سه اثر تاریخی استان ایلام شایسه ثبت جهانی هستند

به گزارش خبرنگار مهر در ایلام، مسعود اسکندری صبح دوشنبه در محل این اداره در جمع خبرنگاران به معرفی این سه اثر پرداخت و گفت: آثاری که قابلیت ثبت جهانی دارند شامل شهر تاریخی سیمره، پل گاومیشان و دشت دهلران می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: شهر تاریخی سیمره که بزرگترین محوطه تاریخی در سطح استان ایلام است بالغ بر 200 هکتار وسعت در ضلع غربی و جنوب غربی شهر دره شهر قرار دارد و جزو نخستین آثار ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور است.

این مسئول در اداره کل میراث فرهنگی استان ایلام یادآور شد: این محوطه در سال ۱۳۱۰ شمسی به شماره شش در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و از ارزش و اهمیت بی نظیری برخوردار است.

اسکندری با بیان اینکه طی ۹ فصل کاوش در این شهر گچبری‌های منحصر به فردی از بناهای این شهر تاریخی به دست آمد، گفت: خانه اربابی، بنای مسجد، اماکن حاشیه سیل بند و اماکن مسکونی حاشین نشین شهر، مکان‌های کاوش شده در 9 فصل کاوش در این محوطه تاریخی هستند.

وی یادآور شد: شهر تاریخی سیمره و پل تاریخی گاومیشان بزرگترین پل تاریخی غرب کشور در شهرستان دره شهر نامزد ثبت در فهرست آثار جهانی هستند.

وی تصریح کرد: همچنین ثبت جهانی تپه‌های پیش از تاریخ دشت دهلران نیز در این فهرست قرار دارند.

پل گاومیشان یکی از آثار دوره ساسانی است که بر روی رودخانه خروشان سیمره در شهرستان دره شهر قرار دارد.

با توجه به موقعیت استراتژیک منطقه پل در دوره های بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفته و مورد مرمت و بازسازی واقع شده است.

دهنه این پل با بیش از ۵۰ متر عرض بزرگترین دهنه پل کشور است. طبیعت زیبا و چشم انداز رویایی اطراف این پل باعث جذب گردشگران داخلی و خارجی شده است.

شهر تاریخی سیمره در حاشیه جنوب شرقی شهر کنونی دره شهر واقع شده است.

این اثر تاریخی که بزرگترین محوطه تاریخی در سطح استان را تشکیل می دهد بالغ بر 120 هکتار وسعت داشته که جز اولین آثار ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور است.

محوطه مذکور طبق مطالعات و کاوشهای انجام گرفته مربوط به قرون اولیه اسلامی است. این شهر تاریخی بر اثر وقوع زلزله ای به سال 334 هـ.ق تخریب و خالی از سکنه شده است.  تاکنون 9 فصل کاوش باستان شناسی در این محوطه تاریخی صورت گرفته است.

طبیعت زیبای منطقه در فصل زمستان و بهار و گچبری های به دست آمده در این کاوش و در این شهر تاریخی منحصر به فرد است.

خانه اربابی، بنای مسجد، اماکن حاشیه سیل بند و اماکن مسکونی حاشین نشین شهر مکانهای کاوش شده در 9 فصل کاوش در این محوطه تاریخی هستند.

دهلران یکی از حوزه‌های کلیدی زیست محیطی خاور نزدیک و یکی از نخستین مناطقی است که اجداد وحشی اکثر قریب به اتفاق حیوانات و گیاهانی که در شرق نزدیک اهلی شدند در محیط زیست طبیعی خود بسر می‌بردند.

دشت دهلران اساساً بین رودهای مهمه و دوویریج (با چند محوطه در خارج) و بین دامنه کوه‌های زاگرس و جبل حمرین - ستیغ کوتاهی در نزدیکی مرز عراق- واقع شده است.

این منطقه از 7500 تا حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح پیوسته مسکونی بوده و آثار به دست آمده از آن گونه‌ای از تسلسل فرهنگی را به خوبی نشان می‌دهد.

مکانهای باستانی شناخته شده در این منطقه در درک مکانیزم‌های استقرار در روستاها مفیدند.

13 محل باستانی را در این منطقه اعضای هیئت "پروژه پیش از تاریخ ایران" بررسی کردند که هشت تپه در اطراف رود مهمه در قسمت شمال غربی دهلران وقع شده بودند و پنج تپه نیز در اطراف رود دوویریج در بخش جنوب شرقی دشت بودند.