حسین فتاحی، نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر نقد را طبق تعریف بزرگان، تشخیص سره از ناسره دانست و افزود: نقد، روشن کردن محاسن و معایب یک اثر است. برای شناخت این نقاط ضعف و قوت، منتقد باید شناخت درست و دقیقی از موضوع داشته و برخوردار از ذوق هنری باشد. لازم نیست منتقد، داستان بنویسد یا شعر بگوید، اما باید عناصر داستانی و ظرافت‌های شعر را بشناسد.
نویسنده کتاب «تکه‌ای از آسمان» با اشاره به این‌که منتقد خوب باید به همه سلایق اهمیت دهد، گفت: منتقد نباید به اثر تنها از زاویه دید خود نگاه کند. او باید به یک اثر از زوایای گوناگون نگاه کند و لازمه این کار این است که اطلاعات عمومی خوبی داشته و با کلیات علوم مختلف چون جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، فلسفه و ... آشنا باشد. او باید بیش از هر چیز منصف باشد و جایگاه واقعی اثر را تعیین کند، نه متنی را بکوبد و نه بالا ببرد.
فتاحی به دو گونه نقد در زمینه ادبیات کودک و نوجوان اشاره و بیان کرد: یک دسته نقدها برای بزرگسالان نوشته می‌شود که بخشی جنبه تخصصی دارد و برای پدیدآورندگان و متخصصان این حوزه است و بخش دیگر برای پدر و مادرها و مربیان؛ اما دسته‌‌ای دیگر از نقدها برای خود بچه‌ها نوشته می‌شود و همان‌طور که شعر و داستان کودک و نوجوان باید متناسب با سن و سال بچه‌ها باشد، این دسته از نقدها هم باید با بچه‌ها ارتباط برقرار کند.
نویسنده کتاب «زندانی قلعه هفت حصار» به تفاوت میان نقد برای کودکان و بزرگسالان اشاره کرد و گفت: می‌توان یک کتاب را برای بچه‌ها و همان کتاب را برای بزرگ‌ترها نقد کرد. با این تفاوت که در نقد برای بچه‌ها به مضمون و ساختار و مسایل تکنیکی توجه چندانی نمی‌شود و منتقد به بازکردن لایه‌های پنهان برای مخاطب کودک خود می‌پردازد.
به گفته فتاحی، نویسندگان لازم است تا از فیلترهایی بگذرند و خود را اثبات کنند، اما منتقدان این ضرورت را احساس نمی‌کنند. در صورتی که نقد یک فن و یک تخصص است و ابتدا باید صلاحیت منتقد تایید شود و بعد به داوری یک اثر بپردازد تا با تعیین جایگاه واقعی کار به رشد ادبیات کمک کند.