به گزارش خبرنگار مهر، فوتبال جذاب است اما فقط برای چند سال، چند ماه، چند روز و شاید حتی چند ساعت. فریاد تشویق و توجه همه برای دورانی کوتاه است، زمان خداحافظی که فرا برسد، ستاره و بازیکن معمولی نمی شناسد. آن وقت همه با یک چوب از فوتبال طرد می شوند، چوب انزوا و فراموشی.
هوادار امروز استقلال دلخوش به گلزنی فرهاد مجیدی و میلاد میداودی است. از او که رضا عنایتی و گلزنی‌هایش را فراموش کرده نباید انتظار داشت، احمد کعبیانپور را به یاد بیاورد. از او بپرسید جمال ندافی کی بود؟ کوروش تشت زر کجا بازی می کرد؟ علی اکبریان مهاجم بود یا هافبک؟ سکوت می کند و هیچ نمی گوید. او با امروز استقلال خوش است و از گذشته فقط قهرمانی‌اش را می خواهد و کاری ندارد آنها که قهرمانی را ساختند، که بودند، چه کردند و امروز چه می کنند. این خاص تماشاگر استقلال نیست، قانونی است بی رحم که بر فوتبال ایران حاکم است.
طرح این موضوعات برای نشستن پای درددل یک پیشکسوت دیگر از فوتبال ایران است. پیشکسوتی که تا همین دهه قبل در سطح اول فوتبال ایران بازی می کرد اما امروز حرفش از فوتبال این است: "احمد کعبیانپور هستم. فوتبالیست دیروز اما امروز کار ندارم. کلاس A مربیگری را گذرانده‌ام. البته مرحله اول این کلاس را طی کرده‌ام و..."
سهم کعبیانپور از این فوتبال هم آلبوم خاطرات که هر سال فرسوده‌تر می شود. آلبوم احمد مانند دلش گرد و غبار گرفته. او هم مانند خیلی از قدیمی‌های فوتبال گلایه دارد از نظام حاکم بر فوتبال ایران و می گوید: "سیستم کار ما بد و خراب است. من فوتبالیست، برایم زحمت کشیده شد تا به سطح اول فوتبال رسیدم اما امروز که باید از تجربیاتم استفاده کنم بیرون گودم. چرا؟ امروز در فوتبال ایران بازیکنان قدیمی بیرون هستند و کسانی مسئولیت دارند که تازه به این فوتبال آمده‌اند و زرق و برق فوتبال را بیش از خودش دوست دارند".
بازیکن سابق استقلال و سپاهان می گوید: "آسمان آلمان با ایران فرقی ندارد. اما آنجا نظم و انضباط حاکم است و احترام متقابل. به همین خاطر بازیکن که از فوتبال می رود، فراموش نمی شود. کارش مشخص است و به جایی تحمیل نمی شود.
کعبیانپور می گوید به غیر از خودش بیش از 100 نفر از فوتبالیست های دیروز و پیشکسوتان امروز جایی در این فوتبال ندارند و البته کار و باری مشخص. او و هم رده‌هایش را قربانی انتخاب‌های سلیقه‌ای می داند که رابطه را بر ضابطه ارجح می دانند.
او با افتخار از تجربه مربیگریش در تیم جوانان پیکان یاد می کند، زمانی که هشت بازیکن از این تیم به تیم بزرگسالان پیکان فرستاد و حاصلش شد، بیرون نشستن امروز.
پیشکسوت استقلال و سپاهان از بی توجهی این دو باشگاه گلایه ندارد و اینکه در میان خیل قدیمی ها یکی هم اوست که باید دوران وداع با فوتبال را تلخ بگذارند. او می گوید: در فوتبال امروز ما بی ادبی و حذف کردن شده اصل فوتبال حرفه ای. این فوتبال حرفه ایست؟ فوتبال حرفه ای برای آن باشگاه اروپایی است که قرارداد بازیکن مصدومش را یک سال دیگر تمدید می کند تا با روحیه برگردد نه برای ما که فقط بازیکنی را می خواهیم که روپا باشد.
" اگر زمان به عقب برمی گشت احمد کعبیانپور بازهم فوتبالیست می شد؟"، این پرسش مکث کوتاه او و پاسخ مثبتش را به همراه داشت: حتما فوتبالیست می شدم، حتی اگر می دانستم چنین سرنوشتی در فوتبال انتظارم را می کشد.
وداع با احمد کعبیانپور، سلامی تازه به یک پیشکسوت دیگر از فوتبال است. راستی نفر بعدی کیست و کدام فوتبالیست است که باید طعم تلخ این رشته را هم بچشد؟
نظر شما