مسیح کردستان ؛ غریبه ای که خیلی سریع همنشین دلها شد

به گزارش خبرنگار مهر در سنندج، شهید محمد بروجردی با آن چهره ساده و بی آلایش و با آن همه مهربانی و عطوفت و در سالهای اولیه جنگ تحمیلی عازم کردستان شد تا در این خطه و همراه ما مردم محلی از کیان نظام اسلامی دفاع کند اما آنچه که نام وی را برای همیشه در تاریخ جاودانه کرد، ارتباط ویژه و دوستانه اش با مردم محلی بود تا جایی که هنوز بعد از گذشت 27 سال از شهادتش همه از مسیح کردستان نام می برند و یاد می کنند.

در سالهای اولیه پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از آن آغاز جنگ تحمیلی کردستان صحنه جنگ های داخلی توسط عوامل ضد انقلاب و جنگ با رژیم صدام بود و وقتی که شهید بروجردی به عنوان فرمانده سپاه منطقه هفت کشور که آن زمان در کرمانشاه مستقر بود وارد غرب کشور شد، ناامنی در این خطه از ایران اسلامی موج می زد.

شهید بروجردی که خود زاده استان لرستان در نزدیکی های کردستان بود خیلی سریع با مردم این خطه از کشورمان انس گرفت و ارتباط وی با مردم محلی تا جایی بود که بنا به گفته همرزمانش گاهی اوقات مهمان سفره های خانواده ها می شد همراه با آنها غذا می خورد که با توجه به جایگاه مدیریتی و نظامی وی در آن زمان و ضعیت منطقه باعث شد تا کردستانی ها شهید بروجردی را دوست داشته باشند و مسیح کردستان خطابش کنند.

شهید بروجردی در سال 1333 در روستای دره گرگ از توابع شهر بروجرد دیده به جهان گشود و پس از تحصیل علم و دانش در داخل و خارج از کشور فعالیتهای خود را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همراه و همگام با سایر رزمندگان برای اعتلا این نظام اسلامی تلاش کرد.

شهید بروجردی که به گواه همرزمانش درمباحث نظامی و سیاسی دارای قوه تحلیل دقیقی بود در طول فعالیتهایش پس از پیروزی انقلاب اسلامی گمنام و بی ادعا در مسئولیتهای مختلفی چون فرمانده سپاه منطقه هفت، قائم مقام قرارگاه حمزه و فرمانده تیپ ویژه سیدالشهدا(ع) که خود بنیانگذار آن بود خدمات شایسته و ارزشمندی ارائه داد.

شهید بروجردی در سالهای آغازین جنگ تحمیلی و با نا آرام شدن مناطق کردنشین به دست عوامل ضد انقلاب وارد کرمانشاه شده و خود مسئولیت پاکسازی منطقه را از وجود گروهکهای ضد انقلاب برعهده گرفت و در سنگری دیگر در عملیاتهای مختلفی علیه رژیم صدام در جنگ تحمیلی نیز مشارکت کرد.

پس از تشکیل کمیته های موقت انقلاب اسلامی در استان کردستان و فشار گروهکهای ضد انقلاب به اعضای این کمیته ها، تعدادی از آنها مجبور شدند که به استانهای همجوار به ویژه کرمانشاه، تهران و همدان مهاجرت کنند که شهید بروجردی ضمن استقبال از حضور اعضای کمیته های انقلاب در کرمانشاه و با همکاری نیروهای بومی طرح تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان را مطرح کرد.

شهید بروجردی موفق شد که در سال 58 و با مشارکت نیروهای بومی منطقه و علاقمندان به نظام اسلامی سازمان پیشمرگان مسلمان کرد را در سنندج تشکیل و سپس "مامو رحیم احمدی" را به عنوان فرمانده آن منصوب کرد، که این سازمان در ادامه راه خدمات شایسته ای را به نظام اسلامی ارائه کرد و سهم بسیار زیادی را در تامین و نهادینه کردن امنیت در استان کردستان برعهده داشت.

پس از تاسیس سازمان پیشمرگان مسلمان شهید بروجردی توانست در عملیاتهای مختلف شرکت کرده که بارزترین آنها هدایت عملیات گسترده برای پاکسازی شهرهای کرمانشاه و کامیاران از وجود عوامل ضد انقلاب و گروهک های تروریستی بود.

تلاشهای شهید بروجردی در استان کردستان نتیجه داد و این شهید گرانقدر با توجه به ارتباط بسیار خوب و گسترده با مردم محلی خیلی سریع توانست مردم محلی و نیروهای بومی را نیز با خود همراه کند که مطالعه خاطرات همرزمان این شهید در استان موئد این نکته مهم است.

شاید جالبترین توصیف در خصوص جایگاه شهید بروجردی در استان کردستان را باید در میان صحبتهای شهید همت فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله (ص) جستجو کرد جایی که این شهیدا والامقام در این رابطه می گوید: "نقشی که بروجردی در کردستان داشت عظیم‌ تر از نقش‌ همه عزیزانی بود که وارد کردستان شدند، هر مردی که وارد کردستان می‌شد پس از مدتی استقامت و صبرش را در مقابل شکنجه‌ های روانی و روحی و حرکت‌ های ضدانقلاب در کردستان از دست می‌داد ولی این مرد چنان صبور، پویا و با استقامت بود که هر بار به او پیشنهادی می‌کردند می‌گفت تا من قضیه‌ کردستان را حل نکنم از کردستان پایم را بیرون نخواهم گذاشت و اینها از ویژگی‌های بروجردی بود که واقعاً کردستان به گردن او حق دارد و البته او هم به گردن کردستان حق دارد. آنقدر مردم شیفته بروجردی بودند که ایشان توانست سازمان پیش مرگان مسلمان کرد را تاسیس کند، شاید کردستان هرگز شهید بروجردی را فراموش نکند زیرا در وجود بروجردی آنقدر اخلاص، تقوا و عظمت بود که حتی با ساده‌ ترین عناصر کردستان، از چوپان گرفته تا تحصیل کرده وقتی به بحث می‌نشست حالت خاکی و ساده خود را حفظ می‌کرد و تمام اینها واقعیت‌های فراموش نشدنی است".

فرزند شهید بروجردی در خصوص جایگاه و نقش پدرش در استان کردستان به خبرنگار مهر گفت: فضای انقلاب انسان های آگاه را سخت و پیچیده می کند، شهید بروجردی بعد از این همه سابقه مبارزاتی در اوج بحران کردستان که نمی شد مرز بین مردم و ضد انقلاب را تشخیص داد، از طرف خود مردم کردستان به "مسیح کردستان" مشهور شد. این اتفاقی نادر است که فرمانده نظامی در منطقه ای بحران زده به این شکل در نزد مردم منطقه محبوبیت داشته باشد.

وی برخاستن شهید بروجردی ازبطن مردم را از جمله عوامل محبوبیت وی در کردستان دانست و افزود: شهید بروجردی درمحله جنوبی تهران تشک دوز بود و از طریق همین کار هزینه های اطلاعیه ها و اعلامیه ها را تهیه می کرد و مانند مردم عادی زندگی می کرد؛ خیلی از گروه های دیگر شکل شان متفاوت از مردم بود و کسی تصور نمی کرد که در زیر لباس کارگری آنها اعلامیه، اسلحه و یا در تشک هایی که برای شهرهای دیگر می رود اعلامیه باشد.

حسین بروجردی درک محرومیت مردم کردستان و نوع جهان بینی پدر شهیدش را از دیگر عوامل مقبولیت این فرمانده دوران دفاع مقدس در میان مردم کردستان عنوان کرد و افزود: انسانی که قبل از انقلاب با آن قدرت سازمانی اسلحه اش را روی هر کسی نمی گیرد و دست به خیلی از کارهایی که گروه های دیگر زدند، نمی زند، این آدم در کردستان حتما معتقد است که صف مردم از صف ضد انقلاب جداست. این بینش که متأثر از تبعیت پذیری ایشان از حضرت امام(ره) بود، باعث شد که شهید بروجردی بزرگ ترین اتفاق را در کردستان خلق کند و زمانی که برخی می گفتند که کردستان سرزمین سوخته است و... شهید بروجردی مقاومت جدی کرد. این گفته او را بر در و دیوار شهرهای کردستان نوشته بودند که "در زیر آسمان کبود هیچ خدمتی بالاتر از رفتن به کردستان نیست."

وی اعتماد شهید بروجردی به مردم کردستان را در حل بحران این مناطق حائز اهمیت دانست و گفت: زمانی که ایشان تصمیم گرفت مردم کردستان را مسلح کند، بسیار تحت فشار بود اما خود به این نتیجه رسیده بود که اگر قرار است کسی از کردستان دفاع کند این خود مردم کردستان هستند نه کسانی که از تهران و یا شهرهای دیگر می آیند. تا قبل از اینکه شهید بروجردی به کردستان برود مردم کردستان به آنها می گفتند مستشاران تهرانی و... ولی زمانی که شهید بروجردی می رود ورق بر می گردد و اعتمادی که ایشان به مردم می کند بزرگ ترین اتفاق را در کشور خلق می کند که به آرامش و نجات کردستان منجر شد.

شهید بروجردی سرانجام و پس از خدمات شایسته به مردم کردستان و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و در تاریخ اول خرداد 1362 در حالی که با عده‌ای دیگر از همرزمانش در مسیر جاده مهاباد، نقده حرکت می‌کردند بر اثر انفجار مین به آرزوی دیرینه‌اش رسیده و به فیض عظیم شهادت نائل شد.

در طول چند سال گذشته و با برگزاری مراسم یادواره این شهید در زادگاهش جمعی از همرزمان کردش عازم بروجرد می شوند تا در یادواره شهید بروجردی شرکت کنند ولی شاید مهمترین نکته ای که نتوان برای آن پاسخی یافت این است که چرا بعد از گذشته این همه سال هنوز هم مردم کردستان شهید بروجردی را ناجی و مسیح می نامند ولی از برگزاری مراسم بزرگداشت و یادواره این شهید در کردستان هیچ خبری در میان نیست.

به دلیل عدم توجه به برگزاری یادواره و مراسم های بزرگداشت متاسفانه نسل جوان کردستان از خدمات شهید بروجردی در استان اطلاعی ندارند و رسانه های جمعی به ویژه صدا و سیمای محلی نیز آنگونه که لازم است این موضوع را مورد توجه قرار نداده اند.

.................

گزارش: آرمان نصرالهی