عادل بزدوده با اشاره به مشکل زیر ساخت‌ها در تئاتر کودک و نوجوان به خبرنگار مهر گفت: ساده‌انگاری یکی از دلایل در نظر نگرفتن تئاتر کودکان و نوجوانان است و انگار فراموش کرده‌ایم که رسیدگی به امور این گروه سنی یکی از مهمترین دغدغه‌های دنیا است.
وی ادامه داد: ما علاوه بر اینکه چیزی به نام تئاتر برای نوجوانان نداریم بلکه در زمینه‌های مختلف هنری مثل سینما و موسیقی هم نتوانستیم برای آنها کاری انجام بدهیم. به جرئت می‌توانم بگویم در حوزه تئاتر نوجوان، کارهای انجام شده به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد و اساسا چیزی به نام تئاتر کودک و نوجوان وجود ندارد.
بزدوده افزود: این سن به دلایل شرایط ویژه نیازمند نگاه غیرمستقیم آموزشی است و هنر می‌تواند بهترین وسیله آموزشی باشد. سن نوجوانی مهمترین سن است چرا که بعد از آن مرحله جوانی شروع می‌شود و اگر دره عمیق کودک و نوجوانی به درستی پر نشود نمی‌توانیم امیدوار باشیم که جوانانمان مسئولیت‌های اجتماعی را یاد بگیرند و خودشان را برای آینده آماده کنند.
این کارگردان با یادآوری مراکزی که می‌توانند متولی تئاتر کودک و نوجوان باشند گفت: علاوه بر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بعضی از وزارتخانه‌ها مثل آموزش و پرورش، شهرداری، حوزه هنری، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدارس می‌توانند شرایط را برای به وجود آوردن فضای هنری نوجوانان آماده کنند. اگر قرار است کاری در این زمینه صورت بگیرد باید از طریق علمی و کارشناسی باشد اما متاسفانه در این سال‌ها عده‌ای فعالیت‌های غیراصولی در زمینه تئاتر کودک و نوجوان انجام داده‌اند که باید بگویم با این گونه کارها راه به ناکجا آباد می‌برند.
بزدوده افزود: علاقمندان فعالیت در زمینه تئاتر کودک و نوجوان ابتدا باید در دانشگاه تخصص لازم را ببینند و در مراکز مربوط به این هنر مشغول به فعالیت شوند. من به عنوان کسی که بیش از 40 سال در حوزه کودک و نوجوان کار می‌کند بزرگترین دغدغه‌ام در حال حاضر نوجوانانی هستند که امروز تبدیل به حلقه فراموش شده و از بین رفته هنر شده‌اند. این فراموشی در اینده نه تنها برای خودشان، بلکه برای ما هم تبعاتی دارد. پاسخ به موقع و به جا ندادن به نیازهای آنها، باعث رفتارهای پرخطر می‌شود و این مساله می‌تواند به قدر کافی نگران کننده باشد.
وی در پایان با اشاره به مسائل و موضوعاتی که می‌تواند در حوزه تئاتر نوجوان مورد توجه قرار بگیرد گفت: ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که سوال‌های زیادی در ذهن بچه ها شکل می‌گیرد. دوست داشتن، از خود گذشتگی، مسئولیت پذیری، شاد زیستن و... می‌تواند موضوعات کلی برای بیان مسائل مختلف به صورت غیر مستقیم باشد. تئاترهایی که برای این گروه سنی می‌توانیم در نظر بگیریم گاهی از ذهنیت خلاق آنها ناشی می‌شود و گاهی هم از واقعیت‌های جامعه. این‌ها راه کارهایی است که می‌توانیم به وسیله آن به نوجوان‌ها نزدیک شویم.
نظر شما