به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري"مهر"، با توجه به روند صنعتي شدن و رشد زندگي ماشيني در جوامع توسعه يافته و انتقال اين تفكر به جوامع در حال توسعه ، متاسفانه اين واقعيت را نظاره گر هستيم كه پرداختن به مسائل و موضوعات ديني و اعتقادي از مسير زندگي و دستور كار خارج شده است. لذا هر قدر كه بنيان هاي عقيدتي و اعتقادي شهروندان يك جامعه در اين مسير دچار ضعف شود، قطعا بايد به انتظار بروز عواقب ناگوار آن در سطح جامعه بود. اين پيامدها از طريق افزايش ناهنجاري ها و مفاسد اجتماعي ، بحران هاي اقتصادي ، تهاجم و شبيخون فرهنگي و اضمحلال انديشه هاي سياسي آشكار شده و ظهور مي كند، اتفاقاتي كه امروز جامعه ما به نوعي با آن دست به گريبان شده و از آن رنج مي برد.
اما خوشبختانه در آن روي سكه اقشار متدين و معتقد به مباني و احكام ديني با تقويت بنيان هاي اعتقادي خويش سعي در سد نمودن حربه هاي تضعيف دين مداري را دارند. لذا همين امر سبب گرديده كه جامعه هم چنان در مسير خود براي رسيدن به اهداف عاليه از ابزارها و امكانات نشات گرفته از جريانات ديني و اعتقادي بهره مند شود.
تربيت ديني فرايند پيچيده اي است كه بايد عالمانه و آگاهانه به آن پرداخت و ضرورت دارد با نگرشي جديد به اين كار همت گماريم. تربيت در فضاي تحقير منجر به پرورش عناصري مي شود كه هيچ اراده اي از خود نداشته و به بهترين ابزار و اهرم قدرتهاي شيطاني مبدل مي شوند.
يك كارشناس علوم تربيتي در اين خصوص مي گويد : ايجاد و تقويت باورهاي ديني و خود محوري در دانش آموزان جهت تشويق آنان به انجام فرائض ديني يك اصل اساسي است.
محسن فراهاني مي فزايد: با توجه به اينكه نماز يكي از اركان اصلي دين اسلام است ، براي تشويق و جذب دانش آموزان در روي آوردن به نماز ، گنجاندن نماز در سياست گذاري كلان آموزش و پرورش ،وبازبيني و بازنگري مطالب مربوط به نماز در كتابهاي درسي ضروري به نظر مي رسد.
وي مي گويد: فقدان سياست گذاري مناسب در تربيت ديني ، كمبود فضاها و تجهيزات مورد نياز در مدارس ، ضعف تشكلهاي ديني در جذب جوانان و نوجوانان و استفاده از روشهاي نادرست در دعوت به نماز از سوي مديران و عوامل تربيتي مدارس از جمله دلايل كم توجهي دانش آموزان به نماز است.
اين كارشناس به نقش بنيادي خانواده ها در تربيت دانش آموزان اشاره مي كند ومي گويد : ايجاد انگيزه و تشويق دانش آموزان از سوي خانوادهها و مشاركت آنان در برنامه ها و فعاليت هاي مختلف فرهنگي راهكار مناسبي جهت ايجاد خود محوري در جامعه اي معنوي است.
فراهاني مي گويد: در راستاي تشويق و ترغيب جوانان و نوجوانان براي اقامه نماز همكاري و مشاركت سازمانها و مراكز فرهنگي و نهادينه كردن روابط اوليا و مربيان راهگشاي بسياري از مسائل و مشكلات است.
از عمر تاسيس مدارس به سبك جديد در ايران بيش از يك سده مي گذرد ، در خلال اين مدت تغيير و تحولات متعددي در سامانه تعليم و تربيت رسمي كشور رخ داده است. آنچه در گير و دار همه تغييرات كمتر دستخوش تحول و نوآوري شده موضوع روشهاي آموزش و بيان مطالب است كه در گذر زمان شايد بتوان ادعا كرد هيچ گاه منطبق بر وضعيت موجود در جهان نبوده و همواره چند پله عقب تر از كشورهاي پيشرفته قرار داشته است.
يك كارشناس مسائل اجتماعي مي گويد: فعاليت جوانان جامعه ما براي حضور موثر در عرصه هاي اجتماعي ناچيزاست.مسئولان و مربيان بايد زمينه مشاركت و حضور دانش آموزان را در جامعه در حد اعتدال براي رشد آنان فراهم كنند.
به گفته دكتر علي اكبر منطقي ، عدم اعتماد به نفس جوانان و دانش آموزان در عرصه هاي اجتماعي و عدم خود باوري آنان يكي از دغدغه هاي اصلي مسئولان است.
اين استاد دانشگاه در ادامه رمز حيات و زيستن در جوامع را توجه به پيشرفت و رشد تكنولوژي كشور فارغ از مسائل احساساتي عنوان كرد و مي گويد: ما براي تقويت خودمان شعار سر مي دهيم ، غافل از اينكه جوامع ديگر در پي رشد فن آوري هستند واين كارها تنها مانع از پيشرفت و ترقي جامعه مي شود .
منطقي مي افزايد: آنچه براي ساختن ايران فردا نياز داريم اين است كه جامعه احساس هويت و شخصيت كند. زيرا ديدگاه خشن گذشته در فضاي كنوني جامعه منسوخ است و بايد اين مجال را به دانش آموزان بدهيم تا حرفشان را بزنند ، حتي اگر اشتباه باشد.
خانم مظفري ، كارشناس علوم تربيتي در ارتباط با دگرگوني محيط مدارس مي گويد: مدارس كشور بايد محل ايجاد روحيه و نشاط براي جوانان و نوجوانان به عنوان آينده سازان اين انقلاب باشد.
وي مي افزايد: متاسفانه برخي از مدارس ما به دليل استهلاك و فرسودگي به محلي غمبار براي دانش آموز تبديل شده اند. برهمين اساس بايد تعمير و بازسازي مدارس در اولويت باشد تا دانش آموزان با ميل و رغبت بيشتري به تحصيل علم و دانش بپردازند.
مظفري مي گويد: بيشتر افراد نابغه علمي و شخصيت هاي فرهنگي جهان و كشور ما برخواسته از ميان طبقات متوسط و فقير جامعه هستند.
وزيرآموزش و پرورش معتقد است : اعتماد به نفس و نمرات درسي كودكان در خانواده هايي كه باورهاي مذهبي دارند بيشتر است.
مرتضي حاجي مي افزايد: ميان دين مداري دانش آموزان و گرايش انها به رفتارهاي بزهكاري رابطه معكوس وجود دارد.
وي ميزان افسردگي ، پرخاشگري و افت تحصيلي در بين كودكان خانواده هاي مذهبي را پايين تر از ساير كودكان عنوان مي كند و مي گويد: رفاه زدگي و ظهور سرگرمي هاي جديد از شمار عوامل فاصله گرفتن اعضاي خانواده از يكديگر مي باشد. در حالي كه تقويت و انسجام و استحكام خانواده نيازمند توجه و تعميق باورهاي مذهبي و افزايش پايبندي به ارزشهاي ديني است.
در موقعيت كنوني كه جامعه در مسير رشد و بالندگي ديني ، فرهنگي ، علمي و اجتماعي گام برمي دارد ، مي بايست بتواند به گونه اي با مخاطبان خود كه همانا نسل نوجوان و جوان جامعه هستند همراه و هم كلام شود كه تاثير پذيري متقابل اتفاق بيفتد. يعني هر آنچه را كه مي خواهيم به اين نسل انتقال دهيم بايد از روي ميل و اراده باطني افراد باشد و هرگز بر اين مساله تاكيد نكنيم كه هر آنچه را خود مي پذيريم براي اين نسل قابل پذيرش و مقبول است.
نظر شما