به گزارش خبرنگار مهر، اجرای فاز دوم طرح شهید انصاری که در طرح تفصیلی شهر قزوین پیش بینی شده است هم اکنون در میان دیدگاه موافقان و مخالفان در نوسان است، تا جایی که برخی مسئولان شهری آن را ضامن حل معضلات ترافیکی نواحی مرکزی شهر و بسترساز تجلی معماری اسلامی می دانند و برخی هم معتقدند این طرح بدنه سنتی و بافت تاریخی شهر را به قهقرا برده و کمک چندانی به وضعیت ترافیک شهر نمی کند.
اجرای فاز دوم طرح شهید انصاری که در توسعه شهری قزوین در دست بررسی برای اجراست با عبور از بافت تاریخی و احتمال تخریب بخشی از این بافت ارزشمند نگرانی برخی از کارشناسان و دوستداران آثار تاریخی را دوچندان کرده است که در این راستا آرش ضیاء آبادی چهارشنبه شب با بیان چراهای مخالفت با گذر خیابان انصاری شرقی در جمع خبرنگاران اظهارداشت: قضاوت و اظهارنظر در خصوص مدیریت شهری بدون توجه به تمام جوانب آن و شناخت اهداف اصلی که در بستر آن، مدیریت شهری بایستی اعمال شود گمراه کننده و بدون نتیجه خواهد بود.
وی افزود: مدیریت شهری بایستی به ایجاد محیطی با شاخصهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی مطلوب منتهی شود که در جوامع دموکراتیک از طریق چهار جزء دولت، شهرداری، انجمن های محلی و مردم اعمال می شود و شهرداری ها به عنوان بازوی اصلی اجرایی در صحنه ، نقشی کلیدی داشته و نهادهای دیگر دولتی با کنترل و نظارت بر تصمیمات شهرداری ایفای نقش می کنند.
این مسئول بیان کرد: موفقیت و قرارگیری در نقطه آرمانی زمانی اتفاق می‌افتد که شاخصها و لوازم آن به درستی تبیین و فهمیده شوند و در مرحله دوم آن اصول مورد پذیرش چهار جزء شکل‌دهنده سیستم مذکور می شوند تا هماهنگ با هم منجر به تقویت و هم‌افزایی یکدیگر در وظایف محوله شوند.
ضیاء آبادی تصریح کرد: ولی مشکل از جایی آغاز می شود که اهداف فرعی دیگری که قرار بوده وسیله‌ای جهت دستیابی به اهداف اصلی شوند خود تبدیل به هدف اصلی و نهایی در نزدیکی از چهار جزء مذکور شوند که برای نمونه می‌توان به تامین درآمد جاری دستگاههای اجرایی و یا نگاههای سیاسی اشاره کرد که به منظور فریب مردم به اقدامات نمایشی با عواقب مطلوب کوتاه مدت و عوارض نامطلوب در بلندمدت صورت می‌پذیرد.
وی یادآورشد: در این میان شاخصهای اجتماعی و فرهنگی و حتی زیست‌محیطی به جهت آنکه متضرران حاصله از آن عموما قشر خاموش و یا کم سر و صداتری در قیاس با متضررین اقتصادی هستند بیشتر از همه در خطر پایمال شدن و فراموشی هستند و زمانیکه این فراموشی تبدیل به رویه می شود و حالت سیستماتیک پیدا می کند جبران و تصحیح آن تقریبا غیرممکن می شود.
ضیاء آبادی بیان کرد: تقریبا غالب منابع و مقالات که اکثر آنها به سفارش شهرداریها نیز تهیه می شود از نقش شهرداری ها و افزایش اختیارات آنها در جهت مدیریت شهری حمایت می کنند و آن را گامی در جهت تقویت رابطه شهروندان با حکومت و کاهش حجم دولت و افزایش مردم سالاری عنوان می کنند.
وی افزود: منتهی بایست توجه داشت در سیستم های مدیریتی که شهرداریها از اهداف اصلی خود منحرف می شوند، این اختیارات می‌تواند به جای آنکه بستری برای توسعه مدنیت باشند به تغییر سریعتر شهر بر اساس نگاههای سودجویانه و مادی تبدیل شود که در آن آرامش روحی و روانی شهروندان جایی ندارد.
معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین گفت: در این نگاه معمولا معضل ترافیک و رفت و آمد ماشین تنها بهانه برای توسعه و افزایش ظرفیت تراکم مناطق شهری قلمداد می‌شود که با حل آن تمام موانع از سر راه برداشته و سایر کیفیات زیستی عمدا یا سهوا نادیده انگاشته می شود.
وی تصریح کرد: ویژگی دیگر این نگاه عدم توجه به ارزشهای تاریخی و فرهنگی در محاسبه هزینه‌های دخل و تصرف در فضاهای موجود شهری و رد ماهیت ارزشمند و غیر قابل بازگشت آنهاست که تصور می کند به سادگی و به سرعت مجددا قابل حصول هستند.
این مسئول گفت: عاقبت این سیستم نیز رسیدن به ساختاریست که عادت می‌کند بر درآمدهای زودگذر و ناپایداری تکیه کند که در اصل بایست صرف توسعه خدمات در مناطق جدید می‌شده‌اند و با عدم تامین آنها نارسایی خود در مکانهای مذهبی، تفریحی و ... را به بافتهای مجاور تسری می دهند و آنها را نیز درگیر می کنند.
وی افزود: به لحاظ شکلی نیز بافتهای شهری برآمده از این نوع نگاه، دارای ساختاری ناهمگون با استقرار توزیعی نامناسب هستند که در مناطق جدید با معضل کمبود خدمات و بی هویتی و در بافتهای قدیمی تر با مشکل تراکم و ازدحام جمعیت روبرو هستند.
این مسئول اظهارداشت: در چنین طرحهایی عمدتا با کسب رضایت افرادی که به طور مستقیم با موضوع درگیر می شوند از طریق تملک و یا امتیازاتی که منجر به ارزش افزوده برای زمین ملکی آنها می‌شود راه برای دستگاه مجری طرح باز می شود، منتهی در کنار این اقلیت، اکثریت دیگری هستند که بایستی معضلات حاصله که معمولا مواردی چون افزایش جمعیت منطقه، محصور شدن در بین ساختمانهای بلندمرتبه، برهمخوردن بافت جمعیتی و قومی محلات، تحمل سروصداها و معضلات حاصله از اجرای عملیات و ...... را بپردازند که تمام آنها در این بده بستان فراموش می شوند.
ضیاء آبادی بیان کرد: البته متاسفانه مساله به همین جا ختم نمی شود و گاه دیده می‌شود که در قبال برخی از اقدامات و مجوزها، معمولا عوارضی چون کسری پارکینگ و یا تغییر کاربری از افراد گرفته شده و هیچ نوع سیستم نظارتی برای اینکه عوارض دریافتی در جهت رفع معضلات برخاسته از آن اقدام هزینه شود تعریف نگشته است.
وی تصریح کرد: در بستر چنین مباحثی است که توسعه پایدار شهری به منظور دستیابی همزمان به اهداف محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از سوی صاحبنظران مطرح می شود و به همین خاطر است که تاکید می شود که طرحهای عمرانی حجیم بایستی دارای پیوستهای فرهنگی، اجتماعی باشند و نتایج حاصله از آن پیوستها در تصمیم گیریها لحاظ شوند.
ضیاء آبادی گفت: امری که متاسفانه گاه عده‌ای آن را مانعی بوروکراتیک در کار دستگاههای اجرایی می شمارند یکی از اصلی ترین نیازهای امروزی شهرهاست که بدون آن تضمینی برای سلامت جریان زندگی در شهر وجود ندارد و بدون آن هر توسعه‌ای می تواند به ضد خود تبدیل و در نهایت به ویرانی شهر و تبدیل آن به محیطی ناامن و نامطلوب برای شهروندان تبدیل شود.
معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین در پایان یادآورشد: شناخت نیازهای حقیقی شهر و اتفاق همگان بر آن یعنی مردم، انجمنها و دستگاههای اجرایی و نظارتی دو مقدمه توسعه پایدار شهری هستند که پله اول آن آگاهی دهی به مردم و شناخت آنها به حقوق خویش از سوی صاحبنظران است.
نظر شما