به گزارش خبرگزاری مهر، شقایق بقاپور- مجری طرح در این باره توضیح داد: بافتهای بیولوژیکی مانند دریچه قلب به محض جدا شدن از بدن خواص مکانیکی خود را تا حدودی از دست می دهد و از سوی دیگر بیوموادی که در محیط آزمایشگاهی ساخته می شوند و در عمل پیوند زنی به کار برده می شود از استحکام بالایی برخوردار نیستند.
وی ادامه داد: از این رو به منظور بهبود خواص مکانیکی و افزایش سفتی آنها از روش فیزیکی و شیمیایی استفاده می شود که روشهای شیمیایی به دلیل سمیتی که در بافتها ایجاد می کند تقریبا کنار گذاشته شده است.
بقاپور با اشاره به کاربردهای وسیع روشهای فیزیکی در علوم پزشکی، خاطر نشان کرد: یکی از کم هزینه ترین روشهای فیزیکی، استفاده از تابش فرابنفش است.
مجری طرح با اشاره به پروژه اجرا شده در این زمینه ادامه داد: دراین پروژه بافت کپسول کلیوی که از کلیه در برابر جراحت و آسیب محافظت می کند به عنوان یک بافت بیولوژیکی در نظر گرفته شده است و از آنجایی که این بافت از لحاظ ساختاری دارای درصد نسبتا زیادی کلاژن (نوعی پروتئین) است، می توان از آن به عنوان یک بافت کلاژنی نام برد.
این محقق با بیان اینکه به منظور بررسی تغییرات فیزیکی بافتها، آزمونهای کششی استاتیک قبل و بعد از تابش فرابنفش انجام شد، اضافه کرد: در هریک از این آزمونها میزان سفتی بافت محاسبه شد.
مجری طرح با اشاره به مزایای این پژوهش، گفت: از مزیت های این پروژه می توان به بررسی همه جانبه اثر تابش فرابنفش بر روی بافت اشاره کرد چراکه از 4 نوع آزمون مختلف برای تایید نتایج حاصل استفاده شد.
نظر شما