حمایت از گروهک منافقین؛ مصداق نقض حقوق مردم آمریکا و ایران

"هاوارد دین" نامزد سابق ریاست جمهوری آمریکا و فرماندار ورمونت، "بیل ریچاردسون" فرمانداز سابق نیو مکزیکو، "اوان بای" سناتور سابق، از دموکرات ها، "تام ریج"، "رودولف جولیانی"، "اندرو کارد"، "جان بولتون" سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل، "پورتر گاس" رئیس سابق سیا، "جیمز ولسی"، "ژنرال جیمز جونز"، "ولسی کلارک"، "آنتونی زینی"، "هیو شلتون" و "جیمز کانوی" از سیاستمداران جمهوریخواه هستند که به نوعی در سخنرانی های خود حمایت خود را از این گروه اعلام کرده اند.
 

تلاش برای خارج کردن این فرقه از فهرست گروههای ترویستی آمریکا از دو بعد قابل بررسی است؛

این اقدام نخست می تواند تلاشی برای فشار بر ایران تلقی شود اما چنین حرکتی جنبه دیگری نیز دارد و آن اینکه سیاستمداران آمریکایی در تلاش هستند تا گروهی را تبرئه کنند که در سابقه و پرونده خود کشتار شهروندان آمریکایی را هم دارد.
 

به نظر می رسد سیاستمداران و نومحافظه کاران آمریکایی که در روزهای اخیر و پس از جنبش های عربی در خاورمیانه فرصت ابراز نظر پیدا کرده اند درتلاش هستند تا تئوری سوخته ای را از آرشیو های ذهنی خود بیرون کشیده و با استفاده از آن به تنش های بیشتر رابطه آمریکا با ایران دامن بزنند. این گروه به زعم خود بر آن هستند تا بار دیگر "صحت" توصیه اندیشکده های آمریکایی به جرج بوش را که خواستار حمایت از دموکراسی ها در خاورمیانه بودند به دولت فعلی آمریکا گوشزد کنند توصیه ای که با پیروزی حماس در کرانه باختری عملاً پرونده آن بسته شد. این گروه تلاش دارند تا به دولت آمریکا این نکته را یاد آور شوند که حمایت از فرقه منافقین می تواند دراین مسیر رازیابی شود و ایران را هم با بهار عربی هماهنگ کرده و خاورمیانه ای یکدست در راستای منافع آمریکا ایجاد کند.
 

یکی از چالش های مهمی که آمریکا در برسمیت شناختن این فرقه با آن روبروست سابقه ترور شهروندان ایرانی از سوی منافقین است. آمریکا با ادعای مبارزه با تروریسم و ادعای کاملا مضحک حمایت از مردم ایران در بین دو راهی بزرگی قرار دارد. اگر این کشور دست به اقدامی در راستای حمایت از این گروهک بزند در واقع بار دیگر سوابق خود را در میان مردم ایران و منطقه خدشه دار خواهد ساخت.
 

یکی از توجیه های مقام های آمریکایی برای این کار این است که منافقین از سال 2001 تاکنون تسلیحات خود را زمین گذاشته و دست به اقدامی مسلحانه نزده است. اما کارشناسان بر این باورند که این اقدام یعنی عدم استفاده از تسلیحات از سوی منافقین در واقع به واسطه "جبر شرایط زمان" بوده و هرگز این گروهک از اقدامات خود در دوره ترورها ابراز پشیمانی نکرده اند.

پروفسور "محمود صدری" استاد دانشگاه در آمریکا می گوید: مجاهدین نه یک گروه و حزب سیاسی، بلکه یک فرقه خطرناک است که در آن کیش شخصیتی رهبری سبب شده است تا افراد دست به ترور بزنند و تاکنون از این اقدامات خود هم ابراز پیشمانی نکرده اند.
 

وی به دولت آمریکا پیشنهاد می کند تا از خروج اسم این گروه از گروههای تروریستی جداً خودداری کند.

"باربارا اسلیون" یکی از روزنامه نگاران آمریکایی که خود از اردوگاه اشرف بازدید کرده نیز نسبت به خروج اسم این گروه از فهرست هشدار می دهد و معتقد است که سیاستمداران حامی این گروه بر آن هستند تا با این اقدام کانال کمک های مالی به گروه تروریستی را هموار کنند.
 

خانم اسلیون ادعا دارد که دادن پول های کلان به این گروه در قالب "آزادی ایران" می تواند به تحولات مثبت در داخل ایران آسیب زده و در حالی که آمریکا ایران را حامی ترویست در سال 2011 معرفی می کند، پارادوکس گفتاری و رفتاری را در سیاست خارجی آمریکا مشهودتر می کند.
 

علاوه بر جنبه فشار بر ایران بعد دیگری که برای اقدام سیاستمدارن آمریکایی مطرح است این است که خروج این گروهک از فهرست گروههای تروریستی وزارت خارجه در واقع نقض اصول اساسی سیاست های این کشور می باشد.
 

فرقه مجاهدین در دهه 70 پرونده ای مملو از ترور علیه شهروندان آمریکایی در ایران دارد و به نظر می رسد این تلاش نه تتها نادیده گرفتن یکی از اصول اساسی سیات خارجی آمریکا مبنی بر مجازات عاملین ترور شهروندان این کشور است بلکه نقض آشکار حقوق شهروندانی است که بدست این گروه کشته شدند.
-------------------------
حسین امیری