حزب توده هم فعال بودند و بزرگ علوی از جمله این اشخاص است. با شکست حزب توده و در دهه 40 و 50 شاعران و نویسندگانی شروع به فعالیت کردند که افتخارشان مخالفت با رژیم حاکم و سابقه سیاسی و سانسور کتاب و رفتن به زندان بود اما پس از انقلاب شرایط تغییر کرد دیگر نویسندگان و روشنفکران، رهبری مردم را برعهده نداشتند آنها در کنار مردم و بخشی از بدنه جامعه بودند.
به گفته بکایی، از زمان مشروطیت که دولت قانون شکل گرفت و هر کس و هر چیز تعریف حقوقی پیدا کرد کسی دنبال تعریف نویسنده و شاعر و تعیین جایگاه قانونی آن نرفت به همین دلیل با گذشت بیش از 100سال از آغاز حکومت قانون تاکنون، هنوز نویسنده و شاعر جایگاه قانونی ندارد.
نویسنده کتاب «وقتی پدر مادرها ما را تنها می‌گذارند» گفت: از آن زمان تا امروز ما هرگز تعادلی در رابط بین نویسنده و دولت ندیده‌ایم. زمانی نویسنده ها راه افتادند که دولت‌ها را از زیر بنا تغییر دهند، زمانی هم خسته شدند و گفتند ما عامل دولتیم و هر چه دولتمردان گفتند اطاعت می‌کنیم. ناکارآمدی هر دو نظریه در طول این همه سال آشکار شده است و امروز ما می بینیم که با قهر و آشتی نمی‌شود نظام فرهنگی کشور را سامان داد و دو گروه نویسنده و دولتیان را به نقطه همکاری سازنده کشاند.
بکایی با اشاره به این‌که انجمن نویسندگان کودک راه میانه را می‌رود، گفت: این انجمن از یک طرف خود را در مقابل دولت‌ها قرار نمی‌دهد و از سوی دیگر خود را مطیع دولت‌ها نمی داند، به همین دلیل توانسته اعتماد نویسندگان با سلیقه‌های مختلف را جلب کند.
به نظر این نویسنده کودک و نوجوان، زمان آن رسیده است که نویسندگان در پی یافتن تعریف حقوقی از نویسنده باشند و یک بستر مناسب و درست حقوقی برای نویسنده و انجمن‌های مربوط به اهل قلم درست کنند تا زمینه گفتگو با دولت‌ها و فعالیت‌های اجتماعی فراهم‌تر شود.