مجسمه امیرکبیر در پارک ملت نصب شد

به گزارش خبرنگار مهر مجسمه امیر کبیر که از ایتالیا به ایران منتقل شده بود عصرامروز 19 مهر در پارک ملت تهران نسب شد.

مجتبی موسوی مدیر امور حجم سازمان زیباسازی در ابتدای این مراسم گفت: امروز برای استقبال اثری جمع شدیم که صاحب آن 18 سال منتظر ماند تا به ایران برگردد و شاهد رونمایی آن باشد ولی متاسفانه ابوالحسن خان صدیقی در سال 74 دار فانی را وداع گفت و نتوانست شاهد این رویداد باشد.

وی در مورد نصب این مجسمه توضیح داد: امروز افتخار نصب این مجسمه نصیب دست اندرکاران فرهنگی و شهرداری تهران شد که 15 سال پس از درگذشت استاد یگانه این اثر اتفاق افتاد و بعد از 32 سال گردو غبار غربت از روی مجسمه پاک شد.

موسوی در مورد شخصیت صدیقی گفت: او به حق لقب استاد مجسمه سازی نوین را گرفت. در کشور صاحب فرهنگی مثل ایران باید صدها ابوالحسن خان صدیقی داشته باشیم. مجسمه فردوسی واقع در میدان فردوسی و دو مجسمه دیگر فردوسی در طوس و ایتالیا از دیگر شاهکارهای وی هستند.

مدیر امور حجم سازمان زیباسازی در ادامه  به نگرانی سازنده اثر امیر کبیر اشاره کرد و گفت: زمانی که صدیقی نگران اثر بود چون در ایتالیا نگهداری می شد و به ایران منتقل نشده بود لورنز و میکولانژی از دوستان وی اطمینان داد که اگر مجسمه به ایران برنگردد حتما آن را در یکی از میدان های ایتالیا نصب می کند و نام آن میدان را امیر کبیر می گذارند.

موسوی در مورد نحوه بازگردان مجسمه به ایران گفت: اردیبهشت سال قبل نشستی در مورد ابوالحسن خان صدیقی در نگارخانه برگ برگزار شد و در یکی از سندها نامه ای در مورد ارتباط صدیقی و میکولانژی که پیرامون مجسمه امیرکبیر بود پیدا شد. جرقه اولیه بازگشت این مجسمه در همان نشست زده شد.

جواد شوشتری مدیر عامل سازمان زیباسازی  نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: امروز اتفاق مهمی افتاد . از دو نفر تجلیل شد اول از کسی که اثرش ساخته شده و دوم از کسی که اثر را ساخته است.

وی در مورد شخصیت امیر کبیر گفت: از امیرکبیر  همیشه به بزرگی و نیکویی  یاد می شود. در عین حال صدیقی نیز در ایران هنرمند نمونه‌ای بود که متاسفانه جایگزینی برای وی نداریم حتی امروزه هنرمندان بیشماری با آثار شایسته‌ای فعالیت می کنند.

شوشتری با بیان اینکه بالغ بر 500 اثر حجمی در شهر تهران نصب شده افزود: نه تنها امیر کبیر بلکه همه آنهایی که برای این مملکت زحمت کشیده‌اند حق بزرگی بر گردن ما دارند . وظیفه سازمان زیباسازی این است که از هر کس که در بزرگ کردن ایران نقش داشته قدردانی کند به همین دلیل در هفته دفاع مقدس 9 سردیس از 9 سردار شهید اجرا شد.

وی ادامه داد: مجسمه امیر کبیر با تدبیر شهردار تهران و تلاش‌های آقای موسوی به ایران بازگردانده شد. چه قبل و چه بعد از انقلاب فعالیت های زیادی برای بازگشت این اثر انجام شده بود که با موفقیت همراه نبود.

همچنین فریدون صدیقی مجسمه ساز و فرزند ابوالحسن خان صدیقی در ادامه مراسم اظهار داشت: مجسمه امیر کبیر آخرین کار پدرم بود . پدر من از دو جهت به این شخصیت ارادت خاصی داشت دلیل اول این بود که همیشه امیر کبیر برایش شخصیتی قابل احترام، بزرگ، پروقار ، متکی به نفس و دلسوز میهن و ملت بود. دلیل دوم علاقه پدرم به امیر کبیر عاطفی بود چون وقتی امیر کبیر با ملک زاده خانم ازدواج کرد صاحب دختری به نام امیرزاده خانم شد .این زن همسر دوم پدر بزرگ من میرزاباقرخان صدیق الدوله بود.

این مجسمه ساز با بیان اینکه پدرش از روی اسناد مربوط به مادر بزرگ و گفته های وی چهره ای از امیرکبیر برای خود ترسیم کرده ، گفت: پدرم سه مجسمه از امیرکبیر ساخت اولین اثر در مدرسه دارالنون نصب شد که فکر می‌کنم اگر خود امیر کبیر ظاهر شودو آن را ببیند با واقعیتش هیچ فرقی نمی کند. دومین مجسمه برای سفارت ایران در پاریس ساخته شد و اثر فعلی سومین مجسمه امیر کبیر بود.

وی در مورد ساخت این مجسمه گفت: سال 1350 که پدرم به تهران آمده بود برای تسویه حساب مجسمه‌های قبلی که ساخت بود به انجمن مفاخر ملی مراجعه کرد. در آنجا عنوان شد که امیر کبیر نصب شده در دارالفنون متحمل خساراتی شده و باید مرمت شود و چند روز بعد من و اعضای هیئت مدیره انجمن به همراه پدر به دارالفنون رفتیم.

صدیقی در مورد سرنوشت مجسمه امیر کبیر در دارالفنون ابراز کرد: برای اولین اشک پدرم را در آنجا دیدم او بعد از دیدن مجسمه گفت که این اثر متعلق به من نیست. متاسفانه دو سال بعد هم که به مدرسه دارالفنون رفتیم دیدم نه تنها مجسمه مرمت نشده بلکه صدمات بیشتری هم دیده است. به همین دلیل انجمن تصمیم گرفت مجسمه دیگری از امیر کبیر بسازد تا در میدان ارک تهران نصب شود.

وی ادامه داد: پدرم تصمیم گرفت مجسمه را از سنگ کاراکا که خیام و فردوسی را نیز از همان ساخته بود نسازد و برنز را جایگزین آن کند. مجسمه در کارگاهش در ایتالیا ساخته شد اما به دلیل شکل گیری جریان‌های مردمی و انقلاب در سال 1357خیلی از انجمن ها منحل شدند و تسویه حساب با پدرم صورت نگرفت و برای همین  اثر در ایتالیا ماند.

صدیقی از تاسف پدرش نسبت به باز نگردان مجسمه به ایران خبر داد: مجسمه به ایران نیامد ولی غمی همیشگی در دل پدرم ماند. سال 73 با غم و اندوه انگشت خود را روی میز زد و می گفت یوسف گمگشته به کنعان باز آید ابوالحسن خان غم مخور.

وی در پایان سخنانش خطاب به حضار گفت: الان پدرم را در این بالا می بینم که روحش نظاره گر است پس لازم می دانم به نیابت از او و خانواده صدیقی از تمامی دست اندرکاران سازمان زیباسازی، شهردار تهران و آقای چمران برای بازگردان مجسمه تشکر کنم.