تولید داربست با استفاده از نانو الیاف پلیمری برای ترمیم بافت

وی به جزئیات این طرح، اشاره کرد و اظهار داشت: در نانوالیاف تولید شده از پلیمر "پلی یورتان" استفاده شد. این نوع پلیمر زیست تجزیه پذیر و دارای خواص کشسانی و الاستیکی بالایی است از این رو در تولید الیاف با کاربردهای مختلف به کار برده می شود.
 

علیزاده ادامه داد: علاوه بر پلیمر پلی یورتان از نانولوله های کربنی با وارد کردن به محلول پلیمری به عنوان تقویت کننده در کامپوزیت و بهبودخواص مکانیکی نانوالیاف استفاده شد که با ایجاد میدان الکتریکی توسط فرآیند الکتروریسی موفق به تولید نانوالیافی با قطر 68 تا 840 نانو متر شدیم.
 

مجری طرح یاداور شد: در این پروژه پارامترهای مختلفی از جمله تغییرات درصد نانولوله های کربنی و تغییرات ولتاژ اعمالی مورد مطالعه قرار گرفت ضمن آنکه در انجام مراحل فرایند ریسندگی با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی چون میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و استحکام سنجی و رساناسنجی خواص الیاف نیز بررسی شد.
 

  تصویر SEM تهیه شده از نانو الیاف بر پایه پلی یورتان/نانو لوله های کربن    
                     

علیزاده به بیان نتایج به دست آمده از این مطالعه پرداخت و گفت: نتایج تحقیقات نشان داد که هر چه میزان نانولوله های کربنی بیشتر باشد خواص مکانیکی و الکتریکی الیاف افزایش می یابد.
 

این محقق به کاربردهای الیاف تولید شده اشاره و اضافه کرد: عمده کاربردهای نانو الیاف های تولید شده در حسگرهای کرنش و بخش پزشکی است. این نانو الیاف به عنوان داربست می تواند در ترمیم بافت مورد استفاده قرار گیرد.
 

                 

وی همچنین از کاربردهای صنعتی این نانو الیاف خبر داد و یاداور شد: این نانو الیاف همچنین می تواند در نانو فیلتراسیون به کاربرده شود.
 

به گفته وی این پروژه تحقیقاتی با راهنمایی دکتر مهدی نوری اجرایی شد.