رودابه حمزه‌ای نویسنده و شاعر کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار درباره رسم قصه‌گویی در خانواده‌های ایرانی گفت: قصه‌گویی دیگر مانند قدیم که یکی از آداب زمان خوابیدن بچه‌ها بود در خانواده‌های امروزی رواج ندارد. در گذشته این یک سنت بود که والدین یا مادربزرگ و پدربزرگ‌ها هنگام خواب برای بچه‌ها قصه می‌گفتند ولی امروز این رسم دیگر رواج ندارد.
وی ادامه داد: خانواده‌ها این نقش را به رسانه‌های جدید از جمله تلویزیون سپرده‌اند و بچه‌ها نیز عادت کرده‌اند با دیدن برنامه‌های تلویزیون به خواب بروند ولی آنچه باید بدان توجه شود این است که وسائل ارتباطی پیشرفته، عاطفه ندارند و هر میزان هم قصه‌های پندآموز برای بچه‌ها بگویند ولی گرما و حرارت آغوش والدین و پدر بزرگ و مادربزرگ ها را ندارند.
شاعر "شاپرک میوه آسمانی" فراموش شدن قصه‌هایی را که یک زمان سینه به سینه روایت می‌شد، آسیبی مهم ارزیابی و عنوان کرد: دیگر بزرگترها هم قصه‌ها را فراموش کرده‌اند و اگر هم ناگزیر شوند برای بچه‌ها قصه بگویند قصه‌ها را در ذهن خودشان می‌سازند البته این شیوه هم بد نیست چراکه قوت خلاقه را تقویت می‌کند ولی لازم است برای حفظ قصه‌های قدیمی هم اقدام شود.
حمزه‌ای افزود: برخی از والدین هم از روی کتاب برای بچه‌ها قصه می‌خوانند که بهتر است آنها ابتدا قصه را از روی کتاب بخوانند و سپس آن را باز زبان خودشان برای بچه‌ها روایت کنند چراکه هر فردی بچه خودش را بهتر می‌شناسد و زبان او را بهتر می‌فهمد و با این شیوه قصه را همانطور که مناسب فرزندش است روایت خواهد کرد.
شاعر "ترانه‌های عابر پیاده" با تاکید بر اینکه قصه گفتن و قصه شنیدن صمیمیت بین اعضای خانواده را بیشتر می‌کند، توضیح داد: شنیدن قصه‌ها به ویژه افسانه‌ها قوه تخیل بچه‌ها را تقویت می‌کند و باعث می‌شود آنها نسبت به قوه تخیلشان آگاه شوند و سپس خلاقیت هم از پس آن بروز پیدا می‌کند.
وی اضافه کرد: تعدادی از نویسندگان سعی کرده‌اند داستان‌ها و افسانه‌های کهن که به طور شفاهی به دستمان رسیده است حفظ کرده و به نسل جدید منتقل کنند ولی لازم است برای قصه‌گویی شفاهی هم کارهایی انجام شود. نباید سنت قصه‌گویی کاملا منسوخ شود.
حمزه‌ای در پایان پیشنهاد داد: نهادهایی چون رسانه ملی و فرهنگسراها می‌توانند برنامه‌هایی تدارک ببینند که در آنها قصه‌های شفاهی گفته و قصه‌گویی آموزش داده شود. آشنایی با زبان قصه‌گویی یک ضرورت برای والدین است تا بتوانند قصه‌ها را به گونه ای روایت کنند که برای بچه‌ها جذاب باشد. آنچه در سنت قصه‌گویی خیلی مهم است این است که روایت سینه به سینه هرگز از یاد بچه‌ها نمی‌رود و حتی از خود قصه هم تاثیرگذارتر است.
نظر شما