شقایق قندهاری، مترجم در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن تعریف انجمن صنفی گفت: افرادی که دارای یک شغل و حرفه هستند، دورهم جمع می‌شوند تا اهداف مشخصی را دنبال کنند. از آنجا که در دنیای امروز، وقت همه کسانی که کار حرفه‌ای انجام می‌دهند، محدود است. اگر انجمن‌ها صنفی باشند، اعضا انگیزه بیشتری برای حضور فعال در این انجمن‌ها دارند.
مترجم کتاب «آیدابی» به وظایف انجمن‌های اهل قلم اشاره و بیان کرد: انتظار می‌رود انجمن‌های اهل قلم چون انجمن نویسندگان کودک امکاناتی را در اختیار اعضایشان بگذارند و مطالبات آنها را پیگیری کنند؛ برای مثال لازم است که در انجمن‌های اهل قلم، یک وکیل به افراد مشاوره حقوقی دهد و مشکلات اعضا در ارتباط با مالیات، کپی رایت و مسایل حقوقی دیگر را برطرف کند. حضور فرد حرفه‌ای مانند وکیل موجب می‌شود مشکلات به طور ریشه‌ای حل و فصل شود، اما زمانی که یک فرد مجبور می‌شود شخصا برای حل مشکلات خود اقدام کند، معلوم نیست به نتیجه برسد.
قندهاری با تاکید بر جنبه‌های مثبت تعامل دولت و انجمن‌های صنفی گفت: دولت‌ها هر 4 یا نهایتا 8 سال یک‌بار تغییر می‌کنند و سیاست‌ها و راهبردهایشان دستخوش تغییر می‌شود؛ بنابراین درعین حال که تعامل با دولت و سازمان‌های دولتی خوب است و می‌تواند پشتوانه خوبی برای اعضای هر انجمن به‌شمار آید، اما باید جدای از هرگونه جهت‌گیری و مناسبات سیاسی باشد.
این مترجم ادبی به ضرورت وجود یک سیستم و آیین نامه استوار در ارتباط با تعامل میان دولت و انجمن‌های صنفی اشاره و بیان کرد: گاه دولتی روی کار می‌آید که به خواسته‌های صنفی اهمیت بیشتری می‌دهد؛ در این صورت تعامل بیشتری بین دولت و اعضای صنف برگزار می‌شود یا برعکس ارتباط چندانی با صنوف مختلف ندارد و فرهنگ برایش در اولویت نیست؛ در نتیجه نقش انجمن‌ها کمرنگ می‌شود. بنابراین در عین حال که این ارتباط و تعامل، دوسویه است باید آیین‌نامه‌‌ها و سیستمهای مربوطه، به شیوه‌ای تعریف شود که فارغ از خواسته‌ها و سلیقه‌های شخصی با انجمن‌ها حرفه‌ای برخورد کنند.