ویژهنامه مسلمبنعقیل بر روی شبکه جهانی حوزه منتشر شد

به گزارش خبرنگار مهر در قم، مدیر پایگاه حوزه ظهر سه شنبه در گفتگو با خبرنگاران اظهار داشت: این ویژه نامه در سه بخش روزشمار مسلم، مقالات و لینکهای مرتبط مطالب مفیدی را در اختیار مخاطبان قرار داده است.

حجتالاسلام قاسم ترخان افزود: روز شمار حرکت حضرت مسلم به کوفه تا شهادت یکی از بخشهای این ویژه نامه مناسبتی میباشد که شامل 15رمضان سال60 هجری، رسیدن هزاران نامه دعوت به دست امام(ع) و فرستادن مسلم بن عقیل به کوفه برای بررسی اوضاع، 5 شوال سال 60هجری، ورود مسلم بن عقیل به کوفه و استقبال مردم از وی و شروع آنان به بیعت، 11ذیقعده سال60 هجری، نامه نوشتن مسلم بن عقیل از کوفه به امام حسین و فراخوانی به آمدن به کوفه، 8 ذیحجه سال60هجری، دستگیری هانی و سپس شهادت او و خروج مسلم بن عقیل در کوفه با چهار هزار نفر و پراکندگی آنان از دور مسلم و تنها ماندن او و مخفی شدن در خانه طوعه و همچنین تبدیل حج امام حسین(ع) به عمره در مکه و ایراد خطبه برای مردم و خروج از مکه همراه با 82 نفر از افراد خانواده و یاران به طرف کوفه و 9 ذیحجه سال60؛ درگیری مسلم با کوفیان و دستگیری او و شهادت مسلم بر بام دار الاماره کوفه است.

این استاد حوزه و دانشگاه، شناسنامه مسلم بن عقیل را دومین مطلب ارائه شده در بخش روز شمار مسلم عنوان کرد و افزود: در این مقطع محققان پایگاه جهانی حوزه سعی بر آن داشتهاند با جمع آوری کتب و منابع معتبر شخصیت والامقام حضرت مسلم را به منظور تحقیق و پژوهشهای علاقمندان جمع آوری و در این مجموعه به نمایش درآوردند.

وی با اشاره به شرح حالی حضرت مسلم به عقیل اظهار داشت: مسلم بن عقیل بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم برادرزاده حضرت علی علیه السلام است. مسلم همسر رقیه دختر حضرت علی علیه السلام است که مادرش کلبیه بود. وی به سال60 ه.ق شهید شد و از اجله بنی هاشم و کسی است که سید الشهداء او را به لقب ثقه ملقب فرموده است.

ترخان اضافه کرد: مسلم صاحب رأی و علم و شجاعت بوده و در مکه اقامت داشت. چون مردم کوفه اطاعت خود را نسبت به امام حسین(ع) اعلام داشتند حسین بن علی او را روانه کوفه ساخت که به نام آن حضرت از اهالی کوفه بیعت بگیرد. اما یزید، عبیدالله بن زیاد را به حکومت کوفه فرستاد و عبیدالله مردم را از بیعت حسین(ع) منع و آنان را متفرق کرد و مسلم را به شهادت رساند.

نامههای کوفیان

وی ادامه داد: زمانی که 12 هزار نامه با بیش از 22 هزار امضا از طرف کوفیان به دست امام حسین(ع) رسید، آن حضرت تصمیم گرفت به نامههای ایشان پاسخ دهد، از این رو، نمایندهای از طرف خود برای بررسی اوضاع و سنجش روحیه مردم به کوفه فرستاد. به این منظور، نامهای برای ایشان نوشت و مسلم بن عقیل، عموزاده و شوهرخواهر خویش را به عنوان سفیر و نماینده به کوفه فرستاد.

ترخان افزود: مأموریت خطیر مسلم در سفر به کوفه، تحقیق درباره این بود که آیا عموم بزرگان و خردمندان شهر، آماده پشتیبانی از امام حسین(ع) و عمل به نامههایی که نوشتهاند هستند یا نه؟ مسلم شبانه وارد کوفه شده، به منزل یکی از شیعیان مخلص رفت. خبر ورود مسلم در شهر طنین انداز گردید و شیعیان نزد او رفت و آمد و با امام(ع) بیعت می کردند. در تاریخ آمده که دوازده، هجده و یا به نقل از ابن کثیر، چهل هزار نفر با مسلم بیعت نمودند.

نامه مسلم در کوفه به امام حسین(ع)

وی در ادامه تصریح کرد: مسلم پس از چهل روز بررسی اوضاع کوفه، نامه ای به این مضمون به امام حسین(ع) نوشت: "آنچه میگویم حقیقت است. اکثریت قریب به اتفاق مردم کوفه آماده پشتیبانی شما هستند؛ فورا به کوفه حرکت کنید". امام که از احساسات عمیق کوفیان با خبر شده بود، تصمیم گرفت به سوی این شهر حرکت کند.

ورود ابن زیاد به کوفه

مدیر پایگاه حوزه تصریح کرد: ابن زیاد به همراه 500 نفر از مردم بصره، در لباس مبدّل و با سر و صورت پوشیده وارد کوفه شد. مردم که شنیده بودند امام(ع) به سوی آنان حرکت کرده، با دیدن عبیدالله گمان کردند آن حضرت وارد کوفه شده است. از ا ین رو در اطراف مرکبش جمع شده، با احساسات گرم و فراوان به او خیر مقدم گفتند. پسر زیاد هم پاسخی نمی داد و همچنان به سوی دارالاماره پیش میرفت تا به آنجا رسید. نعمان بن بشیر(حاکم کوفه) که گمان میکرد او امام حسین(ع) است، دستور داد درهای قصر را ببندند و خود از بالای قصر صدا زد: از اینجا دور شو. من حکومت را به تو نمی دهم و قصد جنگ نیز با تو ندارم. ابن زیاد جواب داد: در را باز کن. در این لحظه مردی که پشت سر او بود صدایش را شنید و به مردم گفت: او حسین علیه السلام نیست، پسر مرجانه است. نعمان در را گشود و عبیدالله به راحتی وارد دارالاماره کوفه شد و مردم نیز پراکنده گشتند.

وی در مورد هانی بن عروه گفت: مسلم میدانست دیر یا زود عبیدالله کوچه به کوچه و خانه به خانه به دنبال او خواهد گشت و درصدد دستگیری و قتل او بر خواهد آمد. از این رو تصمیم گرفت جای خود را عوض کند و به خانه کسی برود که نیروی بیشتری در کوفه دارد، تا بتواند از نفوذ و قدرت او برای ادامه کار و مبارزه با حکومت ستمگر استفاده کند. به همین منظور خانه هانی بن عروه را برگزید و هانی نیز به رسم جوان مردی، به او پناه داد.

ترخان اضافه کرد: هانی از بزرگان کوفه و اعیان شیعه بوده، از اصحاب پیامبر(ص) به شمار میآید. پس از آنکه ابن زیاد از مخفی گاه مسلم به دست غلام خود باخبر شد، درصدد برآمد با زر و زور و تزویر، میزبان او، هانی را دستگیر کرده، زمینه را برای دستگیری مسلم و دیگر بزرگان فراهم سازد. هانی که میزبان مسلم بود، می دانست عبیدالله قصد دستگیری او را دارد. از این رو بیماری را بهانه کرده، از رفتن به مجلس او خودداری می کرد. ابن زیاد چند نفر را طلبید و نزد هانی فرستاد. آنان سرانجام هانی را نزد ابن زیاد بردند. ابن زیاد با دیدن هانی به او گفت که با پای خویش به سوی مرگ آمده است و درباره مسلم از او پرسید. هانی منکر پناه دادن به مسلم شد. در این هنگام عبیدالله معقل، غلام خود را صدا زد و هانی با دیدن او، دانست که انکار سودی ندارد. عبیدالله با تازیانه بر سر و صورت هانی زد و صورت و محاسنش را از خونش رنگین نمود، سپس دستور داد او را زندانی کنند.

طوعهزنی جوانمرد

وی ادامه داد: مسلم، غریب و تنها در کوچههای کوفه می گشت. نمیدانست کجا برود. افزون بر تنهایی، هر لحظه بیم آن میرفت او را دستگیر کرده، به شهادت برسانند. به ناگاه در کوچهای، زنی را دید که بر درِ خانه ایستاده است. تشنگی بر مسلم غلبه کرد. نزد آن زن رفته، آبی طلبید. زن که طوعه نام داشت، کاسه آبی برای مسلم آورد. مسلم بعد از آشامیدن آب همان جا نشست. طوعه ظرف آب را به خانه برد و بعد از لحظاتی بازگشت و دید که مرد از آنجا نرفته است. به او گفت: ای بنده خدا برخیز و به خانه خود، نزد همسر و فرزندانت برو و دوباره تکرار کرد و بار سوم، نشستنِ مسلم را بر در خانه اش حلال ندانست. مسلم از جای خویش برخاست و چنین گفت: من در این شهر کسی را ندارم که یاریام کند. طوعه پرسید: مگر تو کیستی؟ و پاسخ شنید: من مسلم بن عقیل هستم. طوعه که از دوستداران خاندان پیامبر (ص) بود، در خانه را به روی مسلم گشود و از او پذیرایی کرد.

وی با اشاره به سخنان عبیدالله برای دستگیری مسلم گفت: با آنکه مسلم تنها شده بود، ولی باز عبیدالله از ترس او و یارانش از قصر بیرون نمیآمد. از این رو به افراد خویش دستور داد همه جای مسجد را بگردند تا مبادا مسلم در آنجا مخفی شده باشد. آنان نیز همه مسجد را زیر و رو کردند و مطمئن شدند که مسلم و یارانش آنجا نیستند. سپس عبیدالله وارد مسجد شد، بزرگان کوفه را احضار کرد و گفت: هر کس که مسلم در خانه او پیدا شود و او خبر ندهد، جان و مالش بر دیگران حلال است و هر کس او را نزد ما بیاورد، به اندازه دیه اش پول خواهد گرفت. تهدید و تطمیع عبیدالله کارساز شد و بلال، فرزند طوعه، به دلیل ترس و به طمع رسیدن به جایزه، صبح زود وارد قصر شده، مخفی گاه مسلم را لو داد. عبیدالله با شنیدن این خبر، به محمد بن اشعث دستور داد به همراه هفتاد نفر مسلم را دستگیر کنند.

ترخان تصریح کرد: مسلم در درگیری با سربازان عبیدالله  حدود 45 نفر از آنان را از پای درآورد تا آنکه ضربه شمشیری صورتش را درید. با اینکه مسلم زخمی بود، باز هم کسی یارای مقابله با او را نداشت. آنان بر پشت بامها رفته و سنگ و چوب بر سر مسلم ریختند و دستههای نی را آتش زده بر روی او انداختند. ولی مسلم دست از جدال برنمی داشت و بر آنها یورش می‌برد. وقتی ابن اشعث به آسانی نمی تواند مسلم را دستگیر کند، دست به نیرنگ زد و گفت: ای مسلم چرا خود را به کشتن می دهی؟ ما به تو امان می دهیم و ابن زیاد تو را نخواهد کشت. مسلم جواب داد: چه اعتمادی به امان شما عهدشکنان است؟ ابن اشعث بار دیگر امان دادنش را تکرار کرد و این بار مسلم به دلیل زخم هایی که برداشته و ضعفی که در اثر آنها بر او چیره شده بود، تن به امان داد. مرکبی آورده مسلم را دست بسته بر آن سوار کردند و نزد عبیدالله بردند. شهادت حضرت مسلم

وی گفت: کشتن مسلم را به بکر بن حمران احمری سپردند، کسی که در درگیریها از ناحیه سر و شانه با شمشیر مسلم بن عقیل مجروح شده بود. مامور شد که مسلم را به بام «دارالاماره» ببرد و گردنش را بزند و پیکرش را بر زمین اندازد. مسلم را به بالای دارالاماره می بردند، در حالی که نام خدا بر زبانش بود، تکبیر می گفت، خدا را تسبیح می کرد و بر پیامبر خدا و فرشتگان الهی درود می فرستاد و می گفت: خدایا تو خود میان ما و این فریبکاران نیرنگ باز که دست از یاری ما کشیدند، حکم کن. جمعیتی فراوان، بیرون کاخ، در انتظار فرجام این برنامه بودند. مسلم را رو به بازار کفاشان نشاندند. با ضربت شمشیر، سر از بدنش جدا کردند، و... پیکر خونین این شهید آزاده و شجاع را از آن بالا به پایین انداختند و مردم نیز هلهله و سر و صدای زیادی به پا کردند.

حجتالاسلام ترخان، دومین بخش ویژه نامه حضرت مسلم را مجموعه مقالات عنوان کرد و افزود: در این ویژه نامه مجموعهای از مقالات با محوریت حضرت مسلم به عقیل تهیه و در اختیار علاقهمندان قرار گرفته است.

وی بیان داشت: مسلم بن عقیل، زندگینامه، کوفه، شهادت، فرزندان، زندگینامه حضرت مسلم بن عقیل، دعوت اهالی کوفه از امام حسین(ع)، قیام مسلم در کوفه از جمله مقالات این ویژه نامه هستند.

ترخان، لینکهای مرتبط را سومین بخش ویژه نامه شهادت حضرت مسلم عنوان کرد و گفت: دانشنامه امام حسین علیه السلام، یاران امام حسین(ع) و نقش آفرینان حادثه کربلا، روزشمار قیام کربلا، روزشمار رویدادهای محرم از جمله لینکهای مرتبط با موضوع ویژه نامه هستند.