نگاه جدید ترکیه به منطقه خلیج فارس

رسانه های ترکیه از برنامه این کشور برای اعزام 500 بازرگان و تاجر به کویت و قطر به همراه "رجب طیب اردوغان" نخست وزیر این کشور خبر می دهند.

 

این رویکرد آنکارا پس از تلاش این کشور در سال های گذشته برای توسعه فعالیت های تجاری در قاره آفریقا می تواند تحولی در رویکرد این کشور به تلاش برای توسعه منطقه نفوذ تجاری در منطقه تلقی شود.

 

"احمد داود اوغلو" وزیر خارجه ترکیه روز سه شنبه (7 دی - 28 دسامبر 2010) در آنکارا در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با "عبدالرحمان العطیه" دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس بر توسعه و تعمیق روابط آنکارا و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس تاکید و فرایند همکاریهای ترکیه و شورای همکاری خلیج فارس به دنبال انعقاد قرارداد همکاریهای راهبردی بین دو طرف در سال 2008 میلادی را تشریح کرد.

                               
 
وزیر خارجه ترکیه با تاکید بر اینکه اقتصاد کشورش و شورای همکاری خلیج فارس مکمل یکدیگرند، گفت: در صورت تعمیق و گسترش هرچه بیشتر همکاریهای اقتصادی دوطرف که از اراده سیاسی لازم نیز برخوردارند، دستاوردهای ارزشمندی نصیب منطقه خواهد شد.

 

این تحرکات در حالی است که رسانه های ترکیه همچنین از سفر 500 تاجر و بازرگان ترک به قطر و کویت در هنگام سفر نخست وزیر ترکیه به این دو کشور در11 و 12 ژانویه خبر می دهند.

 

گفته می شود که این بازرگانان بر آن هستند تا سهم ترکیه را در بازارهای این دو کشور افزایش داده و فرصت های توافقاتی و صادراتی جدید بوجود آورند.

 

در همین رابطه و روز گذشته (18 دی برابر با 8 ژانویه) منابع ترک از برنامه آنکارا برای امضای توافقات نظامی و اقتصادی با یمن در جریان دیدار رئیس جمهوری ترکیه از صنعا خبر دادند.

 

"صبحی عطان" معاون سفیر ترکیه در صنعا گفت که در هنگام دیدار "عبدالله گل" از یمن که در ماه جاری صورت خواهد گرفت دو طرف درباره همکاری های اقتصادی و نظامی توافقاتی را به عمل خواهند آورد.

     

عطان همچنین گفت: علاوه بر این توافق موافقتنامه دیگری نیز برای تاسیس شورای تجاری یمن و ترکیه امضا خواهد شد.
 
اقدام ترکیه برای افزایش نفوذ تجاری خود در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس در کنار تلاش آنکارا برای توسعه حوزه نفوذ تجاری خود در آفریقا، آسیای میانه و منطقه قفقاز، و همچنین نگاه این کشور به شرق و رویکرد آن در برابر کشورها اسلامی سبب شده است تا این گمانه زنی در بین کارشناسان مسائل این کشور بوجود آید که چنین حرکتی در راستای افزایش بازوهای غیر نظامی قدرت ترکیه برای چانه زنی در مسائل کلان این کشور در صحنه بین الملی تلقی شود.