آفرینش خداوند الگوپذیر نیست

به گزارش خبرنگار مهر در قم، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی شامگاه سه شنبه در سخنانی در دفتر مقام معظم رهبری در قم، اظهار داشت: ما انسانها وقتی میخواهیم چیزی را ایجاد و یا درک کنیم به نحوی باید از چیزی الگو بگیریم، حتی نقاشیهایی که یک نقاش میکشد و ادعا میکند که هیچ شبیهی در عالم ندارد و ابداعی خود اوست، اگر کمی دقت کنیم میبینیم که هر یک از اجزای این نقاشی در فکر و ذهن نقاش از جای دیگری الگوبرداری شده و هم اکنون یک ترکیبی را به وجود آورده که مشابهی در عالم ندارد.

وی خاطرنشان کرد: ما انسانها بنا بر کارهای خود فکر میکنیم که خدا هم که میخواهد بیافریند، باید صورتی از قبل داشته باشد تا با الگوگیری از آنها چیزی را بسازد، حال آنکه آفرینش خداوند متعال بر اساس الگوگیری از چیزی نیست.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به اینکه در ذات خداوند کثرتی وجود ندارد، اظهار داشت: هیچ الگویی قبل از آفرینش الهی نبوده و خدا هر چیزی را که دوست داشته و آنچه را که خیر بوده، به هر صورتی که خواسته، آفریده است؛ بدون اینکه نمونه و یا الگویی از جای دیگری گرفته باشد.

مصباح یزدی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اعمالی همچون رشد جنین و... تصریح کرد: افعالی به کار میرود که ما آنها را درک نمیکنیم اما خداوند حقیقت بعضی از همین افعال را به انبیاء خودش میفهماند.

وی گفت: ما انسانها وقتی چیزی را میسازیم، چون ماده قبلی داشته، خیال میکنیم که هر چیزی که بخواهد ساخته شود، باید ماده اولیه داشته باشد و غیر از این نمیشود، اما در مورد خداوند و آفرینش او، برهان چیز دیگری میگوید.

وی با بیان اینکه خداوند یک موجود لایتناهی است که خودش عین صفات مربوط به او مانند علم، قدرت و ... است، تصریح کرد: اسماء و صفات الهی را که نمیگوئیم مخلوق است، به خاطر اینکه آنها عین ذات خداوندی است.

مصباح یزدی از اظهارات برخی افراد که میگویند پیدایش عالم از سوی خداوند نوعی جبر است و خداوند نمیتوانست عالم را خلق نکند و خواست و نخواست خداوند و اراده الهی در آن نقشی ندارد، انتقاد کرد.

وی با بیان اینکه خداوند هر چیزی را انجام داده، نه بر اساس جبر که بر اساس مشیت و خواست خود بوده است، اظهار داشت: حتی مشیت انسانها نیز بدون مشیت خداوند نمیشود، به خاطر اینکه هیچ کاری در این عالم بدون مشیت خداوند میسر نمیشود.

مصباح یزدی تصریح کرد: قرآن کریم تأکید می کند که انسانها نباید در هیچ زمانی خداوند را دست بسته بدانند، یعنی حتی در جاهایی که علت تامه موجود است، اگر او اراده کند و بخواهد، همه آنها به هم میریزد، حتی در چیزهایی که خداوند آنها را بینهایت قرار داده است، اگر او بخواهد آن بینهایت تمام میشود، به خاطر اینکه او خواسته که آن مخلوق از آغاز بینهایت باشد.